Brzoza kulistokotkowa

Brzoza kulistokotkowa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bukowce
Rodzina	brzozowate
Rodzaj	brzoza
Gatunek	brzoza kulistokotkowa
Nazwa systematyczna
Betula globispica Shirai Bot. Mag. (Tokyo) 8:318, t. 1-6. 1894
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
bliski zagrożenia

Brzoza kulistokotkowa (Betula globispica Shirai) — gatunek należący do rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray). Występuje w stanie dzikim jako rzadki endemit na wyspie Honsiu w Japonii, na wysokości ok. 1000 m n.p.m., w rejonie miejscowości Tochigi-Nagano.

Morfologia

Cechy ogólne

Drzewo wysokości do 20 m.

Pień

Drewno twarde, wytrzymałe; kora koloru prawie białego, złuszczająca się; Pędy brodawkowate, żótawe lub szarobrązowe.

Liście

Okrągławojajowate, długie 4–7 cm, szerokie 3–5 cm; krótko zaostrzone, szerokoklinowate lub zaokrąglone u nasady. Ich brzegi piłkowane ostro, lecz nierówno i grubo. Nerwy (8-10 par) na spodzie owłosione.

Kwiaty

Zebrane w kotki.

Owoce

Owocostany wzniesione, szerokie, czasem prawie kuliste, 2,5–3,5 cm długości. Łuski z bardzo wąskimi orzęsionymi klapkami; orzeszki opatrzone wąziutkimi skrzydełkami.

Biologia i ekologia

Siedlisko: słoneczne stoki w lasach górskich. Kwitnie późną wiosną (maj), wraz z pojawieniem się liści. Owocostany dojrzewają i rozpadają się w październiku.

Zastosowanie

• W ojczyźnie źródło drewna opałowego.
• Roślina ozdobna. W Europie uprawiana od 1896 r. jako drzewo ozdobne, wyróżniające się niezwykłymi u brzóz owocostanami. W Polsce od 1928 r. (Kórnik, nasiona z Tokio).