Franciszek Salezy Miaskowski

Franciszek Salezy Karol Miaskowski
	; portret pędzla Johanna Niedermanna z 1790 roku
	; Bończa II
Rodzina	Miaskowscy herbu Bończa II
Data urodzenia	1739
Data i miejsce śmierci	14 marca 1816 ; Otorów
Żona	Katarzyna Miaskowska
	Odznaczenia

Franciszek Salezy Karol Miaskowski herbu Bończa II (ur. 1739, zm. 14 marca 1816 roku w Otorowie)^[1] – kasztelan gnieźnieński w latach 1786–1795, starosta gnieźnieński w 1775 roku^[2], członek Rady Nieustającej.

Życiorys

Był synem Kaspra, stolnika poznańskiego i drugiej jego żony Joanny Malczewskiej, bratem Andrzeja Marcina i Józefa. W jesieni 1760 mianowany został szambelanem królewskim. W 1764 roku jako poseł województwa kaliskiego na sejm elekcyjny był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa kaliskiego^[3].

W 1766 roku był posłem na Sejm Czaplica z województwa poznańskiego^[4]. Członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773 roku. Jako poseł województwa kaliskiego na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775^[5] wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór^[6], powołany do Komisji Emfiteutycznej Koronnej^[7]. 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski^[8].

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z powiatu konińskiego^[9] Członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1777 roku^[10].

W latach 1778–1789 był rotmistrzem Kawalerii Narodowej. W 1778, 1786 i 1788 roku pobierał stałą pensję z kasy ambasady rosyjskiej. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[11]. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja^[12]. Był konsyliarzem konfederacji targowickiej z województwa gnieźnieńskiego^[13], konsyliarzem konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej^[14].

W 1786 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1776 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Bibliografia

Biografia w iPSB. ipsb.nina.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)].
Gazeta Rządowa, nr 58 31 sierpnia 1794.
Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008

Przypisy

↑ Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 163.
↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo gnieźnieńskie wraz z Katarzyną Miaskowską, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 151.
↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 53.
↑ Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766 ..., brak paginacji
↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi Feria Tertia post Dominicam Conductus Paschae videlicet, die vigesima Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio. [Inc. tekst pol.:] My Posłowie na Seym blisko następuiący [...], b.n.s.
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 558-560.
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
↑ Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.
↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 271.
↑ Leon Wegner, Konfederacja województw wielkopolskich z roku 1792, Poznań 1863, s. 152-153.
↑ Dariusz Rolnik, Szlachta koronna wobec konfederacji targowickiej (maj 1792 – styczeń 1793), Katowice 2000, s. 162.

[1] Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 163.

[2] w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo gnieźnieńskie wraz z Katarzyną Miaskowską, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 151.

[3] Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 53.

[4] Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766 ..., brak paginacji

[5] Actum in Curia Regia Varsaviensi Feria Tertia post Dominicam Conductus Paschae videlicet, die vigesima Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio. [Inc. tekst pol.:] My Posłowie na Seym blisko następuiący [...], b.n.s.

[6] Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 558-560.

[7] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.

[8] Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.

[9] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.

[10] Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]

[11] Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.

[12] Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 271.

[13] Leon Wegner, Konfederacja województw wielkopolskich z roku 1792, Poznań 1863, s. 152-153.

[14] Dariusz Rolnik, Szlachta koronna wobec konfederacji targowickiej (maj 1792 – styczeń 1793), Katowice 2000, s. 162.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]