Zenit Petersburg
Pełna nazwa |
АО Футбольный Клуб «Зенит» |
---|---|
Przydomek |
Петерцы (Pitercy) |
Barwy |
|
Data założenia |
30 maja 1925 |
Liga | |
Państwo | |
Miasto wydzielone | |
Adres |
ul. Galernaja 5, 190000 Petersburg |
Stadion | |
Prezes | |
Trener | |
Asystent trenera |
Aleksandr Aniukow |
Strona internetowa |
Zenit Petersburg (ros. «Зенит» Санкт-Петербург, wym. /zʲɪˈnʲit ˈsankt pʲɪtʲɪrˈburɡ/) – rosyjski klub piłkarski z Petersburga; dziesięciokrotny mistrz Rosji[1].
Właścicielem klubu jest rosyjski gigant gazowy Gazprom.
Historia
[edytuj | edytuj kod]- 1925–1935 LMZ Leningrad; drużyna Leningradzkiego Zakładu Metalowego (ros. ЛМЗ; «Ленинградский металлический завод»)
- 1936–1939 Staliniec Leningrad (ros. «Сталинец» Ленинград)
- 1940–1991 Zenit Leningrad (ros. «Зенит» Ленинград)
- 1991– Zenit Petersburg (ros. «Зенит» Санкт-Петербург)
Początki
[edytuj | edytuj kod]Powstanie klubu datowane jest na rok 1925, kiedy to utworzono klub piłki nożnej przy zakładach metalurgicznych w Leningradzie.
Początkowo klub nosił nazwę Staliniec i należał do towarzystwa metalurgicznego, jednak w 1940 dołączył do federacji klubów związanych z przemysłem zbrojeniowym i zmienił nazwę na Zenit. Staliniec połączył się z innym klubem o nazwie Zenit, grającym w 2. lidze i przejął jego nazwę. Właścicielem drużyny były do 1990 Zakłady Optyczne Łomo (ЛОМО). Po przemianach w ZSRR utworzono w 1990 profesjonalny klub miejski. Swoje pierwsze trofeum Zenit wywalczył w 1944 roku, zdobywając wojenny Puchar ZSRR, pokonując CSKA Moskwa w finale. Klub zawsze cieszył się dużą popularnością w Leningradzie, jednak nie mógł przełożyć tego na pozycję w lidze. W 1967 roku Zenit zajął ostatnie miejsce w 1. lidze, jednak nie spadł z powodu decyzji władz o tym, że Leningrad musi mieć swojego przedstawiciela w ekstraklasie aż do 50. rocznicy rewolucji październikowej. Największe sukcesy święcił Zenit w latach 80. W 1980 zdobył brązowy medal mistrzostw Związku Radzieckiego, w 1984 dotarł do finału krajowego pucharu i zdobył mistrzostwo kraju. W 1985 zdobył Puchar Sezonu. Po spadku z ligi w pierwszym sezonie ligi rosyjskiej w 1992 Zenit powrócił do ekstraklasy w 1996 roku i występuje tam do dziś.
Nowa era
[edytuj | edytuj kod]Na przełomie wieków klub notował udane sezony. W 1999 roku zdobył Puchar Rosji, zaś w 2002 doszedł do finału. W lidze zajmował 3. miejsce w 2001 i 2. w 2003. W 2003 został także jedynym w historii zdobywcą Pucharu Ligi Rosyjskiej. W grudniu 2005 Zenit został przejęty przez gazową firmę Gazprom, która obiecała szybki rozwój klubu i wybudowanie nowego stadionu. Był to moment zwrotny we współczesnej historii klubu.
W czerwcu 2006 roku trenerem drużyny został Holender Dick Advocaat. Prowadzona przez niego drużyna w 2007 roku po raz pierwszy w historii zdobyła mistrzostwo Rosji.
Europejskie trofea
[edytuj | edytuj kod]14 maja 2008 Zenit zdobył po raz pierwszy w historii Puchar UEFA po pokonaniu Glasgow Rangers 2:0 w finałowym spotkaniu rozegranym na City of Manchester Stadium. Bramki dla Zenitu w tym spotkaniu strzelili Igor Denisow i Konstantin Zyrianow. Zenit na swojej drodze po puchar, wyeliminował też m.in. Bayer Leverkusen i Bayern Monachium. Nad tymi drugimi Zenit zanotował efektowne zwycięstwo (4:1), co nie umknęło uwadze ekspertów stawiających Petersburżan w roli faworytów finału rozgrywek.
Puchar UEFA 2007/08
14 maja 2008
|
Zenit Sankt Petersburg | 2:0[2] | Glasgow Rangers | City of Manchester Stadium, Manchester |
Igor Dienisow 72' Konstantin Zyrianow 90+4' |
(0:0) | Widzów: 43 878 Sędzia: Peter Fröjdfeldt | ||
Wiaczesław Małafiejew – Aleksandr Aniukow, Ivica Križanac, Roman Szirokow, Radek Šírl – Anatolij Tymoszczuk(kapitan), Konstantin Zyrianow, Igor Dienisow-Wiktor Fajzulin, Andrey Arshavin, Fatih Tekke; Trener: Dick Advocaat | Neil Alexander, Kirk Broadfoot, David Weir, Carlos Cuéllar, Saša Papac – Brahim Hemdani, Barry Ferguson(kapitan), Kevin Thomson – Steven Whittaker, Steven Davis, Jean-Claude Darcheville, Trener: Walter Smith |
29 sierpnia 2008, w spotkaniu rozgrywanym na Stadionie Ludwika II w Monako, Zenit zwyciężył 2:1 angielski Manchester United, zdobywając tym sposobem swoje drugie europejskie trofeum – Superpuchar Europy.
Superpuchar Europy 2008
29 sierpnia 2008
|
Zenit Sankt Petersburg | 2:1[3] | Manchester United | Stadion Ludwika II, Monako |
Pogriebniak 44' Danny 59' |
(1:0) | Vidić 73' | Widzów: 18 064 Sędzia: Claus Bo Larsen | |
Wiaczesław Małafiejew – Aleksandr Aniukow, Ivica Križanac, Sébastien Puygrenier, Radek Šírl – Anatolij Tymoszczuk(kapitan), Konstantin Zyrianow, Igor Dienisow, Danny – Alejandro Domínguez, Pawieł Pogriebniak; Trener: Dick Advocaat | Edwin van der Sar – Gary Neville(kapitan), Rio Ferdinand, Nemanja Vidić, Patrice Evra – Darren Fletcher, Paul Scholes, Anderson, Nani – Wayne Rooney, Carlos Tévez; Trener: Alex Ferguson |
Szukanie nowego
[edytuj | edytuj kod]W grudniu 2009 roku klub objął włoski trener Luciano Spalletti[4]. W 2012, po zdobyciu drugiego mistrzostwa kraju, dyrekcja klubu zdecydowała się na rekordowe zakupy. Za rekordową kwotę, 50 mln euro do Zenitu dołączył Brazylijczyk Hulk oraz Belgijski pomocnik Axel Witsel[5]. Wzmocnienia te, nie przełożyły się na poprawę wyników gry zespołu, co doprowadziło do zwolnienia w styczniu 2014 roku Luciano Spallettiego z funkcji pierwszego trenera. Na jego następcę, w marcu 2014 r. został Portugalczyk Andre Villas Boas, poprzedni trener min: FC Porto, Chelsea i Tottenham Hotspur[6]. Portugalczyk miał zmienić filozofię gry zespołu i odzyskać tytuł mistrza kraju.
Zadanie udało się osiągnąć w maju 2015. Drużyna sięgnęła po piąty tytuł Mistrza Rosji, w 90 rocznice swojego istnienia. Do mistrzostwa Zenit dołożył Puchar Rosji, pokonując w finale Lokomotiw Moskwa po rzutach karnych. Świetne wyniki na rodzimym podwórku, nie przełożyły się na sukces w Lidze Europejskiej, z której w ćwierćfinale wyeliminowała ich hiszpańska Sevilla.
Przed rozpoczęciem sezonu 2015/16 Villas Boas poinformował, że po zakończeniu tego sezonu opuści rosyjski zespół. Rywalizację w Lidze Mistrzów ekipa z Petersburga zaczęła od fazy grupowej, gdzie osiągnęli najlepszy wynik w historii swoich startów w tych rozgrywkach. Wygrali 5 z 6 meczów i z pierwszego miejsca awansowali do 1/8 finału Ligi Mistrzów[7], gdzie zostali wyeliminowani przez portugalską Benficę. Krajowe rozgrywki Zenit zakończył na 3. miejscu za CSKA Moskwa i FK Rostów, co poskutkowało brakiem kwalifikacji do przyszłorocznych rozgrywek Ligi Mistrzów.
Zgodnie z zapowiedziami po sezonie z zespołem rozstał się Andre Villas Boas, a jego następcą ogłoszono byłego trenera Szachtara Donieck – Mirceę Lucescu[8]. Już na początku pracy rumuński szkoleniowiec wywalczył swoje pierwsze trofeum. W lipcu 2016 roku w meczu o Superpuchar Rosji Zenit pokonał CSKA 1:0. W Lidze Europy, jesienią, wszystko przebiegało zgodnie z planem, Zenit wygrał rywalizację w swojej grupie. W październiku 2016 zespół został wyeliminowany z rozgrywek Pucharu Rosji po porażce 0:4 w meczu przeciwko Anży Machaczkała. Wiosna natomiast była serią rozczarowań dla rosyjskiej ekipy, bowiem w 1/16 finału Ligi Europy zostali wyeliminowani przez RSC Anderlecht, dodatkowo sezon ligowy ukończyli na 3. miejscu, co oznaczało, że po raz drugi z rzędu nie zagrają w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Trener Lucescu został zwolniony[9], a jego następcą ogłoszono Włocha Roberto Manciniego[10].
Ligowe pozycje
[edytuj | edytuj kod]Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowe
[edytuj | edytuj kod]W swojej historii Zenit wystąpił w 158 meczach europejskich pucharów (80 zwycięstw, 28 remisów, 46 porażek, różnica bramek 253:180; stan przed rozpoczęciem sezonu 2017/18)
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Liga Mistrzów (Puchar Europy) |
zdobywca | – | |||
finalista | – | ||||
1/8 finału | 3 | 2011/12, 2013/14, 2015/16 | |||
Liga Europy (Puchar UEFA) |
zdobywca | 1 | 2007/08 | ||
finalista | – | ||||
1/4 finału | 2 | 2005/06, 2014/15 | |||
Puchar Zdobywców |
zdobywca | – | |||
finalista | – | ||||
Superpuchar UEFA |
zdobywca | 1 | 2008 | ||
finalista | – | ||||
Puchar Intertoto |
zdobywca | – | |||
finalista | 1 | 2000 |
Krajowe
[edytuj | edytuj kod]- Rosja
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 10 | 2007, 2010, 2012, 2015, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024 | ||
II miejsce | 3 | 2003, 2013, 2014 | |||
III miejsce | 4 | 2001, 2009, 2016, 2017 | |||
Puchar |
zdobywca | 5 | 1999, 2010, 2016, 2020, 2024 | ||
finalista | 1 | 2002 | |||
Superpuchar |
zdobywca | 8 | 2008, 2011, 2015, 2016, 2020, 2021, 2022, 2023 | ||
finalista | 3 | 2012, 2013, 2019 | |||
Puchar Ligi |
zdobywca | 1 | 2003 | ||
finalista | – | ||||
II liga |
I miejsce | – | |||
II miejsce | – | ||||
III miejsce | 1 | 1995 |
- ZSRR
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 1 | 1984 | ||
II miejsce | – | ||||
III miejsce | 1 | 1980 | |||
Puchar |
zdobywca | 1 | 1944 | ||
finalista | 2 | 1939, 1984 | |||
Superpuchar |
zdobywca | 1 | 1985 | ||
finalista | – | ||||
Puchar Ligi |
zdobywca | – | |||
finalista | 1 | 1986 | |||
II liga |
I miejsce | – | |||
II miejsce | – | ||||
III miejsce | 1 | 1936 (w) |
Obecny skład
[edytuj | edytuj kod]Aktualny na 25 lutego 2023
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Stanisław Kriciuk |
2 | OB | Dmitrij Czistiakow |
3 | OB | Douglas Santos |
4 | OB | Danił Krugowoj |
5 | PO | Wilmar Barrios |
7 | PO | Zielimchan Bakajew |
8 | PO | Wendel |
10 | NA | Malcom |
11 | NA | Claudinho |
14 | PO | Daler Kuziajew |
15 | OB | Wiaczesław Karawajew |
17 | PO | Andriej Mostowoj |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
19 | PO | Aleksiej Sutormin |
21 | PO | Aleksandr Jerochin |
23 | OB | Arsien Adamow |
28 | OB | Nuraly Alip |
30 | NA | Mateo Cassierra |
31 | PO | Gustavo Mantuan (wypożyczony z Corinthians) |
33 | NA | Iwan Siergiejew |
41 | BR | Michaił Kierżakow |
55 | OB | Rodrigão |
71 | BR | Daniił Odojewski |
77 | OB | Robert Renan |
Piłkarze na wypożyczeniu
[edytuj | edytuj kod]Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
BR | Nikita Goylo (w FK Niżny Nowogród do 30 czerwca 2023) | |
BR | Nikolay Rybikov (w FC Veles Moscow do 30 czerwca 2023) | |
PO | Yaroslav Mikhaylov (w FK Niżny Nowogród do 30 czerwca 2023) |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
PO | Kirill Stolbov (w Jeniseju Krasnojarsku do 30 czerwca 2023) | |
NA | Daniil Shamkin (w KAMAZ Nabierieżnyje Czełny do 30 czerwca 2023) |
Stadion
[edytuj | edytuj kod]W kwietniu 2017 Zenit przeniósł się na nowo wybudowany stadion Kriestowskij, projektu Kisho Kurokawy. Arena budowana była przez jedenaście lat od 2006 do 2017 roku[11]. W trakcie budowy kilkukrotnie zmieniano plany projektów, co wydatnie przełożyło się na wydłużenie czasu i podniesie kosztów budowy z planowanych 6,7 mld rubli na 42,7 mld.
Arena powstałą w miejscu byłego stadionu im. Kirowa. Pojemność stadionu wynosi 62 315, choć może zostać zwiększona na czas spotkań hokejowych. Znakiem rozpoznawczym jest rozsuwany dach i wysuwane na zewnątrz boisko. Na stadionie rozgrywane były cztery mecze Pucharu Konfederacji 2017 (w tym finał) oraz siedem spotkań Mistrzostw Świata 2018[12].
Trenerzy
[edytuj | edytuj kod]- 1938 Borys Iwin
- 1938–1940 Konstantin Jegorow
- 1940 Piotr Filippow
- 1941–1945 Konstantin Liemieszow
- 1946 Michaił Butusow
- 1946–1948 Iwan Tałanow
- 1949–1950 Konstantin Liemieszow
- 1951 Gieorgij Łasin
- 1952–1954 Władimir Liemieszow
- 1954–1955 Nikołaj Liukszynow
- 1956–1957 Arkadij Ałow
- 1957–1960 Gieorgij Żarkow
- 1961–1964 Jewgienij Jelisiejew
- 1964–1966 Walentin Fiodorow
- 1967 Arkadij Ałow
- 1968–1970 Artiom Faljan
- 1970–1972 Jewgienij Gorianski
- 1973–1977 Gierman Zonin
- 1978–1982 Jurij Morozow
- 1983–1987 Pawieł Sadyrin
- 1987 Władimir Gołubiew
- 1988–1989 Stanisław Zawidonow
- 1989 Władimir Gołubiew
- 1990 Anatolij Końkow
- 1990 Wiaczesław Buławin
- 1991 Jurij Morozow
- 1992–1994 Wiaczesław Mielnikow
- 1995–1996 Pawieł Sadyrin
- 1997–1998 Anatolij Byszowiec
- 1998–2000 Anatolij Dawydow
- 2000–2002 Jurij Morozow
- 2002 Michaił Biriukow
- 2002 Borys Rappoport
- 2003–2006 Vlastimil Petržela
- 2006–2009 Dick Advocaat
- 2009 Anatolij Dawydow
- 2009–2014 Luciano Spalletti
- 2014–2016 André Villas-Boas
- 2016–2017 Mircea Lucescu
- 2017–2018 Roberto Mancini
- 2018– Siergiej Siemak
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ «Львиная воля»: «Зенит» – одиннадцатикратный чемпион страны! [online], fc-zenit.ru [dostęp 2024-05-25] (ros.).
- ↑ https://www.uefa.com/uefaeuropaleague/match/301605--zenit-vs-rangers/?referrer=%2fuefaeuropaleague%2fseason%3d2008%2fmatches%2fround%3d15124%2fmatch%3d301605/
- ↑ https://www.uefa.com/uefasupercup/match/302814/
- ↑ Marcin Borzęcki: Luciano Spalletti trenerem Zenitu!. sport1.pl, 11 grudnia 2009. [dostęp 2010-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 marca 2014)]. (pol.).
- ↑ Zenit sign Hulk & Witsel for £64m, „BBC Sport” [dostęp 2021-02-19] (ang.).
- ↑ Andre Villas-Boas agrees deal to manage Zenit St Petersburg. BBC Sport, 2014-03-18. [dostęp 2014-03-18]. (ang.).
- ↑ FootballDatabase.com, UEFA Champions League 2015/16, Results and Standings – FootballDatabase [online], footballdatabase.com [dostęp 2021-02-19] (ang.).
- ↑ Mircea Lucescu nowym trenerem Zenitu Sankt Petersburg. wp.pl, 2016-05-24. [dostęp 2017-07-21].
- ↑ Zenit Sankt Petersburg rozstał się z Lucescu. Polsat Sport, 2017-05-28.
- ↑ Mancini trenerem w Zenicie St. Petersburg. Polsat Sport, 2017-06-01.
- ↑ Stadion Sankt Petersburg (Krestovskiy, Zenit Arena) – Stadiony.net [online], stadiony.net [dostęp 2021-02-20] .
- ↑ FIFA World Cup 2018 Stadiums – Russia – The Stadium Guide [online] [dostęp 2021-02-20] (niderl.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona klubu (ros.)
- Strona polskich kibiców Zenita (pol.)