Air China

Air China
中國國際航空公司
	; Boeing 767 linii Air China
	Historia
Data założenia	1 lipca 1988
	Lokalizacja
Państwo	Chiny
Węzeł	Port lotniczy Pekin; Port lotniczy Chengdu-Shuangliu; Port lotniczy Szanghaj-Pudong;
Główne porty lotnicze	Port lotniczy Pekin; Port lotniczy Chengdu-Shuangliu; Port lotniczy Szanghaj-Pudong; Port lotniczy Hangzhou-Xiaoshan; Port lotniczy Chongqing-Jiangbei; Port lotniczy Tiencin-Binhai; Port lotniczy Hohhot-Baita;
	Kooperacja
Program lojalnościowy	Air China Companion; Phoenix Miles;
Sojusz	Star Alliance
	Flota
Liczba samolotów	331
Liczba tras	185
	Przedsiębiorstwo
Siedziba	Pekin
Członkowie zarządu	Wang Changshun; Cai Jianjiang
Slogan	We go above and beyond
Skytrax
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Air China (chiń. upr. 中国国际航空公司, chiń. trad. 中國國際航空公司, pinyin Zhōngguó Guójì Hángkōng Gōngsī) – chińskie narodowe linie lotnicze, mające siedzibę w Pekinie. Głównym węzłem jest Port lotniczy Pekin. Linie lotnicze są odpowiedzialne za przeloty władz chińskich, co podkreśla wyjątkowy status narodowych linii lotniczych. Logo linii stanowi artystyczne wyobrażenie feniksa, wzór ten jest równocześnie przekształceniem liter "VIP". Air China należą do sojuszu Star Alliance.

Air China jest dziesiątą co do wielkości linią lotniczą na świecie. Linie przetransportowały 41.28 mln pasażerów w 2009 roku, co ulokowało ją za głównymi konkurentami: liniami China Southern Airlines i China Eastern Airlines. Pomimo to, Air China są najbardziej dochodowymi liniami lotniczymi w Chinach oraz największymi liniami pod względem wartości rynkowej^[1]. Dochód linii w 2009 roku wyniósł 4,85 mld CNY (711,5 mln USD)^[2].

Oceniając Air China agencja ratingowa Skytrax przyznała trzy gwiazdki^[3].

Historia

Linie Air China zostały założone 1 lipca 1988 roku. Ich powstanie było rezultatem decyzji rządu o rozbiciu działów operacyjnych chińskiej Cywilnej Administracji Lotniczej (CAAC) na osobne przedsiębiorstwa. W 1987 roku CAAC zostało poddane restrukturyzacji, w wyniku której podzielono je na 6 linii lotniczych: Air China, China Eastern Airlines, China Southern Airlines, China Northern Airlines, China Southwest Airlines oraz China Northwest Airlines. Air China otrzymała autonomię 1 lipca 1988 roku, została obłożona odpowiedzialnością za loty międzykontynentalne i przejęła flotę dalekiego zasięgu CAAC (samoloty Boeing 707, 747 i 767) oraz jej trasy.

W styczniu 2001 roku dziesięć chińskich linii lotniczych ogłosiło plan połączenia się^[4]. Air China miała nabyć China Southwest Airlines, przed fuzją Air China były czwartymi co do wielkości chińskimi liniami lotniczymi. Pozwoliło to zbudować grupę, której aktywa wyniosły 56 miliardów juanów, w której skład weszło 118 samolotów^[5]. 28 października 2002 roku Air China zostało skonsolidowane z Narodową Chińską Korporacją Lotniczą (CNAC) i China Southwest Airlines.

15 grudnia 2004 roku Air China zadebiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Hongkongu i na London Stock Exchange, a 18 grudnia 2006 roku miała swój debiut na Szanghajskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. Obecnie jest to największa linia lotnicza na świecie pod względem wartości rynkowej.

W 2006 roku linie podpisały umowę o wstąpieniu do sojuszu Star Alliance. Członkiem sojuszu zostały 12 grudnia 2007 roku obok Shanghai Airlines.

W lipcu 2009 roku Air China zainwestowała 19,3 miliona dolarów w swoją spółkę zależną Air Macau, która popadła w kłopoty, podnosząc swoje udziały w spółce z 51% do 80,9%^[6]. Miesiąc później linie wydały 6,3 miliarda HKD (813 milionów USD) na zwiększenie swoich udziałów w liniach Cathay Pacific z 17,5% do 29,99% rozszerzając swoją obecność w Hongkongu. Obie linie planują zwiększyć współpracę między sobą w przyszłości^[7].

W lipcu 2010 roku Air China zakończyła zwiększanie udziałów w Shenzhen Airlines Company Limited, przejmując kontrolę nad Shenzhen Airlines. Przejęcie tych linii pozwoliło Air China na dalsze wzmocnienie swojej pozycji w Pekinie, Chengdu i Szanghaju, czego skutkiem było osiągnięcie bardziej zbalansowanej sieci połączeń regionalnych^[8].

2 grudnia 2010 roku Air China otrzymała najwyższą nagrodę hiszpańskiej branży turystycznej "Plaque for Tourist Merit". Jest to pierwsza zagraniczna linia lotnicza, która otrzymała tę nagrodę, przyznawaną dla osób i przedsiębiorstw, które wniosły wkład w hiszpańską branżę turystyczną^[9].

Na początku 2016 roku linie zawarły umowę na zakup 6 samolotów Boeing 777-300ER. Wartość umowy sięga 2 mld USD^[10].

Kierunki lotów

Sieć połączeń Air China rozciąga się z Azji na Bliski Wschód, Europę Zachodnią i Amerykę Północną. Większość lotów odbywa się z lotniska w Pekinie. Znaczącą liczbę połączeń do Azji, Europy i Australii obsługuje również port lotniczy Szanghaj-Pudong. Część międzynarodowych lotów obsługiwana jest z portów lotniczych w Chengdu, Chongqing, Dalian, Dubaju, Hangzhou, Kunming, Madrytu, Nanning i Xiamen. 10 grudnia 2006 roku linie wykonały swój pierwszy lot do São Paulo (przez Madryt), który był pierwszym połączeniem z Ameryką Południową. To połączenie było najdłuższą trasą obsługiwaną przez Air China. Pierwotnie obsługiwały je samoloty Boeing 767-300, jednak ze wzrostem popularności zmieniono typ samolotu na Airbus A330-200. Połączenie zawieszono we wrześniu 2008 roku, jednak 20 grudnia 2009 roku przywrócono je.

Air China uruchomiły połączenia do miasta Ho Chi Minh^[11]. Od 27 marca 2011 roku linie mają trzecie połączenie z Niemcami na trasie Pekin - Düsseldorf. W tym samym roku 15 czerwca otwarte zostało połączenie Pekin - Mediolan, które dopełniło istniejące połączenia Szanghaj - Mediolan. Dostawa w kwietniu 2011 roku nowych samolotów Boeing 777-300ER stanowiła - według linii - kręgosłup do przyszłych tras długodystansowych. Nowe maszyny zastąpiły dotychczasowe Boeingi 747 na trasach do Stanów Zjednoczonych, jednak przypuszczalnie ich debiut odbył się na europejskich trasach. 6 czerwca 2018 roku linia wznowiła połączenie Pekin - Pjongjang^[12].

Linie partnerskie

Airbus A330-243 w barwach Star Alliance ląduje na Lotnisku Vancouver

Airbus A330-243 w specjalnym malowaniu związanym z letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w Pekinie

Dołączenie Air China do sojuszu Star Alliance spowodowało zwiększenie obecności pozostałych linii należących do sojuszu w Chinach. Zgodnie z zasadą Star Alliance "Pod jednym dachem" wszyscy członkowie sojuszu przenieśli swoje operacje do trzeciego terminalu na lotnisku w Pekinie, głównego hubu Air China dla operacji międzynarodowych. Air China posiada umowy z następującymi liniami lotniczymi^[13]:

Flota

Od grudnia 2022, flota Air China składa się z podanych samolotów, których średni wiek wynosi 8,8 lat:^[14]^[15]

**Flota Air China**
Samolot	Suma	Zamówienia	Pasażerowie^[16]^[17]					Uwagi
Samolot	Suma	Zamówienia	P	B	E+	E	Razem	Uwagi
Airbus A319-100	33	-	8	0	0	120	128
Airbus A320-200	43	1	8	0	0	150	158
Airbus A320neo	49	-	8	0	0	150	158
Airbus A321-200	61	-	12	0	0	173	185
Airbus A321neo	29	1	16	0	0	161	177
Airbus A330-200	25	-	0	36 12	0	215 271	251 283
Airbus A330-300	28	-	0	30	16	255	301
Airbus A350 XWB	23	7	0	32	24	256	312
Boeing 737-700	18	-	8	0	0	119	127
Boeing 737-800	93	-	8	0	0	159	167
Boeing 737 MAX8	16	23	8	0	0	168	176
Boeing 747-400	3	-	10	42	0	292	344
Boeing 747-8i	7	-	12	54	66	233	365
Boeing 777-300ER	28	-	8	42	0	261	311	15 zamówiono w 2007, cztery następne zamówiono we wrześniu 2010^[18]
Boeing 787-9	14	-	0	30	34	229	296	planowane wejście do służby od 2015 (opcję zmieniono z 787−8 na 787−9 w sierpniu 2010)^[19]
Comac ARJ21-700	13	1	0	0	0	90	90
Razem	483	32

Wycofane

**Dawna Flota Air China**
Samolot	Suma	Pasażerowie				Uwagi
Samolot	Suma	P	B	E	Razem	Uwagi
British Aerospace 146-100	4					Zakupione w 1988 - Wycofane w 2003
Airbus A319-100	3	8		120	128	Wycofane w 2012
Airbus A320-200	10	8		150	158
Airbus A330-200	5					Wycofane w 2021 i 2022
Airbus A330-300	1					(B-5958) Spłonął w 2019
Airbus A340-300	6	12	24	255	291	wycofane
Boeing 737-200	3					Zakupione w 1988
Boeing 737-300	44	8	0	120	128	Zakupione w 1991
Boeing 737-600	6
Boeing 737-700	6
Boeing 737-800	56	8	0	159	167
Boeing 747-200	3	nieznane				Zakupione w 1990
Boeing 747-200M	1	nieznane				Zakupione w 1987
Boeing 747-400	11	10	42	292	344	Zakupione w 1992
Boeing 747-400M	8	10	24	246	280	Zakupione w 1989
Boeing 757-200	13	0	8	192	200	Zakupione w 1992
Boeing 767-200ER	6	0	30	200	230	Zakupione w 1985
Boeing 767-300	9	10	26	189	225	Zakupione w 1992
Boeing 777-200	10

Phoenix Miles

Phoenix Miles (chiń. upr. 国航知音, w tłumaczeniu: "Najlepsi przyjaciele Air China") to program lojalnościowy linii Air China. Jest to pierwszy tego typu program w Chinach. Powstał w celu nagradzania częstych pasażerów na trasach krajowych i międzynarodowych linii Air China oraz jej linii partnerskich^[20].

Cargo

Air China Cargo Co., Ltd. jest spółką zależną Air China specjalizująca się w przewozach cargo. Transportuje towary do 36 miast w 27 krajach na całym świecie. Jej siedziba mieści się w porcie lotniczym Pekin.

**Flota Air China Cargo**
Samolot	Razem	Opcje
Boeing 747-200F	1	0
Boeing 747-400F	7	0
Tupolew Tu-204-120C	1	4
Razem	9	4

Wypadki i katastrofy

Z tym tematem związana jest kategoria: Katastrofy lotnicze linii Air China.

15 kwietnia 2002 roku Boeing 767 ze 166 osobami na pokładzie rozbił się na wzgórzu w Pusan w Korei Południowej. Zginęło wtedy 129 osób.

Przypisy

↑ Dane z serwisu biznesowego PR Newswire Dostęp 2010-07-23 (ang.)
↑ Dane z serwisu ATW Dostęp 2010-04-26 (ang.)
↑ Air China is certified as a 3-Star Airline [online], Skytrax [dostęp 2022-09-19] (ang.).
↑ Ng, Eric, "Air China Set to Announce Lead Bank for Listing," dziennik South China Morning Post, Bus. Sec., 16 lipca 2001, str. 4
↑ Holland, Tom, "China Break-In," Far Eastern Economic Review, 25 października 2001, str. 41
↑ Informacja z serwisu Flightglobal. flightglobal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-13)]. (ang.).
↑ Informacja z serwisu Bloomberg (ang.)
↑ Informacja z serwisu Flightglobal. flightglobal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-25)]. (ang.).
↑ Informacja z Flightsandairfares (ang.)
↑ Pasazer.com: Air China zamawia boeingi 777 [online], Pasazer.com [dostęp 2016-11-08] .
↑ Informacja z serwisu Vietnews (ang.)
↑ UBM (UK) Ltd. 2018, Air China resumes Pyongyang service from June 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-06-07] (ang.).
↑ Lista partnerów na głównej stronie linii. airchina.com.cn. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).
↑ Flota Air China na planespotters.net (ang.)
↑ Air China on ch-aviation [online], ch-aviation [dostęp 2017-03-14] (ang.).
↑ Air China International. Airchina.de. Dostęp 2010-12-13. (ang.)
↑ Air China A330-300. seatplans.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-07)].. SeatPlans.com. Dostęp 2010-12-13. (ang.)
↑ Reuters: Air China orders four more Boeing 777-300ERs. Seattle Post-Intelligencer, 10 września 2010. [dostęp 2010-09-10]. (ang.).
↑ Air China switches 15 787-8s order to 787-9s. Flightglobal.com, 1 września 2010. [dostęp 2010-09-01]. (ang.).
↑ Informacja z oficjalnej strony programu (ang.)

[1] Dane z serwisu biznesowego PR Newswire Dostęp 2010-07-23 (ang.)

[2] Dane z serwisu ATW Dostęp 2010-04-26 (ang.)

[3] Air China is certified as a 3-Star Airline [online], Skytrax [dostęp 2022-09-19] (ang.).

[4] Ng, Eric, "Air China Set to Announce Lead Bank for Listing," dziennik South China Morning Post, Bus. Sec., 16 lipca 2001, str. 4

[5] Holland, Tom, "China Break-In," Far Eastern Economic Review, 25 października 2001, str. 41

[6] Informacja z serwisu Flightglobal. flightglobal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-13)]. (ang.).

[7] Informacja z serwisu Bloomberg (ang.)

[8] Informacja z serwisu Flightglobal. flightglobal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-25)]. (ang.).

[9] Informacja z Flightsandairfares (ang.)

[10] Pasazer.com: Air China zamawia boeingi 777 [online], Pasazer.com [dostęp 2016-11-08] .

[11] Informacja z serwisu Vietnews (ang.)

[12] UBM (UK) Ltd. 2018, Air China resumes Pyongyang service from June 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-06-07] (ang.).

[13] Lista partnerów na głównej stronie linii. airchina.com.cn. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).

[14] Flota Air China na planespotters.net (ang.)

[15] Air China on ch-aviation [online], ch-aviation [dostęp 2017-03-14] (ang.).

[16] Air China International. Airchina.de. Dostęp 2010-12-13. (ang.)

[17] Air China A330-300. seatplans.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-07)].. SeatPlans.com. Dostęp 2010-12-13. (ang.)

[18] Reuters: Air China orders four more Boeing 777-300ERs. Seattle Post-Intelligencer, 10 września 2010. [dostęp 2010-09-10]. (ang.).

[fg_sep_1-19] Air China switches 15 787-8s order to 787-9s. Flightglobal.com, 1 września 2010. [dostęp 2010-09-01]. (ang.).

[20] Informacja z oficjalnej strony programu (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

Pasażerskie	9 Air Air China Air Macau Beijing Capital Airlines Cathay Pacific Chengdu Airlines China Eastern Airlines China Express Airlines China Flying Dragon Aviation China Southern Airlines China United Airlines China Xinhua Airlines Chongqing Airlines Dragonair Genghis Khan Airlines Grand China Air Guizhou Airlines Hainan Airlines Hebei Airlines Heliservices Henan Airlines Hong Kong Airlines Hong Kong Express Jet Asia Jiangxi Air Joy Air Juneyao Airlines Kunming Airlines Lucky Air Metrojet Ltd. Okay Airways OTT Airlines Ruili Airlines Shandong Airlines Shanghai Airlines Shenzhen Airlines Sichuan Airlines Sky Shuttle Helicopters Spring Airlines Tianjin Airlines Tibet Airlines Urumqi Air West Air Xiamen Airlines Ying’an Airlines
Cargo	Air China Cargo Air Hong Kong China Cargo Airlines China Postal Airlines Grandstar Cargo Great Wall Airlines Jade Cargo International Jetwin Cargo Airline Shanghai Airlines Cargo Shenzhen Donghai Airlines Yangtze River Express
Zlikwidowane	Chang’an Airlines China General Aviation China National Aviation Corporation China Northern Airlines China Northwest Airlines China Southwest Airlines China Xinjiang Airlines China Yunnan Airlines East Star Airlines Hong Kong Air International Ltd Hong Kong Airways Metis TransPacific Airlines Northeast Airlines Oasis Hong Kong Airlines Shanxi Airlines SKOGA Viva Macau Wuhan Airlines Zhejiang Airlines Zhongyuan Airlines