Przejdź do zawartości

Franciszek Maryewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Maryewski
Ilustracja
Data urodzenia

1848

Data i miejsce śmierci

1 marca 1925
Kraków

poseł do Sejmu Krajowego Galicji
Okres

od 1895
do 1914

Burmistrz Podgórza
Okres

od 1900
do 1915

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)

Franciszek Maryewski (ur. 10 października 1848 w Warszawie[1], zm. 4 marca 1925 w Krakowie[2]) – polski ekonomista, działacz samorządowy, dyrektor zakładów przemysłowych, będących własnością Maurycego Barucha. W latach 1882–1900 radny miasta Podgórza a w latach 1900-1915 ostatni burmistrz miasta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1859–1860 pobierał nauki w pywatnej szkole męskiej w Warszawie[1]. W 1868 r. wyjechał do Podgórza, gdzie rozpoczął pracę w zakładach Maurycego Barucha, początkowo jako urzędnik, później zaś jako dyrektor zakładów[1]. W 1882 r. został wybrany radnym Miasta Podgórza. 1 marca 1900 r. został burmistrzem miasta[2].

Prezydentura Miasta Podgórza

[edytuj | edytuj kod]

Za jego rządów wybudowano nowy kościół parafialny, kilka szkół miejskich, wprowadzono oświetlenie uliczne i elektrownię. W 1911 r. zaprowadzono w Podgórzu sieć wodociągową i kanalizacyjną[3]. W 1913 r. rozpoczęto budowę gimnazjum miejskiego przy ul. Krzemionki[3].

W porozumieniu i współpracy z samorządem Krakowa kontynuowano za kadencji Maryewskiego budowę III mostu na Wiśle i bulwarów wiślanych. Za jego rządów założono również nowy cmentarz Podgórski. W 1910 r. zbudowano także podgórską halę targową oraz nieistniejącą dziś chłodnię na rogu dzisiejszych ulic Kalwaryjskiej i Legionów[3].

W początkowej fazie wdrażania planów połączenia Krakowa z Podgórzem burmistrz Maryewski był przeciwnikiem tej idei, argumentując swoje stanowisko m.in. różnicami w opodatkowaniu na korzyść mieszkańców Podgórza[4]. Ostateczną zgodę Maryewski wraz z Radą Miasta wyrazili dopiero w 1913 r. w obliczu nadchodzącej wojny, a burmistrz uczestniczył osobiście w uroczystym akcie połączenia się obydwu miast 4 lipca 1915 r. na III Moście (dziś znajduje się tam most Powstańców Śląskich)[4].

W 1900 wybrany do Sejmu Krajowego z okręgu Podgórze-Wieliczka, był posłem VII, VIII, IX I X kadencji reprezentował Klub Demokratyczny. Wieloletni prezes Związku Miast Małopolski, wiceprezes Rady Nadzorczej Banku Krajowego. 2 marca 1910 otrzymał tytuł obywatelstwa honorowego Podgórza[5]. Po przyłączeniu Podgórza do Krakowa był wiceprezydentem Krakowa. Funkcję tę pełnił do połowy 1916 roku, gdy został mianowany dyrektorem Banku Odbudowy kraju we Lwowie[6]. Pełnił tę funkcję do 1924 roku[7]. Mąż Wandy Serkowskiej córki Emila Serkowskiego. Pochowany został na starym cmentarzu w Podgórzu w grobowcu rodziny Serkowskich.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]