Adam Langer

Adam Langer
Data i miejsce urodzenia	17 września 1935 ; Lwów
	Wojewoda warszawski
Okres	od 1990; do 1990
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik	Stanisław Wyganowski
Następca	Bohdan Jastrzębski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Adam Langer (ur. 17 września 1935 we Lwowie) – polski ekonomista, wykładowca i działacz społeczny, wicewojewoda gdański (1973–1982), wiceprezydent Warszawy (1988–1990), wojewoda warszawski (1990).

Życiorys

W 1957 ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie. Uzyskał stopień doktora z dziedziny nauk ekonomicznych. Od początku lat 50. zatrudniony w przedsiębiorstwach państwowych na różnych stanowiskach. Od 1966 wykładał ekonomię na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1973–1976 zasiadał w Miejskiej i Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Gdańsku. W 1973 uzyskał nominację na wicewojewodę gdańskiego z ramienia Stronnictwa Demokratycznego, którego członkiem pozostawał od 1971. Jako aktywnemu działaczowi partyjnemu powierzono mu w 1981 funkcję przewodniczącego Centralnej Komisji Rewizyjnej SD. W czasie stanu wojennego odwołany ze stanowiska wicewojewody.

W latach 80. sprawował funkcję sekretarza generalnego Polskiej Izby Przedsiębiorstw Innowacyjnych. W 1987 bez powodzenia ubiegał się o urząd wojewody gorzowskiego (przegrał z Krzysztofem Zarębą). W 1988 objął urząd wiceprezydenta stolicy. Na przełomie 1989 i 1990 organizował Urząd Wojewódzki w Warszawie^[1]. Od maja do września 1990 pełnił obowiązki wojewody warszawskiego z nominacji premiera Mazowieckiego^[2] do czasu wyboru kandydatury nowego wojewody przez sejmik wojewódzki.

Wieloletni członek i działacz Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Związku Harcerstwa Polskiego i Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[3]. W lutym 1989 wszedł w skład działającej przy tej Radzie Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego^[4].

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim, Komandorskim^[5] i Komandorskim z Gwiazdą (2000)^[6] Orderu Odrodzenia Polski.

W wyborach z 1997 ubiegał się o mandat poselski w województwie gdańskim z ramienia Krajowej Partii Emerytów i Rencistów^[7].

Wybrane publikacje

Informatyka w zarządzaniu gospodarką materiałową przedsiębiorstw budownictwa komunalnego (wraz z Janem Nowakiem), Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1977
Problemy zastosowań informatyki w budownictwie: materiały szkoleniowe dla kadry kierowniczej, Gdańsk 1977

Przypisy

↑ Warszawa bez prezydenta, "Trybuna", nr 88 z 29 maja 1990, s. 1,5
↑ Montowanie nowych władz, "Kurier Polski", nr 100 (9359), 29 maja 1990, s. 6
↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]
↑ Rzeczpospolita, 1989, nr 37 (2171), str. 1-2
↑ Lista odznaczonych, "Kurier Polski", nr 75 z 17 kwietnia 1989, s. 2
↑ M.P. z 2000 r. nr 11, poz. 227
↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 21 września 1997 r. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Krajowe Biuro Wyborcze, Warszawa 1997, s. 93

Bibliografia

(red. Adam Langer, aut. Andrzej Pankowicz et al.), Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. T. 7. Pion rewizyjny Stronnictwa Demokratycznego w latach 1944–1984, Wydawnictwo "Epoka", Warszawa 1985, s. 285–286
Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny, "Interpress", Warszawa 1989, s. 696
Katalog Biblioteki Narodowej

[1] Warszawa bez prezydenta, "Trybuna", nr 88 z 29 maja 1990, s. 1,5

[2] Montowanie nowych władz, "Kurier Polski", nr 100 (9359), 29 maja 1990, s. 6

[3] Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]

[4] Rzeczpospolita, 1989, nr 37 (2171), str. 1-2

[5] Lista odznaczonych, "Kurier Polski", nr 75 z 17 kwietnia 1989, s. 2

[6] M.P. z 2000 r. nr 11, poz. 227

[7] Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 21 września 1997 r. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Krajowe Biuro Wyborcze, Warszawa 1997, s. 93

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]