Przejdź do zawartości

Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie
Zabytek: nr rej. A-94 z 10.01.1985 i z 12.11.1986[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zabłudów

Adres

ul. Surażska / św. Rocha

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

rzymskokatolicke

Stan cmentarza

nieczynny

Data otwarcia

pocz XIX w.

Data ostatniego pochówku

1940

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie”
Położenie na mapie powiatu białostockiego
Mapa konturowa powiatu białostockiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie”
Położenie na mapie gminy Zabłudów
Mapa konturowa gminy Zabłudów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie”
Położenie na mapie Zabłudowa
Mapa konturowa Zabłudowa, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie”
Ziemia53°00′57,80″N 23°19′46,95″E/53,016056 23,329708

Cmentarz św. Rocha w Zabłudowie – zabytkowy cmentarz rzymskokatolicki położony w Zabłudowie przy ulicy Świętego Rocha 4, w powiecie białostockim, w województwie podlaskim.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki dzisiejszego cmentarza należy łączyć ze szpitalem parafialnym uposażonym przez księdza Klemensa Labickiego w 1688 roku. Na początku XVIII wieku wskutek epidemii cholery szpital szybko zapełniał się śmiertelnie chorymi, dlatego zaczęto szukać nowych miejsc pochówków. Plac stał się więc zaczątkiem dzisiejszego cmentarza, na terenie którego chowano zasłużonych mieszkańców miasta, szlachciców, właścicieli majątków. Początkowo znajdował się on poza granicami miasta.

Z powodu postępującej rozbudowy Zabłudowa w 1850 roku Kazimierz Ostaszewski (1786-1855) ufundował kamienne ogrodzenie.

W 1936 roku pisarz Ferdynand Antoni Ossendowski tak opisywał cmentarz w Zabłudowie: "Na nowym cmentarzu znajduje się kaplica św. Rocha; w jej jasnem, radosnem wnętrzu, w oknach gotyckich, poza obrazem artystycznej roboty, zwraca uwagę portret fundatora, a był nim mieszczanin zabłudowski, rotmistrz huzarów rosyjskich, Kazimierz Ostaszewski w r. 1850. Druga kapliczka św. Magdaleny stoi na starym zupełnie zarośniętym cmentarzu. Wzniósł ją również ten sam nabożny huzar."[2]

Na cmentarzu pochowana jest m.in. najstarsza Polka, Katarzyna Piotrowska. Napis na jej pomniku głosi: "Sto trzynaście lat przeżywszy na ziemi, pod tym głazem spoczywam po między grzesznemi, ziomku, zostaw nabożne za duszę westchnienie, niech stwórcę oglądają nasze grzeszne cienie. Pomnik ten ufundował własnym kawaler Kazimierz Ostaszewski, major od Huzarów wojsk Rosyjskich i Kawaler, w roku 1853, przez wzgląd na pobożną i przykładną 113-letnią na tym padole pielgrzymkę ś.p. Panny Katarzyny Piotrowskiej, zeszłej w 1852 roku, Czerwca 13 dnia."[3]

Cmentarz został zamknięty w 1905 roku, jednak ostatniego pochówku dokonano na prośbę rodziny zmarłego w roku 1940.

Obiekty na terenie cmentarza

[edytuj | edytuj kod]
Kaplica pw. św. Rocha
  • Kaplica pw. św. Rocha, erygowana pod koniec XVIII wieku przez zabłudowskiego plebana Jakuba Pilkiewicza.
  • Brama wejściowa z czasów fundacji ogrodzenia cmentarza w 1850 roku.
  • Tablica poświęcona fundatorowi kaplicy majorowi Kazimierzowi Ostaszewskiemu.
  • Tablica z nazwiskami poległych za ojczyznę w latach 1918-1920 mieszkańcom ziemi zabłudowskiej.
  • Najstarszy nagrobek pochodzący z 1853 roku, wystawiony przez Kazimierza Ostaszewskiego opiekunce z lat dziecięcych, Katarzynie Piotrowskiej, która zmarła w wieku 113 lat.

Stan obecny

[edytuj | edytuj kod]

Istnieje zagrożenie całkowitej dewastacji nagrobków, a także zarośnięcia terenu zabytkowego cmentarza. Dlatego młodzi mieszkańcy miasta, członkowie Koła Historycznego przy Szkole Podstawowej w Zabłudowie kilka lat temu objęli go symboliczną opieką biorąc udział w ogólnopolskim programie „Chrońmy ślady przeszłości”, stworzonym w Centrum Edukacji Obywatelskiej w Warszawie[4][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]