Przejdź do zawartości

Marcin Lijewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Marcin Lijewski
Ilustracja
Marcin Lijewski (2009)
Data i miejsce urodzenia

21 września 1977
Krotoszyn

Wzrost

197 cm

Pozycja

prawy rozgrywający

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1996–2001 Wybrzeże Gdańsk 53 (232)
2001–2002 Orlen Płock 21 (116)
2002–2008 SG Flensburg-Handewitt 195 (797)
2008–2013 HSV Hamburg 113 (425)
2013–2014 Orlen Wisła Płock 37 (100)
2014 Samen Al-Hojaj
2014–2015 Wybrzeże Gdańsk 24 (99)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997–2013  Polska 251 (711[1])
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2019–2022 Górnik Zabrze[2]
2023– Polska
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro Niemcy 2007 drużynowo
brąz Chorwacja 2009 drużynowo
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Marcin Lijewski

Marcin Lijewski (ur. 21 września 1977 w Krotoszynie) – polski piłkarz ręczny, występujący na pozycji prawego rozgrywającego, były reprezentant Polski i kapitan kadry narodowej, uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007 i brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009. Brat Krzysztofa Lijewskiego. Od sezonu 2014/2015 zawodnik Wybrzeża Gdańsk. Od czerwca 2014 – wraz z Damianem Wleklakiem – członek duetu trenerskiego młodzieżowej reprezentacji Polski (jako trener współpracujący)[3][4].

Jego córka Natalia gra zawodowo w siatkówkę[5].

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[6].

29 marca 2023 roku został nominowany na stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski.

Przebieg kariery

Klubowa

Wychowanek Ostrovii Ostrów Wielkopolski. W 1996 został graczem Wybrzeża Gdańsk i w jego barwach zadebiutował w polskiej ekstraklasie oraz w europejskich pucharach (w tym w Lidze Mistrzów). Z klubem z Trójmiasta odniósł ponadto pierwsze znaczące sukcesy w sportowej karierze, dwukrotnie z rzędu (w sezonach 1999/2000 i 2000/2001) zdobywając tytuł mistrza Polski. Przed sezonem 2001/2002 przeszedł do Orlenu (Wisły) Płock, z którym wywalczył trzecie mistrzostwo kraju (2001/2002). 1 lipca 2002 został zawodnikiem SG Flensburg-Handewitt (SGFH), w niedługim czasie stając się jedną z gwiazd Bundesligi. Jako gracz tego klubu zdobył mistrzostwo Niemiec (sezon 2003/2004), trzy razy z rzędu (lata 20032005) Puchar DHB oraz dwukrotnie docierał do finału Ligi Mistrzów (sezony 2003/2004 i 2006/2007). W barwach SGFH wystąpił łącznie w 286 oficjalnych spotkaniach, zdobywając w nich 1138 goli. 1 lipca 2008 został wytransferowany do HSV Hamburg, z którym dwa razy z rzędu (sezony 2008/2009 i 2009/2010) zdobył mistrzostwo oraz superpuchar Niemiec. W roku 2010 – wywalczył wraz z zespołem krajowy puchar, a w sezonie 2008/2009 osiągnął półfinał Ligi Mistrzów. W sezonie 2012/2013 triumfował z HSV w Lidze Mistrzów. W lipcu 2013 wrócił do Polski i Superligi, podpisując kontrakt z Orlen Wisłą Płock[7]. W sezonie 2013/2014 wywalczył wicemistrzostwo kraju, a po jego zakończeniu został graczem Wybrzeża Gdańsk[8], podpisując roczną umowę[9]. W dniach od 29 listopada 2014 do 8 grudnia 2014, w barwach irańskiego Samen Al-Hojaj występował w 17. edycji Azjatyckiej Ligi Mistrzów[10], w której jego drużyna zajęła 6 miejsce[11].

Reprezentacyjna

W kadrze narodowej zadebiutował mając 19 lat – 29 stycznia 1997 w wygranym 25:22 inauguracyjnym meczu preeliminacji do Mistrzostw Europy 1998 przeciwko Austrii w Kielcach[12]. W latach 1997–2013 rozegrał 251 oficjalnych spotkań, zdobywając 711 bramek[1]. W biało-czerwonych barwach wziął udział w 10 międzynarodowych imprezach rangi mistrzowskiej (IO, , ME). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata. W 10 spotkaniach tego turnieju strzelił 37 goli, zaliczając 24 asysty, dzięki czemu został wybrany do „Siódemki Gwiazd” MŚ 2007 na pozycji prawego rozgrywającego. 5 lutego 2007 został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[13]. W 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji. Na zakończenie turnieju ponownie został wybrany do „Siódemki Gwiazd”, jako najlepszy prawy rozgrywający (w 10 meczach strzelił 34 gole i zaliczył 25 asyst). Po Mistrzostwach Świata 2013 ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery.

Trenerska

Od początku sezonu 2019/2020 do 11 września 2022 r. pełnił funkcję trenera Górnika Zabrze. 29 marca 2023 został nowym trenerem reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn[14].

Sukcesy

Klubowe

  • 1999/2000: złoto Mistrzostwo Polski z Wybrzeżem Gdańsk
  • 2000/2001: złoto Mistrzostwo Polski z Wybrzeżem Gdańsk
  • 2001/2002: złoto Mistrzostwo Polski z Wisłą Płock
  • 2003/2004: złoto Mistrzostwo Niemiec z SG Flensburg-Handewitt
  • 2003/2004: złoto Puchar Niemiec z SG Flensburg-Handewitt
  • 2004/2005: złoto Puchar Niemiec z SG Flensburg-Handewitt
  • 2003/2004: srebro Srebrny medal Ligi Mistrzów z SG Flensburg-Handewitt
  • 2006/2007: srebro Srebrny medal Ligi Mistrzów z SG Flensburg-Handewitt
  • 2007/2008: srebro Wicemistrzostwo Niemiec z SG Flensburg-Handewitt
  • 2008/2009: srebro Wicemistrzostwo Niemiec z HSV Hamburg
  • 2009/2010: złoto Superpuchar Niemiec z HSV Hamburg
  • 2009/2010: złoto Puchar Niemiec z HSV Hamburg
  • 2009/2010: srebro Wicemistrzostwo Niemiec z HSV Hamburg
  • 2010/2011: złoto Superpuchar Niemiec z HSV Hamburg
  • 2010/2011: złoto Mistrzostwo Niemiec z HSV Hamburg
  • 2012/2013: złoto Zwycięstwo w Lidze Mistrzów z HSV Hamburg
  • 2013/2014: srebro Wicemistrzostwo Polski z Wisłą Płock

Reprezentacyjne

  • 2007: srebro Wicemistrzostwo Świata
  • 2007: złoto Superpuchar Europy
  • 2009: brąz Brązowy medal Mistrzostw Świata

Nagrody indywidualne

  • Mistrzostwa Świata 2007: Najlepszy prawy rozgrywający
  • Mistrzostwa Świata 2009: Najlepszy prawy rozgrywający

Przypisy

  1. a b Poznaliśmy „28” na MŚ Hiszpania 2013. zprp.pl. [dostęp 2012-12-13]. (pol.).
  2. Wojciech Osiński, Lijewski zwolniony z Górnika Zabrze! [online], Przegląd Sportowy [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  3. Marcin Lijewski rozpoczął karierę trenerską. „Już od dawna to planowałem”. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-09-09]. (pol.).
  4. Młodzieżowa kadra narodowa mężczyzn. zprp.pl. [dostęp 2014-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-22)]. (pol.).
  5. Natalia Lijewska, córka Marcina Lijewskiego: nie traktuję nazwiska jako wielki przywilej. sport.tvp.pl. (pol.).
  6. Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
  7. Marcin Lijewski zagra w Wiśle Płock. sport.wp.pl. [dostęp 2013-07-15]. (pol.).
  8. Oficjalnie: Marcin Lijewski zawodnikiem Wybrzeża Gdańsk. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-07-30]. (pol.).
  9. Marcin Lijewski: historia zatoczyła koło. eurosport.onet.pl. [dostęp 2014-07-30]. (pol.).
  10. Marcin Lijewski jedzie na Azjatycką Ligę Mistrzów. Nie zagra w dwóch meczach Wybrzeża Gdańsk. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-11-21]. (pol.).
  11. Azjatycka piłka ręczna jest dzika i nieobliczalna – rozmowa z Marcinem Lijewskim. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-12-12]. (pol.).
  12. Szczegóły meczu Polska – Austria. eurohandball.com. [dostęp 2009-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  13. Informacja o odznaczeniu piłkarzy ręcznych na stronie Prezydent.pl. [dostęp 2009-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-05)].
  14. Natalia Łodzińska, OFICJALNIE: Znamy nowego selekcjonera polskiej reprezentacji w piłce ręcznej! PolskiSport [online], PolskiSport, 29 marca 2023 [dostęp 2023-03-29] (pol.).

Linki zewnętrzne