Ercole Gonzaga
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1505 | ||
| Data i miejsce śmierci |
2 marca 1563 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Biskup Mantui | |||
| Okres sprawowania |
1561-1563 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
1556 | ||
| Sakra biskupia |
8 stycznia 1561 | ||
| Kreacja kardynalska |
3 maja 1527 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
8 stycznia 1561 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Ercole Gonzaga (ur. 23 listopada 1505 w Mantui, zm. 2 marca 1563 w Trydencie[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był jednym z ośmiorga dzieci Franciszka II Gonzagi i Izabeli d'Este; jego braćmi byli m.in. Fryderyk II i Ferrante[1]. W młodości studiował filozofię i literaturę, pod okiem Pietro Pomponazziego, na Uniwersytecie Bolońskim[1]. Został wówczas także ojcem pięciorga dzieci: Anny, Eleonory, Camilla, Elisabetty i Giulia[1]. 10 maja 1521 został mianowany biskupem Mantui[2]. Jednak ze względu na nieosiągnięcie kanonicznego wieku 27 lat, został jedynie administratorem diecezji[1]. Ze względu na dramatyczną sytuację skarbca papieskiego przed Sacco di Roma, Gonzaga został beneficjentem oferty Klemensa VII, dotyczącej sprzedaży kapeluszy kardynalskich za 40 dukatów każdy[1]. 3 maja 1527 został kreowany kardynałem diakonem S. Maria Nuova[2]. Wydał m.in. nowy katechizm dla księży[1]. Po śmierci swojego brata, Fryderyka, poprawił finanse rodu Gonzagów i przez pewien czas sprawował regencję jako władca Mantui[1]. W 1556 otrzymał święcenia kapłańskie, natomiast sakrę biskupią przyjął 8 stycznia 1561[2]. Zmarł 2 marca 1563 z powodu wysokiej gorączki[1].