Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich
| Obecny rzecznik | |
 Emily O’Reilly | |
| Stanowisko | |
| Organizacja | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1995 |
| Pierwszy rzecznik | |
| Obecny rzecznik | |
| Obecny od |
1 października 2013 |
| Siedziba | |
| Strona internetowa | |
Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich (pot. euroombudsman; ang. European Ombudsman) – jeden z organów pomocniczych Unii Europejskiej, powołany na mocy traktatu z Maastricht z 1992, rozpoczął swoją działalność we wrześniu 1995, jednak Biuro Ombudsmana zainaugurowało ją 8 kwietnia 1997. Siedziba Rzecznika mieści się w Strasburgu.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Ombudsman przyjmuje skargi od obywateli Unii Europejskiej bądź zamieszkałej na jej terenie, a także od przedsiębiorstw i instytucji mających siedzibę w UE. Mogą one dotyczyć działań instytucji i organów Wspólnot Europejskich, z wyjątkiem Trybunału Sprawiedliwości i Sądu. Rzecznik rozpatruje skargi dotyczące różnych przypadków niewłaściwego administrowania, m.in.:
- nieuczciwe postępowanie
- dyskryminacja
- nadużywanie uprawnień
- brak lub odmowa udzielenia informacji
- nieuzasadniona zwłoka
- nieprawidłowe procedury.[1]
Rzecznik ma prawo i obowiązek przeprowadzania kontroli w tych instytucjach. Raz w roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z wyników kontroli. W wyniku śledztwa powstaje sprawozdanie skierowane do instytucji, której działalności dotyczy skarga. Ta instytucja w ciągu 3 miesięcy ma prawo zgłosić swe uwagi. Po ich rozpatrzeniu rzecznik przygotowuje końcowe sprawozdanie dla Parlamentu.
Rzecznik Praw Obywatelskich UE jest powoływany na okres kadencji Parlamentu, tzn. na 5 lat, z możliwością reelekcji. Jest to jedno z pierwszych zadań nowo wybranych posłów do PE. Ombudsman może zostać odwołany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na wniosek Parlamentu, kiedy nie spełnia już warunków koniecznych do wykonywania swoich obowiązków lub w przypadku poważnych uchybień w jego działalności. Rzecznik powinien być niezależny w swoim działaniu, nie sugerować się żadnymi instytucjami i opiniami. Podczas trwania kadencji nie może także wykonywać działalności zawodowej płatnej i nieodpłatnej.
Pierwszym rzecznikiem był w latach 1995–2003 Fin Jacob Söderman; od 1 kwietnia 2003 do 30 września 2013 roku funkcję tę sprawował Grek Nikiforos Diamanduros. W następstwie wyboru przez Parlament Europejski w dniu 3 lipca 2013 r., od 1 października 2013 roku funkcję tę pełni Irlandka Emily O’Reilly. Wybrana ponownie w 2019[1].
| Lp. | Zdjęcie | Osoba | Państwo | Okres sprawowania urzędu |
|---|---|---|---|---|
| 1. |
|
Jacob Söderman |  Finlandia
|
1995-2003 |
| 2. | 
|
Nikiforos Diamanduros |  Grecja
|
1 kwietnia 2003- 30 września 2013 |
| 3. |
|
Emily O'Reilly |  Irlandia
|
1 października 2013 - obecnie |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Emily O’Reilly re-elected European Ombudsman | News | European Parliament [online], www.europarl.europa.eu, 18 grudnia 2019 [dostęp 2020-03-16] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tamara Barriga: Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich. UniaEuropejska.org, 2011-05-12. [dostęp 2011-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-01)]. (pol.).
- Paweł Sadowski: Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich. Studium prawno-ustrojowe, Zamość 2013
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna witryna internetowa Rzecznika
- Informacja o ERPO na stronach Parlamentu Europejskiego (pol.). europarl.europa.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-04)].