Przejdź do zawartości

Bela II Ślepy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bela II Ślepy
Ilustracja
Król Węgier i Chorwacji
Okres

od 1131
do 1141

Koronacja

28 kwietnia 1131

Poprzednik

Stefan II

Następca

Gejza II

Dane biograficzne
Dynastia

Arpadowie

Data urodzenia

1110

Data śmierci

13 lutego 1141

Miejsce spoczynku

Katedra Panny Marii w Székesfehérvár

Ojciec

Almos

Matka

Przedsława Światopełkówna

Żona

Helena

Dzieci

Gejza II
Władysław II
Stefan IV
Almos
Zofia

Bela II Ślepy, węg. Vak Béla, serb. Бела II (ur. 1110, zm. 13 lutego 1141) – król Węgier i Chorwacji od 1131 roku z dynastii Arpadów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Almosa i jego żony Przedsławy Światopełkówny, córki Światopełka II Michała, wielkiego księcia kijowskiego. Wraz z ojcem został oślepiony na polecenie swojego stryja Kolomana Uczonego, a następnie uwięziony w Dömös.

W 1131 roku po śmierci Stefana II, króla Węgier, został jego następcą. Koronowany 28 kwietnia tego samego roku, zwołał zjazd do Aradu, gdzie stracono 68 możnowładców odpowiedzialnych za oślepienie króla i jego ojca.

Bela musiał walczyć z Borysem Kolomanowicem, przyrodnim bratem zmarłego Stefana II. Belę wspierali m.in. Leopold III, margrabia austriacki, z kolei Borysa – Bolesław III Krzywousty, książę Polski. 22 czerwca 1132 roku Bela II odniósł zwycięstwo nad rzeką Sajó, w praktyce rozstrzygające kwestię sukcesji po Stefanie II.

W 1136 roku zajął Spalato, a w 1137[1] część Bośni.

Zmarł 13 lutego 1141 roku i został pochowany w katedrze w Székesfehérvár.

28 kwietnia 1129 poślubił Helenę, córkę Urosza I (zm. ok. 1131), księcia serbskiego. Ślub ten cementował traktat pokojowy zawarty między Węgrami a Bizancjum. Z tego małżeństwa pochodzili:

Istnieje hipoteza według której córką Beli II była też Elżbieta, pierwsza żona Mieszka III Starego.

4. Gejza I      
    2. Almos
5. Synadene        
      1. Bela II Ślepy
6. Światopełk II Michał    
    3. Przedsława Światopełkówna    
7. NN      
 

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej Salamon (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 411, ISBN 83-85719-85-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tablica 84.
  • Sroka S.A., Historia Węgier do 1526 roku w zarysie, Bydgoszcz 2000, s. 29-31.