Fulguryt

Fulguryt

Fulguryt (z łac. fulguritus „ugodzony piorunem”), piorunowiec, strzałka piorunowa – nieregularny twór rurkowaty lub wypełniony szkliwem krzemionkowym powstały wskutek stopienia piasku kwarcowego po uderzeniu pioruna. Osiąga do kilku centymetrów średnicy i nawet do ok. 1 metra długości. Jego struktura wewnętrzna jest zazwyczaj regularna lub wypełniona bąbelkami. Powierzchnia jest chropowata pokryta drobinkami piasku. Wyglądem przypomina korzeń z odgałęzieniami lub małymi wgłębieniami.

Powszechnie, zwłaszcza za sprawą wierzeń ludowych, strzałkami piorunowymi, uważanymi właśnie za wynik uderzenia pioruna w ziemię, jak to jest w przypadku fulgurytów, nazywa się skamieniałości belemnitów często znajdowane w piaskach i żwirach. Przez dawnych Słowian uważany był za broń Peruna, stąd ludowa nazwa – Perunowe strzałki.

Od podobnych tektytów, również będących naturalnym szkliwem, fulguryty oprócz charakterystycznego kształtu, odróżniają się przede wszystkim większą zawartością wody – tektyty są znacznie bardziej suche.

Zobacz też

• szkło pustynne
• trinitit

Bibliografia

• Aleksander Gieysztor: Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1982. ISBN 83-221-0152-X. Brak numerów stron w książce