Przejdź do zawartości

Félix Bruzzone

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Félix Bruzzone
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1976
Buenos Aires

Narodowość

argentyńska

Dziedzina sztuki

literatura

Félix Bruzzone (ur. 1976 w Buenos Aires) – argentyński pisarz, prozaik.

Życie i praca

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 1976 r., na trzy miesiące przed narodzinami, porwano jego ojca, niedługo później matkę, dalszy los rodziców nie jest znany. W związku z tym należy do tak zwanych dzieci „znikniętych” (his. desaparecidos). Wychowywała go babcia. Bruzzone studiował literaturę na Uniwersytecie w Buenos Aires. Został uznany za jednego z dziesięciu najważniejszych autorów dekady przez magazyn Clarín, największą gazetę w Argentynie. Jego książki dotyczą argentyńskiej dyktatury wojskowej lat 70. i 80. XX wieku oraz historii ofiar z tego okresu Zadebiutował w 2007 roku zbiorem opowiadań 76, gdzie dotyka problemów konstrukcji psychicznej i tożsamości dzieci desaparecidos, szczególnie tych wychowywanych przez dziadków, a także kwestii strachu, niepewności. W kolejnych tekstach porusza je w sposób mniej oczywisty, bardziej pośrednio.

Tekst powieści Barrefondo (2012) stał się podstawą ekranizacji z 2017 roku w reżyserii Jorgego Alejandra Colása.

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • Los Topos (Buenos Aires: Mondadori / Random House, 2008).
  • Barrefondo (Buenos Aires: Mondadori / Random House, 2010).
  • Las Chanchas (Buenos Aires: Mondadori / Random House, 2014).
  • Campo de Mayo (Buenos Aires, 2019)

Opowiadania

[edytuj | edytuj kod]
  • 76 (Buenos Aires: Tamarisco, 2007; Buenos Aires: Momofuku, 2013).

Literatura faktu

[edytuj | edytuj kod]
  • Piletas (Buenos Aires: Excursiones, 2017). Zilustrowane przez Juana Astica.

Literatura dziecięca

[edytuj | edytuj kod]
  • Julian en el Espejo (Madryt: Pípala / Adriana Hidalgo, 2015). Zilustrowane przez Pablo Derka.
  • Julian y el Caballo de Piedra (Madryt: Pipala / Adriana Hidalgo, 2016). Zilustrowane przez Germána Wendela.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 2010 Nagroda Anny Seghers-Preis, nagrodzony wraz z Andreasem Schäferem.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Tom Bresemann: Félix Bruzzone. botenstoffe.wordpress.com. [dostęp 2021-05-03]. (hiszp. • niem.).