Billy Elliot

Billy Elliot
Gatunek	dramat obyczajowy
Data premiery	19 maja 2000; 9 lutego 2001 (Polska)
Kraj produkcji	Francja; Wielka Brytania
Język	angielski
Czas trwania	110 minut
Reżyseria	Stephen Daldry
Scenariusz	Lee Hall
Główne role	Jamie Bell; Julie Walters; Gary Lewis
Muzyka	Stephen Warbeck
Zdjęcia	Brian Tufano
Scenografia	Maria Djurkovic
Kostiumy	Stewart Meachem
Montaż	John Wilson
Produkcja	Greg Brenman; Jonathan Finn
Dystrybucja	United International Pictures Sp z o.o
	Nagrody
	BAFTA, Feliks, 3 nominacje do Oscara w 2000 roku
	Strona internetowa

Billy Elliot – brytyjsko-francuski dramat obyczajowy z 2000 roku w reżyserii Stephena Daldry'ego.

Film opowiada historię 11-letniego Billy’ego Elliota, wychowującego się w rodzinie górniczej w burzliwych latach 80. na prowincji Wielkiej Brytanii, który marzy o występowaniu w balecie, wbrew rodzinie. Film jest inspirowany częściowo historią tancerza Philipa Mosleya.

Produkcja

Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii w następujących lokalizacjach:

Easington Colliery i Dawdon (hrabstwo Durham) - jako fikcyjne miasteczko Everington;
Ellington i Lynemouth (Northumberland) - sceny w kopalniach;
Tees Transporter Bridge - most nad rzeką Tees na granicy hrabstw Durham i North Yorkshire;
nowy zamek w Wardour (Wiltshire) - jako londyńska Królewska Szkoła Baletowa;
Londyn (wnętrza hali sportowej w dzielnicy Hanwell; Theatre Royal Haymarket w ostatnich scenach)^[1].

Obsada

Jamie Bell – Billy Elliot
Julie Walters – pani Wilkinson
Gary Lewis – ojciec
Jamie Draven – Tony
Jean Heywood – Babcia
Mike Elliot – George Watson
Stuart Wells – Michael
Billy Fane – pan Braithwaite
Nicola Blackwell – Debbie
Carol McGuigan – bibliotekarka
Joe Renton – Gary Poulson
Colin MacLachlan – pan Wilkinson
Janine Birkett – matka Billy’ego
Charlie Hardwick – Sheila Briggs
Trevor Fox – PC Jeff Peverly
Matthew Thomas – Simon
Denny Ferguson – górnik
Petra Siniawski – nauczycielka
Merelina Kendall – sekretarka
Adam Cooper – 25-letni Billy

Fabuła

Wielka Brytania około 1984 roku, trwa kryzys ekonomiczny, strajki górnicze. 11-letni Billy (Jamie Bell) trenuje boks. Przypadkowo trafia na zajęcia kółka baletowego i niespodziewanie odkrywa w magicznym ruchu ciał coś, co przykuwa jego uwagę i rozbudza wyobraźnię. Wkrótce chłopiec zamienia rękawice bokserskie na strój baletowy i wbrew woli ojca zaczyna uczęszczać na lekcje u pani Wilkinson (Julie Walters). Ta nieco ekscentryczna nauczycielka tańca okiem znawczyni dostrzega drzemiący w Billym potencjał. Jednak chłopiec musi ukrywać przed swoim ojcem i bratem udział w zajęciach baletowych, którzy jako prości górnicy nie rozumieją, jak wielki talent drzemie w chłopcu. Wkrótce jednak mężczyźni odkrywają, że pieniądze przeznaczone na lekcje boksu Billy przeznacza na zupełnie niemęskie, według nich, zajęcie. Zakaz uczestniczenia w zajęciach baletowych i pogarszający się stan zdrowia babki Billy’ego, sprawiają, że Billy traci oparcie. Musi przełamać kulturowe stereotypy i rodzinne uprzedzenia.

Jednak pani Wilkinson wiedziona swoim przeczuciem o nieprzeciętnych uzdolnieniach chłopca nie daje za wygraną – przekonuje Billy’ego, aby zgodził się na bezpłatne, prywatne lekcje. Chce również, aby chłopiec wziął udział w przesłuchaniach wstępnych do Szkoły Baletowej. Jednak ciąg nieszczęśliwych wypadków sprawia, że w dniu przesłuchania chłopiec nie może opuścić miasteczka, czego powodem jest starcie Tony’ego z policją. Biorąc sprawy w swoje ręce Wilkinson składa wizytę w domu Billy’ego, starając się uświadomić jego najbliższym jak wielką szansą jest dla chłopca balet. Niestety, wizyta o mały włos nie kończy się tragicznie, a Billy czuje się nieszczęśliwy i upokorzony.

Chcąc dać upust swym uczuciom, Billy zapamiętuje się w tańcu, dając popis, którego jedynym widzem jest przyjaciel Michael. Przez przypadek balet w jego wykonaniu obserwuje także ojciec, który nie może oderwać od syna wzroku, przykuty siłą jego ruchu i ekspresji. Widząc przed sobą tak wielki talent, postanawia za wszelką cenę umożliwić jednak synowi ponowne przystąpienie do przesłuchań kwalifikacyjnych w Londynie. Wspierany finansowo przez innych górników udaje się w końcu wraz z Billym na przesłuchania do prestiżowej Royal Ballet School.

Film kończy się sceną w której ojciec, brat Billy’ego i Michael przychodzą zobaczyć go już jako dorosłego tancerza baletowego w przedstawieniu Jeziora łabędziego w choreografii Matthew Bourne’a.

Twórcy filmu

Reżyseria: Stephen Daldry
Scenariusz: Lee Hall
Scenografia: Maria Djurkovic
Montaż: John Wilson
Kostiumy: Stewart Meachem
Zdjęcia: Brian Tufano
Muzyka: Stephen Warbeck
Producent wykonawczy: Charles Brand, Tessa Ross, David Thompson, Natascha Wharton
Casting: Jina Jay
Dekoracja wnętrz: Tatiana Lund
Dyrektor artystyczny: Adam O’Neill

Nagrody

Film otrzymał 56 nagród^[2], m.in. BAFTA, Europejska Nagroda Filmowa – Felix, był nominowany do 54 nagród, w tym do 3 Oscarów w 2000 roku.

2001 – Julie Walters, BAFTA najlepsza drugoplanowa rola kobieca
2001 – Stephen Daldry, BAFTA najlepszy film
2001 – Jamie Bell, Nagroda Młodych Artystów najlepszy aktor
2001 – Jamie Bell, BAFTA najlepszy aktor
2001 – Stephen Daldry, Amanda najlepszy film zagraniczny
2001 – Greg Brenman, BAFTA nagroda im. Aleksandra Kordy za najlepszy brytyjski film roku
2001 – Stephen Daldry, BAFTA nagroda im. Aleksandra Kordy za najlepszy brytyjski film roku
2000 – Julie Walters, Feliks, najlepsza aktorka
2000 – Stephen Daldry, Nagroda Jury MFF São Paulo

Nominacje

2002 – Stephen Daldry, (nominacja) Czeski Lew najlepszy film zagraniczny
2001 – Julie Walters, (nominacja) Oscar najlepsza aktorka drugoplanowa
2001 – Julie Walters, (nominacja) Złoty Glob najlepsza drugoplanowa rola kobieca
2001 – Stephen Daldry, (nominacja) Oscar najlepszy reżyser
2001 – Stephen Daldry, (nominacja) BAFTA najlepszy reżyser
2001 – Stephen Daldry, (nominacja) César najlepszy film zagraniczny
2001 – Lee Hall, (nominacja) Oscar najlepszy scenariusz oryginalny
2001 – Brian Tufano, (nominacja) BAFTA najlepsze zdjęcia
2001 – Lee Hall, (nominacja) BAFTA najlepszy scenariusz oryginalny
2001 – Gary Lewis, (nominacja) BAFTA najlepszy aktor drugoplanowy
2001 (nominacja) – Złoty Glob najlepszy dramat
2001 – Tessa Ross, (nominacja) Nagroda Australijskiego Instytutu Filmowego najlepszy film zagraniczny
2001 – David M. Thompson, (nominacja) Nagroda Australijskiego Instytutu Filmowego najlepszy film zagraniczny
2001 – Natascha Wharton, (nominacja) Nagroda Australijskiego Instytutu Filmowego najlepszy film zagraniczny
2001 – John Wilson, (nominacja) BAFTA najlepszy montaż
2001 – Greg Brenman, (nominacja) BAFTA najlepszy film
2001 (nominacja) – BAFTA najlepszy dźwięk
2000 – Jamie Bell, (nominacja) Feliks, najlepszy aktor

Muzyka

Na ścieżce muzycznej filmu pojawiają się znane przeboje muzyki rockowej i punkrockowej:

„Cosmic Dancer” – T. Rex
„Get It On” – T. Rex
„Town Called Malice” – The Jam
„I Love To Boogie” – T. Rex
„London Calling” – The Clash
„Children Of The Revolution” – T. Rex
„Shout To The Top” – The Style Council
„Walls Come Tumbling Down” – The Style Council
„Ride A White Swan” – T. Rex

Musical

W 2005 roku na West Endzie wystawiono musical na podstawie filmu z muzyką oryginalną Eltona Johna z librettem Lee Halla, w reżyserii Stephena Daldry. Wystawiany prawie 9 lat doczekał się kilkunastu przeniesień na inne sceny, w tym do Polski^[3].

Zobacz też

balet

Przypisy

↑ Billy Elliot. Movie Locations. [dostęp 2023-01-30]. (ang.).
↑ Billy Elliot – Awards. imdb.com. [dostęp 2021-06-07]. (ang.).
↑ Billy Elliot Dances Around the World [online], BETM, 19 lipca 2015 [dostęp 2020-04-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

Plakat z filmu
Billy Elliot w bazie IMDb (ang.)
Billy Elliot w bazie Filmweb
Oficjalna strona filmu (ang.)
Oficjalna strona musicalu Billy Elliot (ang.)

[1] Billy Elliot. Movie Locations. [dostęp 2023-01-30]. (ang.).

[2] Billy Elliot – Awards. imdb.com. [dostęp 2021-06-07]. (ang.).

[3] Billy Elliot Dances Around the World [online], BETM, 19 lipca 2015 [dostęp 2020-04-13] (ang.).

[1]

[2]

[3]

2000-09	Billy Elliot (2000) Godziny (2002) Lektor (2008)
2010-19	Strasznie głośno, niesamowicie blisko (2011) Śmieć (2014)