Przejdź do zawartości

Bawolce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bawolce
Alcelaphini
Brooke, 1876
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – bawolec krowi (Alcelaphus buselaphus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

Cetartiodactyla

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

bawolce

Typ nomenklatoryczny

Alcelaphus de Blainville, 1816

Rodzaje

13 rodzajów (w tym 9 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Bawolce[17] (Alcelaphini) – plemię ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce[18][19].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Bawolce pojawiły się w Afryce ok. 5-4,5 mln lat temu. Charakteryzują się długimi kończynami, wydłużoną głową oraz obecnością u przedstawicieli obydwu płci lirowatych rogów i dobrze rozwiniętych gruczołów przedoczodołowych.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[20][18][17]:

Opisano również kilka rodzajów wymarłych:

  1. Typ nomenklatoryczny: Damalis C.H. Smith, 1827 (= Alcelaphus de Blainville, 1816).
  2. Typ nomenklatoryczny: Connochaetes Lichtenstein, 1812.
  3. Typ nomenklatoryczny: Damalis J.E. Gray, 1846 (= Damaliscus P.L. Sclater & O. Thomas, 1894.).
  4. Pisownia oryginalne, takson zdefiniowany jako podrodzina w obrębie Bovidae.
  5. Typ nomenklatoryczny: Bubalis Frisch, 1775 (= Alcelaphus de Blainville, 1816).
  6. Typ nomenklatoryczny: Damaliscus P.L. Sclater & O. Thomas, 1894.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 64. (ang.).
  2. Gray 1872 ↓, s. 42.
  3. Gray 1872 ↓, s. 43.
  4. V. Brooke: The distribution of the families and genera of Mammalia. W: A.R. Wallace: The geographical distribution of animals: with a study of the relations of living and extinct faunas as elucidating the past changes of the earth's surface. Cz. 2. New York: Harper and Brothers, Publishers, 1876, s. 224. (ang.).
  5. A.T. Rochebrune. Faune de la Sénégambie. Mammifères. „Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux”. Quatrième série. 7, s. 179, 1883. (fr.). 
  6. P.L. Sclater & O. Thomas: The book of antelopes. Cz. 1. London: R.H. Porter, 1894, s. 2. (ang.).
  7. É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1898, s. 904. (łac.).
  8. É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Cz. 3: Quinquennale supplementum anno 1904. Berolini: Friedländer, 1904, s. 713. (łac.).
  9. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 67.
  10. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 85.
  11. R. Lydekker & G. Blaine: Catalogue of the Ungulate Mammals in the British Museum (Natural History). Cz. 2: Artiodactyla, Family Bovidæ, Subfamilies Bubalinæ to Reduncinæ (Hartebeests, Gnus, Duikers, Dik-Diks, Klipspringers, Reedbucks, Waterbucks, Etc.). London: Printed by order of the Trustees, 1914, s. 2. (ang.).
  12. Pilgrim 1939 ↓, s. 63.
  13. G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 160, 1945. (ang.). 
  14. И.И. Соколов. Опыт естественной классификации полорогих (Bovidae). „Труды Зоологического института РАН”. 14, s. 46, 200, 1953. (ros.). 
  15. Vrba 1997 ↓, s. 134.
  16. Vrba 1997 ↓, s. 165.
  17. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 177. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  18. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 352–356. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  19. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Alcelaphinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
  20. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  21. Vrba 1997 ↓, s. 172.
  22. A.W. Gentry. Fossil Bovidae (Mammalia) from Langebaanweg, South Africa. „Annals of the South African Museum”. 79, s. 264, 1980. (ang.). 
  23. A.W. Gentry: Bovidae. W: L. Werdelin & W.J. Sanders (redaktorzy): Cenozoic Mammals of Africa. Berkeley: University of California Press, 2010, s. 787. ISBN 978-0-520-25721-4. (ang.).
  24. Pilgrim 1939 ↓, s. 67.
  25. J. Hürzeler. Un alcélaphiné aberrant (Bovidé, Mammalia) des „lignites de Grosseto” en Toscane. „Comptes Rendus de l’Académie des Sciences de Paris”. Série II. 296, s. 243, 1983. (fr.). 
  26. E.C.N. van Hoepen. Voorlopige beskrywing van Vrystaatse soogdiere. „Paleontologiese Navorsing van die Nasionale Museum, Bloemfontein”. 2 (5), s. 63, 1932. (ang.). 
  27. C. Arambourg. Numidocapra crassicornis, nov. gen., nov. sp., un ovicaprine nouveau du villafranchien constantinois. „Compte Rendu Sommaire des Séances de la Société Géologique de France”. 13, s. 290, 1949. (fr.). 
  28. A.T. Hopwood. New fossil mammals from Olduvai, Tanganyika Territory. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 14 (83), s. 550, 1934. DOI: 10.1080/00222933408654928. (ang.). 
  29. M. Pickford & H. Thomas. An aberrant new bovid (Mammalia) in subrecent deposits from Rusinga Island, Kenya. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. B. 87, s. 443, 1984. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]