Chen Chu (polityk tajwańska)

Chen Chu
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	陈菊
Pismo tradycyjne	陳菊
Hanyu pinyin	Chén Jú
Wade-Giles	Ch’en Chü
Pe̍h-ōe-jī	Tân Kiok
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chen Chu
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1950 ; Sanxing, Yilan
	Burmistrz Kaohsiung
Okres	od 25 grudnia 2006; do 20 kwietnia 2018
Przynależność polityczna	DPP
Poprzednik	Frank Hsieh
Następca	Han Kuo-yu
	Tymczasowo pełniący obowiązki lidera Demokratycznej Partii Postępowej
Okres	od 28 lutego 2012; do 29 maja 2012
Przynależność polityczna	DPP
Poprzednik	Tsai Ing-wen
Następca	Su Tseng-chang
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chen Chu (ur. 10 czerwca 1950 w Sanxing w powiecie Yilan na Tajwanie) – tajwańska polityk, burmistrz Kaohsiung w latach 2006-2018.

Pochodzi z Sanxing w tajwańskim powiecie Yilan^[1], ukończyła Narodowy Uniwersytet im. Sun Jat-sena w Kaohsiung^[2]. W 1979 roku wzięła udział w stłumionym przez władze nielegalnym wiecu opozycji (tzw. incydent Kaohsiung), za co rok później została skazana na karę pozbawienia wolności. W więzieniu spędziła 6 lat^[2]^[3]. Po zwolnieniu zaangażowała się w działalność Tajwańskiej Fundacji Praw Człowieka, w latach 1994-1996 była jej przewodniczącą^[2]. Była uczestnikiem Światowego Forum Ekonomicznego w Davos w 1992 roku i Światowej Konferencji Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 roku^[1]. W latach 1994–2000 pełniła kolejno funkcję dyrektora wydziału spraw społecznych w magistratach Tajpej i Kaohsiungu, w czasie gdy burmistrzami tych miast byli Chen Shui-bian i Frank Hsieh^[2].

W latach 2000–2005 była ministrem pracy Republiki Chińskiej^[3]. W 2006 roku zwyciężyła w wyborach na burmistrza Kaohsiung, zostając pierwszą kobietą na tym stanowisku^[3]. Chen uzyskała większość zaledwie 0,14% głosów^[4], co stało się przyczyną zaskarżenia wyniku wyborów ze strony przegranej koalicji Niebieskich. W 2007 roku sąd najwyższy oddalił jednak skargę^[5]. W trakcie pełnienia urzędu burmistrza Chen Chu ściągnęła na siebie krytykę z powodu wizyty w Chińskiej Republice Ludowej w ramach kampanii promocyjnej przed World Games 2009 i opuszczenia miasta w trakcie uderzenia tajfunu Fanapi w 2010 roku^[2]. Pomimo to w 2010 roku uzyskała reelekcję na drugą^[3], a w 2014 roku na trzecią kadencję^[6]. W 2012 roku, po rezygnacji Tsai Ing-wen, pełniła przez dwa miesiące funkcję tymczasowej przewodniczącej Demokratycznej Partii Postępowej^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b NewsMaker: Mayor-elect Chen is a crusader in curls. Taipei Times, 2006-12-22. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e John F. Copper: The KMT Returns to Power. Elections in Taiwan 2008 to 2012. Lanham: Lexington Books, 2013, s. 122. ISBN 978-0-7391-7477-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e John F. Copper: Historical Dictionary of Taiwan (Republic of China). Lanham: Scarecrow Press, 2015, s. 77. ISBN 978-1-4422-4306-4.
↑ Taiwan Leader's Party Ekes Out Win. The New York Times, 2006-12-09. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).
↑ Chen Chu urges KMT to accept ruling. Taipei Times, 2007-11-18. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).
↑ 2014 ELECTIONS: Kaohsiung and Tainan’s mayors win re-election. Taipei Times, 2014-11-30. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).

[tt1-1] NewsMaker: Mayor-elect Chen is a crusader in curls. Taipei Times, 2006-12-22. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).

[kmt-2] John F. Copper: The KMT Returns to Power. Elections in Taiwan 2008 to 2012. Lanham: Lexington Books, 2013, s. 122. ISBN 978-0-7391-7477-7.

[historical-3] John F. Copper: Historical Dictionary of Taiwan (Republic of China). Lanham: Scarecrow Press, 2015, s. 77. ISBN 978-1-4422-4306-4.

[nytimes-4] Taiwan Leader's Party Ekes Out Win. The New York Times, 2006-12-09. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).

[tt2-5] Chen Chu urges KMT to accept ruling. Taipei Times, 2007-11-18. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).

[tt3-6] 2014 ELECTIONS: Kaohsiung and Tainan’s mayors win re-election. Taipei Times, 2014-11-30. [dostęp 2015-11-16]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]