Ani Boga, ani pana
Ani Boga, ani pana[1][2][3] – hasło anarchistyczne i robotnicze. Jest powszechnie używane przez anarchistów w Anglii od końca XIX wieku. Fraza wywodzi się z francuskiego sloganu „Ni dieu ni maître! (dosłownie „Ani Boga, ani Mistrza”) ukutego przez socjalistę Louisa Auguste’a Blanqui’ego[4]. W powieści Josepha Conrada Tajny Agent, opublikowanej po raz pierwszy w 1907 roku, postać Profesora mówi: „Dewizą moją jest: ani Boga, ani pana”[5].
Użycie
[edytuj | edytuj kod]Jego pierwsze zastosowanie można przypisać francuskiemu czasopismu Ni Dieu ni maître, opublikowanemu w 1880 roku przez Auguste’a Blanqui[6][7]. Francuska fraza pojawia się dwukrotnie w utworze Friedricha Nietzschego Poza dobrem i złem z 1886 roku[8].
Feminizm
[edytuj | edytuj kod]W 1914 roku Margaret Sanger dała początek The Woman Rebel, ośmiostronicowemu comiesięcznemu biuletynowi promującemu antykoncepcję pod tytułem No Gods, No Masters. Sanger nalegała, aby każda kobieta była rozporządzicielką własnego ciała[9].
Współczesność
[edytuj | edytuj kod]Dziś hasło to znajduje zastosowanie w polityce anarchistycznej. Przykładowo antologia pisarzy anarchistycznych została zebrana pod tytułem „No Gods, No Masters: An Anthology of Anarchism”[10].
Hasło to znalazło również zastosowanie w kulturach muzycznych, w dużej mierze związanych z ruchem punkowym. Po raz pierwszy został użyty we francuskim chanson przez anarchistycznego poetę i wokalistę Léo Ferré, który napisał piosenkę „Ni Dieu ni maître” w 1965 roku[11][12][13][14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Roman Tokarczyk , Współczesne doktryny polityczne, Wolters Kluwer Polska, 17 marca 2010, ISBN 978-83-264-2240-9 [dostęp 2019-11-09] (pol.).
- ↑ Francja – wszyscy wygrali [online], Przegląd, 14 maja 2017 [dostęp 2019-11-09] (pol.).
- ↑ Fiodor Dostojewski , Biesy, Otwarte, 5 sierpnia 2014, ISBN 978-83-240-3224-2 [dostęp 2019-11-09] (pol.).
- ↑ Norman Davies , Europa. Rozprawa historyka z historią. Część 3, Otwarte, 25 października 2012, ISBN 978-83-240-2185-7 [dostęp 2019-11-09] (pol.).
- ↑ Joseph Conrad , Tajny agent, Lulu.com, 1992, ISBN 978-0-359-98805-1 [dostęp 2019-11-09] (pol.).
- ↑ Éditions Larousse , Encyclopédie Larousse en ligne – Louis Auguste Blanqui [online], larousse.fr [dostęp 2019-11-09] (fr.).
- ↑ Véronique Mendès , Voyage en Icarie. Jeunesse et conflits de générations, 1848-1898, „Siècles. Cahiers du Centre d’histoire « Espaces et Cultures »” (28), 1 grudnia 2008, s. 37–58, ISSN 1266-6726 [dostęp 2019-11-09] (fr.).
- ↑ Fryderyk Nietzsche , Poza dobrem i złem [online], s. 33, 141 .
- ↑ „No Gods, No Masters”: Margaret Sanger on Birth Control [online], historymatters.gmu.edu [dostęp 2019-11-09] .
- ↑ Daniel Guérin , No Gods, No Masters: An Anthology of Anarchism, AK Press, 2005, ISBN 978-1-904859-25-3 [dostęp 2019-11-09] (ang.).
- ↑ Ni dieu, ni maitre – Merzedes Sturm-Lie [online], merzedessturm-lie.com [dostęp 2019-11-09] .
- ↑ Chris Tinker , Georges Brassens & Jacques Brel, Liverpool University Press, 2005, ISBN 978-0-85323-768-6 [dostęp 2019-11-09] (ang.).
- ↑ Léo Ferré – Ni Dieu ni maître [online], ultratop.be [dostęp 2019-11-09] .
- ↑ Léo Ferré: Ni dieu ni maître et les anarchistes [online], Anti-K, 30 września 2018 [dostęp 2019-11-09] (fr.).