M3 Scout Car
M3A1E3 Scout Car | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu |
kołowy transporter opancerzony |
Trakcja |
kołowa |
Załoga |
2 (załoga) + 6 (desant) |
Historia | |
Prototypy |
1938 |
Produkcja |
1940–1944 |
Egzemplarze |
20894 |
Dane techniczne | |
Silnik |
Silnik gaźnikowy, 4-suwowy, rzędowy 6-cylindrowy Hercules JXD o mocy 87 KM |
Transmisja |
mechaniczna |
Poj. zb. paliwa |
113 l |
Pancerz |
nitowany i spawany z płyt walcowanych. o grubości 6,4 – 12,7 mm |
Długość |
5,62 m |
Szerokość |
2,04 m |
Wysokość |
2,00-2,20 m |
Prześwit |
0,27 m |
Masa |
5,6 – 5,9 t |
Moc jedn. |
19,6 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość |
80-88 km/h |
Zasięg pojazdu |
360-400 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
70 cm |
Ściany (wys.) |
30 cm |
Przechył boczny |
30° |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 wkm. Browning M2HB kal. 12,7 mm, 1 km. Browning M1919 kal. 7,62 mm, 1 pm Thompson kal. 11,43 mm, broń osobista załogi | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Wolna Francja, Polska, ZSRR |
M3 Scout Car (znany też jako White Scout Car) – amerykański kołowy transporter opancerzony z okresu II wojny światowej.
Służba
Po raz pierwszy pojazdy zostały użyte bojowo w latach 1941–1942 w czasie walk na Filipinach. Na europejskim teatrze działań używany był głównie przez żandarmerię wojskową do patroli, eskorty konwojów samochodowych itd. Zostały dostarczone w dużych ilościach do Związku Radzieckiego w ramach umowy Lend-Lease, używane także przez siły Wolnych Francuzów. Transportery M3 znalazły się również na uzbrojeniu Polskich Sił Zbrojnych, głównie w pancernych pułkach rozpoznawczych (ułanów) dywizji piechoty.
Wersje pojazdu
Oprócz wersji podstawowej M3 budowano jeszcze cztery wersje tego samochodu:
- M3A1E1: z silnikiem diesla
- M3A1E2: z opancerzonym dachem
- M3A1E3: z armatą 37 mm
- M3A1 Ambulance: ambulans
- M3A1 Command Car: samochód dowódcy, seria budowana w roku 1943 z grubszym opancerzeniem i karabinem maszynowym 0.50 cala (12,7 mm)
Opis konstrukcji
Czterokołowy samochód z zawieszeniem na resorach piórowych. Na przednim zderzaku znajdował się szeroki wałek mający zapobiegać grzęźnięciu w miękkim gruncie. Chłodnica chroniona przez ruchome stalowe żaluzje, maska otwierana w dwie strony, akumulator znajdował się po prawej stronie, chroniony przez blachę pancerną. Na zewnątrz pojazdu przymocowane były: siekiera, kilof i łopata. Pod tylnym zderzakiem znajdowały się schowki na amunicję, narzędzia i części zamienne. Wokół pojazdu znajdował się rama, na której można było zamontować karabin maszynowy.
Bibliografia
- Alexander Lüdeke , Weapons of World War II, Bath: Parragon, 2011, s. 124, ISBN 978-1-4454-2435-4, OCLC 744570428 .