Przejdź do zawartości

Fuji T-1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fuji T-1
dane dla wersji T-1A
Ilustracja
Fuji T-1A
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Fuji Heavy Industries

Typ

samolot szkolno-bojowy

Załoga

2

Historia
Lata produkcji

1960–1963

Wycofanie ze służby

3 marca 2006

Liczba egz.

66

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy Bristol Siddeley Orpheus Mk 805

Ciąg

18 kN

Wymiary
Rozpiętość

10,5 m

Długość

12,12 m

Wysokość

4,08 m

Masa
Własna

2420 kg

Użyteczna

4150 kg

Startowa

5000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

925 km/h

Prędkość przelotowa

620 km/h

Prędkość wznoszenia

33 m/s

Pułap

14 400 m

Zasięg

1950 km (z dodatkowymi zbiornikami paliwa)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
stałe: 1 × karabin maszynowy Browning M53-2 kal. 12,7 mm
Użytkownicy
Japońskie Powietrzne Siły Samoobrony

Fuji T-1japoński samolot szkolno-bojowy, opracowany przez firmę Fuji Heavy Industries. Pierwszy japoński samolot szkolny o napędzie odrzutowym. Konstrukcję wzorowano na amerykańskim myśliwcu F-86 Sabre. Planowano instalację silników rodzimej produkcji, w wyniku opóźniających się prac nad ich opracowaniem zdecydowano się użyć zagranicznej jednostki. Dopiero pod koniec produkcji zastosowano japońskie silniki. Samolot produkowano w latach 1960–1963 w dwóch podstawowych wersjach. W 2006 roku wycofane z eksploatacji.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej Japonia była jednym z największych użytkowników samolotów myśliwskich North American F-86 Sabre. W związku z tym wojsko wyraziło zapotrzebowanie na samolot szkolny, który służyć miał do szkolenia pilotów. Amerykańska maszyna zbierała pozytywne opinie wśród japońskich wojskowych, zdecydowano zatem, aby konstrukcję nowego samolotu szkolnego oprzeć na F-86. W 1953 roku Fuji Heavy Industries rozpoczęła prace nad własnym szkolnym odrzutowcem, który oznaczono jako JO-1[1].

Samolot wygrał ogłoszony przetarg na odrzutowy samolot szkolny T1F1. Rząd zamówił siedem egzemplarzy, które oznaczonych jako T1F1. Pierwszy egzemplarz miał wzbić się w powietrze w 1957 roku. Planowano użyć rodzimą jednostkę napędową JO-1/J3, jednak program opracowania silnika ulegał opóźnieniom. Odpowiedzialność za produkcję krajowej jednostki napędowej przekazano firmie Ishikawajima-Harima(inne języki)[2].

Oblot prototypu odbył się 19 stycznia 1958 roku. Maszyna wyposażona była w silnik Bristol Siddeley Orpheus. Opóźnienia w programie budowy silnika zmusiły Fuji do rozpoczęcia produkcji seryjnej z silnikiem Orpheus. Pierwsze egzemplarze wyposażone w tego typu silnik wprowadzono do służby w Japońskich Powietrznych Siłach Samoobrony w maju 1960 roku pod nazwą T-1A. Ostatecznie problemy z silnikiem J3 zostały rozwiązane. Silnik ten zaczęto montować w samolotach oznaczonych jako T-1B. Pierwszy lot wersji T-1B odbył się w maju 1960 roku. Dostawy rozpoczęto w 1961 roku. Produkcję samolotów zakończono w 1963 roku. Wybudowano 66 egzemplarze – 2 prototypy, 4 egzemplarze przedseryjne, 40 w wersji T-1A oraz 20 w wersji T-1B. Fuji T-1 został zastąpiony przez Kawasaki T-4[1]. Na przełomie lat 1999–2000 na samolotach odbyły się ostatnie loty szkolne, zaś 3 marca 2006 roku ostatecznie wycofano je z eksploatacji[3][1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Fuji T-1 zbudowano w klasycznym układzie konstrukcyjnym. Wzdłuż przedniej części kadłuba przechodzą dwa kanały prowadzące powietrze do silnika. W części kadłuba mieszczącej kabinę pilotów i wnękę przedniego podwozia kanał powietrzny rozdziela się na boki. W tylnej części kadłuba znajduje się silnik wraz z osprzętem. Fotele wyrzucane w układzie tandem. Fotel przedni zajmowany był przez ucznia, tylny przez instruktora. Opracowano dwa warianty produkcyjne, które różniły się od siebie silnikiem. Samolot był średniopłatem o skośnych skrzydłach[2][1][4].

Wersja T-1A napędzana była silnikiem Bristol Siddeley Orpheus Mk 805, który generował 17,8 kN ciągu. Wyprodukowano 40 egzemplarzy seryjnych, napędzanych jednostką Bristol. Wersja T-1B napędzana była przez słabszy, japoński silnik Ishikawajima-Harima J3-3, który generował ciąg 11,77 kN. Silnik Bristrol Orpheus okazał się zbyt mocny, dlatego wprowadzono słabszą jednostkę napędową[1][2][4].

Uzbrojenie samolotu stanowił jeden karabin maszynowy Browning M53-2 kal. 12,7 mm, zamontowany na stałe w dziobie. Podobnie jak F-86 Sabre miał dwie belki podskrzydłowe do przenoszenia uzbrojenia podwieszanego. Mógł przenosić dwie bomby lotnicze o wagomiarze po 340 kg lub dwa podwieszane zbiorniki paliwa o pojemności po 455 litrów każdy, bądź też dwa naprowadzane na podczerwień pociski AIM-9 Sidewinder. W praktyce jednak samoloty te rzadko latały uzbrojone[1][5].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f [3.6] Naval Sabres & Foreign Sabres - FujiI T-1 [online], www.faqs.org [dostęp 2022-02-02] (ang.).
  2. a b c Fuji T-1 Hatsutaka - training [online], www.aviastar.org [dostęp 2022-02-02] (ang.).
  3. „T-1” Hatsutaka - T1ジェット機 [online], www.ne.jp [dostęp 2022-02-02] (jap.).
  4. a b Aviation Museums | J-HangarSpace: Information on Japanese Aviation [online] [dostęp 2022-02-02] (ang.).
  5. John Taylor. „Jane's All The World's Aircraft 1965–66”, s. 103, 1965.