Eimear Quinn
 Eimear Quinn podczas koncertu Het Grote Songfestivalfeest (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1977 |
| Wydawnictwo |
Decca Classics |
| Powiązania |
Anúna, Noel Curran |
| Strona internetowa | |
Eimear Quinn (ur. 18 grudnia 1972 w Dublinie) – irlandzka piosenkarka.
Zwyciężczyni 41. Konkursu Piosenki Eurowizji (1996).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W wieku czterech lat dołączyła do muzycznego chóru, a jako 15-latka rozpoczęła naukę śpiewu w College of Music pod okiem Jody Beggan. Ukończyła z wyróżnieniem kierunek muzyczny National University of Ireland, Maynooth, a w trakcie studiów założyła zespół Zefiro[1]. W 1995 dołączyła do chóru Anúna, z którym nagrała dwa albumy: Omnis (1996) i Deep Dead Blue (1996) oraz odbyła międzynarodową trasę koncertową po Hiszpanii, Frnacji i Wielkiej Brytanii.
W 1995, podczas świątecznego koncertu w St Patrick’s Cathedral w Dublinie, autor piosenek Brendan Graham, oczarowany głosem Quinn, zaprosił ją do nagrania utworu „The Voice”, który planował zgłosić do programu Eurosong wyłaniającego reprezentanta Irlandii w 41. Konkursie Piosenki Eurowizji[2]. Quinn zwyciężyła w finale krajowych eliminacji, a następnie, reprezentując kraj, zajęła pierwsze miejsce w głosowaniu jurorów, dzięki czemu zwyciężyła w konkursie organizowanym w Oslo[3]. Po zwycięstwie na Eurowizji rozpoczęła współpracę z wieloma międzynarodowymi kompozytorami, m.in. współtworzyła belgijski dramat Stille Waters ze Steve’em Willaertem[4] oraz pracowała z galijskim dudziarzem Carlosem Núñezem[5] i z George’em Martinem w Dublinie[2].
W 2006 wydała album pt. Gatherings, na którym zawarła utwory nagrane w poprzedniej dekadzie[6]. W grudniu 2007 wydała świąteczny album pt. Oh Holy Night, zawierający kolędy, antyczne pieśni i autorskie kompozycje Quinn[7]. Rok później poprowadziła świąteczny program A Christmas Celebration with Eimear Quinn na kanale RTE One[8]. 19 maja 2011 wystąpiła w Convention Centre w Dublinie przed brytyjską królową Elżbietą II podczas jej wizyty w Irlandii[9]. W maju 2020 wystąpiła w internetowym projekcie Eurovision Home Concerts, w którym wykonała „The Voice” i cover piosenki Gjon’sa Tearsa „Répondez-moi”[10].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Poślubiła Noela Currana, producenta telewizyjnego i dyrektora generalnego RTÉ. Mają dwie córki, Marlene (ur. 2012) i Joelene (ur. 2009)[11].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Single
[edytuj | edytuj kod]- 1996: „The Voice” – UK #40[12]
- 1996: „Winter, Fire and Snow EP”
- 1997: „Ave Maria”
- 2011: „The Parting Glass”
Albumy
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biography of Eimear Quinn. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)].
- ↑ a b EIMEAR QUINN. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Eurovision Song Contest 1996. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Steve Willaert – Stille Waters. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Carlos Núñez: Yann Derrien (feat. Eimear Quinn) MP3 Song. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Eimear Quinn – Gatherings Album Lyrics. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Shop of Eimear Quinn. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)].
- ↑ A CHRISTMAS CELEBRATION WITH EIMEAR QUINN. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Eimear Quinn News. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-21)].
- ↑ Eurovision Home Concerts: Here are the artists of the Season Finale. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. [dostęp 2020-05-15]. (ang.).
- ↑ News Eimear Quinn. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-28)].
- ↑ David Roberts: British Hit Singles & Albums. Londyn: Guinness World Records Limited, 2006, s. 446. ISBN 1-904994-10-5.
.svg)
