Arnoldo Alemán

Arnoldo Alemán

Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1946 Managua
Prezydent Nikaragui
Okres	od 10 stycznia 1997 do 10 stycznia 2002
Przynależność polityczna	PLC
Poprzednik	Violeta Chamorro
Następca	Enrique Bolaños

José Arnoldo Alemán Lacayo (ur. 23 stycznia 1946 w Managui) – nikaraguański polityk, prezydent Nikaragui od 10 stycznia 1997 do 10 stycznia 2002.

Życiorys

Arnoldo Alemán urodził się w 1946 w Managui. Edukację podstawową pobierał w Instytucie La Salle w Managui. W 1967 ukończył prawo na Narodowym Uniwersytecie w León. Od 1968 do 1979 pracował jako prawnik w środowisku bankowym i handlowym. W okresie władzy Anastasia Somozy Debayle był urzędnikiem rządowym. W 1980 został aresztowany przez sandinistów, utracił majątek i spędził 9 miesięcy w więzieniu. Po zwolnieniu, wyjechał na pewien czas do USA. Po powrocie do Nikaragui, Alemán zajął się działalnością biznesową i akademicką. W latach 1988–1995 wchodził w skład szeregu stowarzyszeń handlowych i biznesowych. Udzielał także wykładów na Tulane University w Nowym Orleanie oraz Florida International University w Miami w USA. W 1990 objął stanowisko burmistrza Managui. Wcześniej przez dwa miesiące był radnym w stolicy. Jako burmistrz wprowadził w życie program odnowy struktury miejskiej, którego celem była przebudowa i odbudowa Managui po dotkliwym trzęsieniu ziemi w 1972. We wrześniu 1995 zrezygnował ze stanowiska w ratuszu, by przygotować się i móc wziąć udział w wyborach prezydenckich.

Prezydent

W 1996 Alemán został mianowany kandydatem prezydenckim koalicji Sojusz Liberalny, stworzonej przez partię PLC. W wyborach prezydenckich 20 października 1996 zdobył 48% głosów i pokonał kandydata FSLN Daniela Ortegę, który uzyskał 40% głosów poparcia. 10 stycznia 1997 Arnoldo Alemán oficjalnie objął urząd prezydenta Nikaragui. Prezydentura Alemána cechowała się z jednej strony reformami ekonomicznymi, a z drugiej szeroko rozpowszechnioną korupcją. Prezydent Alemán doprowadził do obniżenia poziomu inflacji oraz wzrostu PKB. Sprzyjał również inwestycjom zagranicznym oraz wprowadził program odbudowy systemu drogowego i budowy nowych szkół. Jego sloganem było: „Obras, no palabras” (Działanie, nie słowa). Chcąc zapewnić stabilność swoich rządów, Alemán zawarł strategiczny sojusz z FSLN Daniela Ortegi, oferując sandinistom wiele stanowisk w administracji publicznej.

Oskarżenia korupcyjne i wyrok

10 stycznia 2002 nowym prezydentem Nikaragui został Enrique Bolaños, wiceprezydent w administracji Alemána. Bolanos oskarżył swego poprzednika o szeroko rozpowszechnioną korupcję. Oprócz byłego prezydenta zarzuty postawiono też 14 innym osobom z jego administracji i kręgu znajomych. W grudniu 2002 Alemán usłyszał oficjalnie zarzuty korupcji i defraudacji publicznych funduszy. 7 grudnia 2003 został skazany na 20 lat więzienia za szereg przestępstw, w tym pranie pieniędzy, defraudację i korupcję. W czasie procesu prokuratorzy przedstawili dowody, wskazujące na korzystanie przez prezydenta i jego żonę ze środków publicznych w celach prywatnych. Przedstawiono wyciągi z rządowych kart płatniczych, które ujawniały wydatki rzędu 13,7 mln USD na hotel na wyspie Bali oraz 68 mln USD na hotel w Indiach. Z powodów zdrowotnych Alemán odbywał karę nie w więzieniu, a w areszcie domowym. Berliński oddział Transparency International w 2004 sklasyfikował Alemána na 9 miejscu w rankingu najbardziej skorumpowanych przywódców państwowych i oszacował kwotę defraudacji na 100 mln USD. W kwietniu 2007 parlamentarzyści z partii PLC oraz FSLN wprowadzili prawo, zmniejszające karę za pranie pieniędzy do maksymalnie 5 lat. Prawo to zostało retrospektywnie zastosowane również do wyroku Alemána, przez co zredukowało go o 15 lat i umożliwiło wyjście byłego prezydenta na wolność w grudniu 2007.

Linki zewnętrzne

• Biografia Arnoldo Alemána. touring-costarica.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-11)].