Przejdź do zawartości

Eugeniusz Malinowski (aktor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Malinowski
Ilustracja
Imię i nazwisko

Евгений Малиновский

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1967
Biełowo, ZSRR, obecnie Rosja

Zawód

aktor, piosenkarz, dyrygent, gitarzysta

Strona internetowa

Eugeniusz Malinowski, Evgen Malinovskiy, ros. Евгений Малиновский (ur. 18 marca[1] 1967 w Biełowie w ZSRR, obecnie Rosja) – rosyjski aktor, piosenkarz, gitarzysta, dyrygent. Od 1992 roku mieszka w Polsce.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej na Syberii studiował w Kiemierowskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk i Kultury na wydziale Dyrygenta Orkiestr Estradowych. W 1992 roku przyjechał do Polski, by poznać kraj, z którego pochodził jego dziadek[2]. Propaguje muzykę rosyjską, zwłaszcza utwory Bułata Okudżawy i Włodzimierza Wysockiego. Specjalizuje się w poezji śpiewanej i piosence aktorskiej. Tworzy także muzykę własną do tekstów innych poetów.

Od 1993 roku jest często zapraszany do udziału w produkcjach filmowych i telewizyjnych, w jego dorobku aktorskim ponad 60 ról filmowych i teatralnych, w Polsce i zagranicą. Występuje aktywnie także na scenach muzycznych w Polsce i dla Polonii na całym świecie.

Jeszcze w Rosji udzielał się jako muzyk, grając na gitarze basowej. Znalazł się w ENCYKLOPEDII OMSKIEJ SCENY ROCKOWEJ 1965-2003 wydanej w Omsku (Rosja) w 2004 roku. W latach 1994–2000 współtworzył zespół rockowy Hippocampus, w którym również grał na gitarze basowej. Od 1997 do 2001 wiele razy uczestniczył w przygotowywaniu i realizowaniu projektów grupy muzycznej Zdobywcy Pewnych Oskarów. Następnie, w latach 2002-2003, pracował jako gitarzysta basowy z Krzysztofem Wałeckim (projekt Sapo). Nawiązał też współpracę z kanadyjskim gitarzystą i wokalistą bluesowym polskiego pochodzenia – Lesterem Kidsonem.

Obecnie koncentruje się na karierze solowej. Pracuje nad własnymi projektami rockowymi i jazzowymi. Od 2004 roku występuje z programem Syberyjski bard zaprasza z utworami Władimira Wysockiego, Aleksandra Rosenbauma i Bułata Okudżawy, które wykonuje przy własnym akompaniamencie na gitarze akustycznej. Jego interpretacje znacznie odbiegają od pierwowzorów.

Występy w filmach i serialach rozbudziły w E. Malinowskim chęć zostania zawodowym aktorem. W związku z tym podjął studia na wydziale aktorskim Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie. Ukończył je w 2009 roku z wyróżnieniem i w ramach wymiany między uczelniami partnerskimi studiował dodatkowe pół roku (jeden semestr) na wydziale aktorskim na Northeastern Illinois University w Chicago (USA).

Za swoją ulubioną rolę uważa kreację Włodzimerza Wysockiego w spektaklu RAJSKIE JABŁKA, który był grany w Teatrze Polonia Krystyny Jandy w Warszawie w latach 2007-2013.

Od 2010 roku E. Malinowski prowadzi również własną Fundację na rzecz zbliżania kultur OPEN ART. Jako prezes tej Fundacji jest organizatorem dwóch corocznych festiwali, Międzynarodowy Festiwal Zbliżenia Kultur, oraz Międzynarodowy Festiwal Pieśni i Poezji W.Wysockiego „Tropami Wysockiego - pieśni narowiste”. Współuczestnicy też w organizacji wydarzeń artystycznych innych Fundacji w Polsce i zagranicą. W ramach projektu „Syberyjski bard zaprasza” organizuje koncerty i spotkania artystyczne z innymi artystami, aktorami pisarzami, pieśniarzami, podróżnikami i wybitnymi osobowościami ze świata polskiej kultury. W latach 2020–2022 prowadził autorski program telewizyjny „Syberyjski Bard Zaprasza” na kanale TVP-3 Białystok.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]
  • 2006: Kryminalni jako Vadim Grinko (reż. P. Wereśniak)
  • 2013: ’’Syberiada Polska’’ piosenka „Marsz Wesołych Rebiat” - wykonanie

Spektakle teatralne (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2004: Prolog
  • 2008: Tropami Wysockiego – Pieśni narowiste
  • 2011: Śladem Okudżawy
  • 2019: Jedno serce – dwie Ojczyzny

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. My Space. [dostęp 2010-01-28].
  2. Etniczne klimaty, reportaż. [dostęp 2010-05-31].
  3. Oficjalna strona Eugeniusza Malinowskiego. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-07)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]