Demokracja elektroniczna
Demokracja elektroniczna (e-demokracja) – rządy demokratyczne z wykorzystaniem komunikacji elektronicznej.
W szerszym znaczeniu termin „demokracja elektroniczna” obejmuje również elektroniczny dostęp obywateli do informacji i usług organów administracji państwowej.
Początki
[edytuj | edytuj kod]Koncepcja powstała w latach siedemdziesiątych-osiemdziesiątych XX wieku i określana była jako „teledemokracja”. Nakazywała zwrócenie się w stronę telewizji, teleinformatyki i wideo, by odnowić praktyki polityczne. Koniecznym do jej rozpatrywania był interwencjonizm państwowy, który w postępach technologicznych upatrywał dźwignię pozwalającą na unowocześnianie społeczeństwa.
W latach dziewięćdziesiątych wraz z rozwojem świata cyfrowego pojęcie przekształcone zostało w „demokrację elektroniczną” czy też „cyberdemokrację”. Miało ono spełniać marzenia o społeczeństwie bez pośredników, w którym obywatele aktywni i lepiej poinformowani za sprawą dostępu do stron sieci, mogliby swobodnie wypowiadać się na forach, wybierać swoich przedstawicieli i określać swoje priorytety polityczne w ramach bezpośredniej i zgodnej „silnej demokracji”, zgodnie z pragnieniami Benjamina Barbera[1].
Działanie demokracji elektronicznej
[edytuj | edytuj kod]Z założenia użycie środków elektronicznych (internet Web 2.0, SMS) w demokracji ma budować społeczeństwo obywatelskie, ponieważ powinno ułatwić intensywny udział obywateli w debacie publicznej i głosowaniu, w sprawach ogólnopaństwowych i lokalnych. Ma również umożliwiać każdemu obywatelowi łatwe wnoszenie inicjatyw, publiczne prezentowanie argumentów i krytykę. Może konsolidować małe społeczności i rozproszone grupy interesów.
Zalety demokracji elektronicznej
[edytuj | edytuj kod]Najważniejsze zalety demokracji elektronicznej to:
- umacnia społeczeństwo obywatelskie,
- wzmacnia pozycję pojedynczego obywatela,
- ułatwia publiczną dyskusję,
- niskie koszty,
- konsoliduje małe społeczności i rozproszone grupy interesów,
- nie wymaga struktury lokali wyborczych,
- umożliwia częste głosowanie i z każdego miejsca,
- pozwala na łatwe wysuwanie inicjatyw.
Wady demokracji elektronicznej
[edytuj | edytuj kod]Najważniejsze wady demokracji elektronicznej to:
- ograniczenia z powodu wykluczenia cyfrowego,
- trudność identyfikacji osoby,
- trudności z weryfikacją tajności oraz dobrowolności podczas oddawania głosów,
- ograniczona przejrzystość informatycznego systemu dystrybucji głosów.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- głosowanie elektroniczne (e-voting)
- demokracja
- cyberdemokracja
- społeczeństwo obywatelskie
- społeczeństwo informacyjne
- informatyka społeczna
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Éric Maigret, Socjologia komunikacji i mediów, Oficyna Naukowa, Warszawa 2012.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dorota Grodzka. E-demokracja. „Infos”. 14 (61), 16 lipca 2009. Warszawa: Biuro Analiz Sejmowych. ISSN 1896-6659.
- Joachim Osiński: Administracja publiczna na progu XXI wieku. Wyzwania i oczekiwania. Warszawie: Szkoła Główna Handlowa, 2008. ISBN 978-83-7378-377-5.
- Marcin Sakowicz: Modernizacja samorządu terytorialnego w procesie integracji Polski z Unią Europejską. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 2009. ISBN 83-7378-281-5.
- Éric Maigret, Socjologia komunikacji i mediów, Iwona Piechnik (tłum.), Warszawa: Oficyna Naukowa, 2012, ISBN 978-83-7737-009-4, OCLC 852986543.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- e-voting.im.pwr.wroc.pl. e-voting.im.pwr.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-11)]. Elektroniczna Demokracja, e-voting, Mirosław Kutyłowski, Marek Klonowski, Anna Lauks, Filip Zagórski, 2005
- parl.sejm.gov.pl. parl.sejm.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-01)]. Dorota Grodzka E-demokracja Biuro Analiz Sejmowych, 2009
- e-slask.pl. e-slask.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. Demokracja Elektroniczna, Jan Kaźmierczak, 2009