Przejdź do zawartości

Charles B. Cory

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Barney Cory
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1857
Boston

Data i miejsce śmierci

31 lipca 1921
Ashland

Rodzice

Barney Cory i Eliza Ann Bell

Małżeństwo

Harriet W. Peterson

Dzieci

Marion (zmarła jako dziecko), Charles B. Cory Jr.

Krewni i powinowaci

siostra: Jennie Louise Cory

Charles Barney Cory (ur. 31 stycznia 1857 w Bostonie, zm. 31 lipca 1921 w Ashland[1]) – amerykański ornitolog i golfista.

Lata młodzieńcze

[edytuj | edytuj kod]

Cory urodził się w Bostonie 21 stycznia 1857 roku. Jego dom rodzinny znajdował się przy 1225 Washington St., początkowo naprzeciwko stała katedra, później hotel Arlington. Ojcem był Barney Cory, syn Bathaniela B. Cory i wnuk Philipa Cory, który w połowie XVII wieku osiedlił się na Rhode Island. Jego babcią ze strony ojca była Meribah Gardiner, która spokrewniona była z George’em Soulem. Matką Charlesa Cory była pochodząca z Rhode Island Eliza Ann Bell (Glynn) Cory[1].

W dzieciństwie Charles B. Cory interesował się sportem i życiem zwierząt. Gdy miał 11 lat za zaoszczędzone pieniądze kupił potajemnie pistolet, którym w towarzystwie kolegi próbował strzelać do ptaków. Ojciec, rozumiejąc zainteresowanie syna, nauczył go podstaw strzelania, boksu, szermierki, jazdy konnej i lekkoatletyki. W wieku 16 lat odbył pierwszą „ekspedycję”, łowiecko-myśliwską wyprawę do lasów Maine, w której towarzyszył mu młodszy kolega. Wzmogło to zainteresowanie chłopca ornitologią i w przeciągu roku rozpoczął aktywne tworzenie kolekcji spreparowanych okazów (1874)[1].

W 1875 roku, mimo że Cory miał dopiero 18 lat, zabrał matkę w podróż. Razem zwiedzili część Anglii, Francji i Włoch. Następnie zaczęli planować wycieczkę do Egiptu. W Arno Cory przypadkowo spotkał Martina Ryersona, młodego Amerykanina, z którym płynął promem. Cory i Ryerson spotkali się ponownie na promie do Aleksandrii. Odbyli wspólną podróż w dół Nilu, razem z matką Cory’ego; obaj młodzieńcy zaprzyjaźnili się[1].

Wykształcenie i kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1876 Cory i Ryerson wstąpili na Uniwersytecie Harvarda. Cory często przerywał naukę z powodu podróży i swobodnie traktował zakazy i nakazy; nie ukończył studiów. W 1878 wstąpił do Boston University School of Law, gdzie uczył się jedynie kilka miesięcy. W 1880 celem pozyskania nowych pozycji książkowych i okazów Cory ponownie wybrał się do Europy. Spotkał się m.in. z Osbertem Salvinem, Henrym Seebohmem i P.L. Sclaterem[1].

W 1883 stał się jednym z założycieli American Ornithologists’ Union i wziął udział w zebraniu założycielskim w Nowym Jorku[2]. W lutym 1876 dołączył do Nuttall Ornithological Club, założonego w 1874. Tam blisko zaznajomił się z kilkoma członkami starszymi o 6, 7 lat[1].

Kiedy kolekcja ornitologicznych okazów Cory’ego urosła do 19 tysięcy stała się zbyt duża, by mógł pomieścić ją w domu; przekazał zbiory do Muzeum Historii Naturalnej w Chicago i otrzymał posadę kustosza sekcji ornitologicznej. Edward E. Ayer w 1894 zakupił należący do Cory’ego zbiór 600 pozycji z zakresu ornitologii i również przekazał do muzeum. W 1886 odbył podróż na Kubę; odwiedził także m.in. Meksyk[3]. Cory, który wskutek odziedziczenia fortuny po ojcu stał się niemal milionerem, stracił cały dobytek w 1906 i do końca życia pracował jako kustosz.

Cory napisał wiele książek, m.in. The Birds of Haiti and San Domingo (1885), The Birds of the West Indies (1889) oraz The Birds of Illinois and Wisconsin (1909). Jego ostatnim wielkim dziełem było czterotomowe wydanie Catalogue of the Birds of the Americas, które po śmierci Cory’ego dokończył Carl Eduard Hellmayr.

Cory był pierwszym badaczem, który opisał burzyka dużego (Calonectris borealis; ang. Cory's shearwater, dosłownie „burzyk Cory’ego”) jako gatunek. Wcześniej opisał go Giovanni Antonio Scopoli w 1769, jednak uznał go za podgatunek innego ptaka.

W 1897 Cory podjął się nauki gry w golfa[1]. Brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1904. Brał udział w rywalizacji indywidualnej, jednakże nie ukończył rundy kwalifikacyjnej[4].

W listopadzie 1920 Cory doznał częściowego paraliżu. Mimo tego nie zaprzestał pisania książki The Birds of the Americas – dotychczasowe zapiski i potrzebne mu okazy zostały dostarczone do domu ornitologa. W lipcu 1921 wyjechał na letnisko, gdzie spodziewano się chłodnej pogody. Zmarł w szpitalu w Ashland (Wisconsin) 30 czerwca 1921 z powodu nieokreślonej choroby o ostrym przebiegu[1].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Cory’ego zmarł 18 sierpnia 1882; później zmarła także siostra i matka. 31 maja 1883 Cory poślubił Harriet W. Peterson. Mieli dwójkę dzieci. Córka Marion umarła w dzieciństwie; drugim dzieckiem był Charles B. Cory Jr. Wilfred Hudson Osgood we wspomnieniu ku pamięci Cory’ego uznał go za człowieka, który mimo słabnącego zdrowia wykazywał niesłabnące zaangażowanie w dziedzinie ornitologii[1].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Wilfred H. Osgood. In memoriam: Charles Barney Cory. „The Auk”. 39 (2), s. 151–163, kwiecień 1922. 
  2. The American Ornithologists' Union. „Bulletin of the Nuttall Ornithological Club”. VIII (4), s. 221–226, październik 1883. 
  3. History: Edward E. Ayer, [w:] Library Research & Collections [online], Field Museum of Natural History, 2007 [dostęp 2015-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2005-01-01].
  4. Golf at the 1904 Summer Olympics; Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-17] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Barbara & Richard Mearns: Biographies for Birdwatchers. Londyn: Academic Press, 1988. ISBN 0-12-487422-3.