Andrzej Wachowicz (kapitan)
kapitan artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Andrzej Wachowicz ps. „Vigura”[1] (ur. 18 listopada?/30 listopada 1897 w Białej Cerkwi, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 30 listopada 1897 roku w Białej Cerkwi, w ówczesnym powiecie wasylkowskim guberni kijowskiej, w rodzinie Cezarego i Marii z Krajewskich[2][1]. Absolwent gimnazjum filologicznego z maturą w Białej Cerkwi (1915). Studia medyczne na Uniwersytecie Kijowskim przerwało powołanie do armii rosyjskiej. Na froncie do 1917 roku. Skierowany do Szkoły Artylerii w Odessie. Wstąpił do POW. Od czerwca 1918 roku w oddziale mjr. Lisa-Kuli.
Po powrocie do kraju w Wojsku Polskim. Od 9 stycznia do 2 lipca 1919 roku był uczniem klasy „K” (klasa 12.) Szkoły Podchorążych w Warszawie[3]. 3 września 1919 roku został mianowany z dniem 1 września 1919 podporucznikiem w piechocie i przydzielony do Obozu Szkół Podoficerskich w Dęblinie[4]. Od 6 czerwca 1920 roku w 105 pułku piechoty jako dowódca kompanii. Walczył na wojnie z bolszewikami, m.in. pod Komarówką, Majdanem, Horpinem i Hradami. Ranny 26 września 1920 roku.
Po rekonwalescencji objął dowództwo kompanii szkolnej w Centralnej Szkoły Podoficerów nr 1 w Chełmie. Po ukończeniu Szkoły Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu, jako porucznik przeniesiony do korpusu osobowego oficerów artylerii, na stanowisko instruktora. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 133. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. Od 1924 roku w 7 pułku artylerii lekkiej, jako dowódca baterii i oficer oświatowy. Od lipca 1929 do maja 1930 roku pełnił obowiązki kwatermistrza 7 pal[6] . W sierpniu 1935 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[7]. W marcu 1939 roku nadal pełnił służbę w DOK IV na stanowisku kierownika referatu koni Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[8]. Ostatnio w 10 Dywizji Piechoty[2].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4775[10][11]
- Medal Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12][13][1]
- Srebrny Krzyż Zasługi[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka za Rany i Kontuzje[15]
- Krzyż Legionowy[15]
- Państwowa Odznaka Sportowa[15]
- Odznaka Pamiątkowa 7 pułku artylerii polowej[15]
25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-27]..
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 576.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 438.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 90 z 25 września 1919, poz. 3277.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 743.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 99.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 168, 516.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 307.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-27]..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 377.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 168.
- ↑ a b c d na podstawie fotografii
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929-1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Odznaczeni Krzyżem Legionowym
- Odznaczeni Państwową Odznaką Sportową
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Wykładowcy uczelni i szkół wojskowych II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 7 Pułku Artylerii Lekkiej (II RP)
- Ludzie urodzeni w Białej Cerkwi