Czerkasi

Czerkasi – Czerkiesi^[1]^[2], forma archaiczna^[3]^[4], używana jednak również współcześnie^[5]^[6]^[7]
Czerkasi – dawne określenie Kozaków^[8], używane zwłaszcza w źródłach ruskich i rosyjskich (Czerkasi zaporoscy, Czerkasi dońscy; por. Czerkasy^[9], Czerkask)
czerkasi – synonim petyhorców

Przypisy

↑ Wespazjan Kochowski: Historya panowania Jana Kazimierza. Poznań: Edward Raczyński, księgarnia Walentego Stefańskiego, 1840, s. 117. Cytat: Czerkasi mieszkają na górach, niedaleko morza kaspiskiego, lecz hanowi krymskiemu hołdując, corocznie dają dziewczęta i chłopców w haraczu; mają początki chrześcijaństwa, zmieszani jednak z sektą mahometańską, bo się obrzynają i chrzcą..
↑ Józef Zawadzki: Geografiia powszechna: zawieraiąca krótkie opisanie stanu politycznego pięciu części świata, z ostatniemi odmianami, iakie nastąpiły do roku 1812. Wilno: Zawadzki Józef, 1812, s. 219. Cytat: Czerkasi celuią wszystkie inne ludy Kaukazu pięknością i wdziękami: mężczyźni są słuszney urody, dzielnie umieią robić bronią: niewiasty są kształtu przyiemnego, piękney urody, cery białey, włosów brunatnych..
↑ Por. Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Tom IV Rozdział II (wyd. 1901): Za mołojcami szli dzicy dońscy Kozacy; dalej Czerkasi walczący z bliska nożami, tuż Tuhaj–bej wiódł wyborowych nohajców...
↑ Por. też Ksawery Bronikowski: Grammatyka języka polskiego podług nowego układu. Paryż: L. Martinet, 1848, s. 39.
↑ David Nicolle: Wojny za wiarę: chrześcijaństwo i dżihad 1000-1500. Warszawa: Bellona, 2008, s. 123.
↑ Robert Boryczka: „Ostatnie rzędy” Kaukazu. Chrześcijanin – pismo Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, 1999. [dostęp 2013-07-16].
↑ Grupy etniczne. Israel Wonders. [dostęp 2013-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)].
↑ Encyklopedia Powszechna Orgelbranda. Warszawa: 1903, s. 784. Cytat: Z początku nim się Zaporoże rozwinęło, język gminu, narodowy, i Zaporożców nazywa Czerkasami..
↑ Czerkasy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 802 .

[1] Wespazjan Kochowski: Historya panowania Jana Kazimierza. Poznań: Edward Raczyński, księgarnia Walentego Stefańskiego, 1840, s. 117. Cytat: Czerkasi mieszkają na górach, niedaleko morza kaspiskiego, lecz hanowi krymskiemu hołdując, corocznie dają dziewczęta i chłopców w haraczu; mają początki chrześcijaństwa, zmieszani jednak z sektą mahometańską, bo się obrzynają i chrzcą..

[2] Józef Zawadzki: Geografiia powszechna: zawieraiąca krótkie opisanie stanu politycznego pięciu części świata, z ostatniemi odmianami, iakie nastąpiły do roku 1812. Wilno: Zawadzki Józef, 1812, s. 219. Cytat: Czerkasi celuią wszystkie inne ludy Kaukazu pięknością i wdziękami: mężczyźni są słuszney urody, dzielnie umieią robić bronią: niewiasty są kształtu przyiemnego, piękney urody, cery białey, włosów brunatnych..

[3] Por. Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Tom IV Rozdział II (wyd. 1901): Za mołojcami szli dzicy dońscy Kozacy; dalej Czerkasi walczący z bliska nożami, tuż Tuhaj–bej wiódł wyborowych nohajców...

[4] Por. też Ksawery Bronikowski: Grammatyka języka polskiego podług nowego układu. Paryż: L. Martinet, 1848, s. 39.

[5] David Nicolle: Wojny za wiarę: chrześcijaństwo i dżihad 1000-1500. Warszawa: Bellona, 2008, s. 123.

[6] Robert Boryczka: „Ostatnie rzędy” Kaukazu. Chrześcijanin – pismo Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, 1999. [dostęp 2013-07-16].

[7] Grupy etniczne. Israel Wonders. [dostęp 2013-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)].

[8] Encyklopedia Powszechna Orgelbranda. Warszawa: 1903, s. 784. Cytat: Z początku nim się Zaporoże rozwinęło, język gminu, narodowy, i Zaporożców nazywa Czerkasami..

[9] Czerkasy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 802 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]