Aleksander II Macedoński
| Król Macedonii | |
| Okres |
od 370 p.n.e. lub 369 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
przed 388 p.n.e. |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
Aleksander II (gr.Ἀλέξανδρος Β) – król Macedonii z rodu Argeadów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Tuż po objęciu tronu Aleksander musiał opłacić haracz Ilirom by uniknąć ich najazdu na Macedonię, a także oddać im jako zakładnika swojego młodszego brata Filipa. W 369 Aleksander interweniował w Tesalii na rzecz arystokratycznego rodu Aleuadów. Zajął Larissę, gdzie przekazał władze Aleuadom, a także sprzymierzył się z miastem Krannon. Zraził jednak do siebie Tesalów osadzając w obu miastach garnizony macedońskie (być może chciał w ten sposób sprawować kontrolę nad częścią Tesalii). W 368 oburzeni postępowaniem Aleksandra Tesalowie wezwali na pomoc Pelopidasa który przybył na czele beockiej armii i wypędził macedońskie garnizony. W tym samym czasie w Macedonii rozgorzała wojna domowa między Aleksandrem a Ptolemeuszem z Aloros (był on przedstawicielem bocznej linii dynastii, skoligaconym dodatkowo z Aleksandrem małżeństwem z jego siostrą). Pelopidas przybył do Macedonii, pogodził obie strony i zawarł jakieś porozumienie, niewątpliwie korzystne dla Beocji. Jako gwarancje utrzymania pokoju zabrał ze sobą trzydziestu wybitnych Macedończyków w tym młodszego brata Aleksandra Filipa który powrócił od Ilirów. Aleksander jako pierwszy władca podjął próbę wzmocnienia państwa po kilkudziesięciu latach chaosu i walk o tron. Jemu przypisuje się reorganizację armii. Wprowadził on ćwiczenia dla wojska, a także stworzył na podobieństwo jazdy hetajrów (towarzyszy) jej pieszy odpowiednik - pezetairoi (pieszych towarzyszy). Piechotę podzielił na; oddziały (lachoi), dziesiątki (dekades). Nowi piesi towarzysze mieli charakter oddziałów elitarnych szkolonych do walki w szyku falangi. Zimą 368 lub wiosną 367 Aleksander padł ofiarą morderstwa. O zbrodnie lub jej zainspirowanie podejrzewano Ptolemeusza z Aloros jednak ostatecznie skazano Apollofanesa z Pydny i kilku innych domniemanych spiskowców. Po śmierci Aleksandra władze w imieniu jego młodszego brata Perdikkasa przejął Ptolemeusz z Aloros.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond: Starożytna Macedonia: początki, instytucje, dzieje. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1999, s. 47-48, 83-103. ISBN 83-06-02691-8.
- Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond: Filip Macedoński. Poznań: Axis, 2002, s. 26-27. ISBN 83-912572-5-8.
- Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond: Dzieje Grecji. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1994, s. 585, 626. ISBN 83-06-02383-8.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]