Adam Lerue

Adam Lerue

Data i miejsce urodzenia	1825 Dubienka
Data i miejsce śmierci	1863 Częstochowa
Narodowość	polska
Alma Mater	Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo

Kościół powizytkowski, kościół kapucynów i pomnik Unii Lubelskiej w Lublinie (litografia z ok. 1860)

Adam Lerue (ur. 1825 w Dubience, zm. 1863 w Częstochowie) – polski rysownik, malarz i litograf francuskiego pochodzenia.

Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie należał do uczniów Jana Feliksa Piwarskiego i w 1851 uzyskał dyplom. Związany był wtedy z grupą młodych malarzy skupionych wokół Marcina Olszyńskiego. Był jednym z założycieli warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (1860). We wrześniu 1862 przeniósł się do Częstochowy, gdzie w Szkole Państwowej Specjalnej uzyskał posadę nauczyciela rysunku i kaligrafii.

Początkowo uprawiał głównie malarstwo olejne, tworząc widoki architektury i wnętrz oraz portrety. Wraz z Wojciechem Gersonem wydał w 1852 Album widoków Warszawy (jako pierwszy ukazując stolicę widzianą z lotu balonem). W latach 1850–1855 jako rysownik uczestniczył w Delegacji do opisywania zabytków starożytności w Królestwie Polskim, powołanej w celu inwentaryzacji zabytków. Przemierzając wówczas gubernię płocką, lubelską i augustowską, wykonał 36 akwarelowych widoków zabytkowych obiektów.

Jego liczne akwarele i rysunki (rozpowszechniane potem w postaci litografii) inspirowane były również tematami z rodzimej historii i literatury, m.in. z utworów A. Mickiewicza i J.I. Kraszewskiego, z którymi utrzymywał korespondencję. W latach 1857–1860 opublikował Album lubelskie, w którym znalazły się litografie jego rysunków opatrzone tekstami Kazimierza Stronczyńskiego oraz Hipolita Skimborowicza.

Bibliografia

• Anna Lewicka-Morawska, Marek Machowski, Maria Anna Rudzka: Słownik malarzy polskich. T. 1: Od średniowiecza do modernizmu. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1998, s. 104, ISBN 83-213-3856-9.

Linki zewnętrzne

• Prace Adama Lerue w bibliotece Polona