Przejdź do zawartości

Cocteau Twins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cocteau Twins
ilustracja
Rok założenia

1979

Rok rozwiązania

1997

Pochodzenie

 Wielka Brytania

Gatunek

dream pop
rock alternatywny
shoegaze
rock gotycki (początkowo)

Aktywność

1979-1997

Wydawnictwo

4AD
Capitol
Fontana
Bella Union

Skład
Elizabeth Fraser
Robin Guthrie
Simon Raymonde
Will Heggie
Strona internetowa

Cocteau Twinsbrytyjska grupa nurtu dream pop i shoegaze[1].

Zespół działał w latach 1979-1997. Powstał w Grangemouth w Szkocji. Nazwa zespołu pochodzi od identycznego tytułu piosenki grupy rockowej Simple Minds[2]. Tytułowe bliźnięta Cocteau to nawiązanie do postaci protagonistów powieści „Straszne dzieci" francuskiego poety Jeana Cocteau. W początkowym składzie znajdowali się tylko Robin Guthrie (gitara) i Will Heggie (gitara basowa), później do zespołu dołączyła Elizabeth Fraser (wokal). Ostateczny skład zespołu ustalił się w 1983 roku – latem z zespołu odszedł Heggie, a pod koniec roku na jego miejsce przyszedł Simon Raymonde (gitara basowa). Muzyka zespołu określana jest jako dream pop z elementami shoegaze. Popularność grupie przyniosły oryginalne kompozycje (często o brzmieniu folkowym). Muzyka charakteryzowała się oszczędnym brzmieniem gitarowym, które nadawało utworom tajemniczy i misteryjny nastrój. Wszystko uzupełniał delikatny wokal Fraser – śpiewany w języku angielskim, ale w bardzo specyficznym dialektem, modulacją głosu i w sposób indywidualny wokalistki; nie był to jak często błędnie myślano, zmyślony język[3]. Największymi przebojami zespołu są: Garlands, Pandora, Lorelei, Ivo, Amelia, Blue Bell Knoll, Cherry-Coloured Funk, Heaven Or Las Vegas i Tishbite

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Album UK US Dodatkowe informacje
1982 Garlands - - debiut
1983 Head over Heels - - -
1984 Treasure 29 - -
1986 Victorialand 10 - -
1986 The Moon and the Melodies - - nagrany z Haroldem Buddem
1988 Blue Bell Knoll 15 109 -
1990 Heaven or Las Vegas 7 99 -
1993 Four-Calendar Café 13 78 -
1996 Milk and Kisses 17 99 -
1999 BBC Sessions
2000 Stars And Topsoli – A Collection 1982-1990
2005 Lullabies To Violaine
Rok Tytuł UK US Dodatkowe informacje
1982 Lullabies - - EP
1983 Peppermint Pig - - EP
1983 Sunburst and Snowblind - - EP
1984 The Spangle Maker - - EP
1985 Aikea-Guinea - - EP
1985 Tiny Dynamine - - EP
1985 Echoes in a Shallow Bay - - EP
1986 Love's Easy Tears - - EP
1995 Twinlights - - płyta akustyczna, tylko głos i pianino
1995 Otherness - - piosenki zremiksowane przez Marka Clifforda z Seefeel, płyta towarzysząca Twinlights

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł UK US Dodatkowe informacje
1985 The Pink Opaque - -
1991 Cocteau Twins - - dziesięciodyskowy box, zawierający wszystkie EP wydane do tej pory i płytę z dodatkowym materiałem
2000 BBC Sessions - -
2000 Stars and Topsoil - -
2005 Lullabies to Violaine: Singles and Extended Plays 1982-1996 - - edycja limitowana, czterodyskowy box z wszystkimi piosenkami niewydanymi na albumach
2006 Lullabies to Violaine, Volume 1:

Singles and Extended Plays 1982-1990

TBD TBD pierwsze dwa z czterech dysków powyższego boksu
2006 Lullabies to Violaine, Volume 2:

Singles and Extended Plays 1993-1996

TBD TBD ostatnie dwa z czterech dysków powyższego boksu

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Piosenka UK US Modern Rock Album
1984 "Pearly-Dewdrops' Drops" 29 - The Spangle Maker, The Pink Opaque
1988 "Carolyn's Fingers" - 2 Blue Bell Knoll
1990 "Iceblink Luck" 38 4 Heaven Or Las Vegas
1990 "Heaven Or Las Vegas" - 9 Heaven Or Las Vegas
1993 "Evangeline" 34 - Four Calendar Café
1993 "Snow" - - -
1994 "Bluebeard" 33 - Four Calendar Café
1996 "Tishbite" 34 - Milk and Kisses
1996 "Violaine" - - Milk and Kisses

Bootlegi

[edytuj | edytuj kod]
  • Live in London 1986 (1986)
  • Pearly, Pink & White (1994)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jakub Pas, Cocteau Twins [online], DarkPlanet Music Magazine, 15 października 2007 [dostęp 2024-09-03] (pol.).
  2. cocteau twins [online], simpleminds.org [dostęp 2021-10-18].
  3. Cocteau Twins' Simon Raymonde speaks with Mark Wheat. The Current 2017-11-09. [dostęp 2019-07-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]