Przejdź do zawartości

Fundacja Pro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fundacja Pro - Prawo do Życia
Ilustracja
Jeden z namiotów rozstawianych w ramach kampanii „Stop Pedofilii” (2019).
Państwo

 Polska

Siedziba

Pruszków

Rodzaj stowarzyszenia

organizacja pożytku publicznego

Nr KRS

0000233080

Data rejestracji

25 kwietnia 2005

brak współrzędnych
Strona internetowa

Fundacja Pro – prawo do życia – stowarzyszenie pro-life działające w Polsce od 2005, w 2008 uzyskało status organizacji pożytku publicznego. Jej założycielem jest Mariusz Dzierżawski. Fundacja jest organizatorem antyaborcyjnej wystawy Wybierz życie[1], ogólnopolskiej akcji Szpitale bez aborterów[2], a także kampanii Stop pedofilii[3].

Fundacja kilkukrotnie składała w sejmie podpisy pod projektami obywatelskich inicjatyw ustawodawczych, których celem było ograniczenie lub zakazanie wykonywania aborcji w Polsce, a także uniemożliwienie wprowadzania do polskich szkół edukacji seksualnej według standardów WHO[4][5].

W swojej działalności Fundacja wskazuje również na występowanie syndromu poaborcyjnego[6].

Działalność fundacji

[edytuj | edytuj kod]

Wystawa „Wybierz życie”

[edytuj | edytuj kod]

Od 2005 Fundacja Pro – prawo do życia przedstawia uliczną wystawę antyaborcyjną pod hasłem Wybierz życie; dotychczas zorganizowano ponad 300 takich wystaw[7], m.in. w Lublinie[8][9] i Poznaniu[10]. Na 14 dużych planszach przedstawiono fotografie usuniętych w wyniku aborcji ludzkich płodów zestawione m.in. ze zdjęciami ofiar wojennych. Ze względu na drastyczność i lokalizację w publicznie dostępnych i uczęszczanych miejscach wystawa wywołała kontrowersje[11], była kilkakrotnie niszczona, a jej organizatorzy stawali przed sądem[12][13]. W obronie wystawy wypowiadali się przedstawiciele środowisk konserwatywnych i stowarzyszenia przeciwników aborcji (ruchy pro-life)[14].

Poza ogólnymi antyaborcyjnymi hasłami, w wystawie pojawiają się następujące motywy:

Inicjatywy Ustawodawcze

[edytuj | edytuj kod]

Stop aborcji 2011

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 Fundacja zebrała ponad 600 tys. podpisów pod obywatelskim projektem ustawy „Stop aborcji” całkowicie zakazującej aborcji w Polsce[15]. Był to pierwszy w historii Polski projekt inicjatywy obywatelskiej zakładający całkowity zakaz przerywania ciąży, który poparło kilkaset tysięcy obywateli. Nie uzyskał on większości w Sejmie i został odrzucony[16].

Stop aborcji 2013

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku Fundacja zebrała ponad 400 tys. podpisów pod obywatelskim projektem ustawy „Stop aborcji” wprowadzającym zakaz aborcji w przypadku gdy „badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu”[17][18]. Głosowanie odbyło się 27.09.2013 r. Sejm, głosami PO, SLD i Ruchu Palikota odrzucił projekt ustawy w pierwszym czytaniu[19].

Stop aborcji 2016

[edytuj | edytuj kod]

W 2016 roku Fundacja zebrała ponad 450 tys. podpisów pod obywatelskim projektem ustawy „Stop aborcji”[20]. Projekt ten oprócz wprowadzenia całkowitego zakazu aborcji w Polsce przewidywał także zwiększenie wsparcia dla rodziców dzieci z niepełnosprawnościami, wprowadzenie refundacji świadczeń hospicyjnej opieki perinatalnej oraz przyspieszenie procedury adopcyjnej w przypadku dzieci z niepełnosprawnościami i poczętych w wyniku zgwałcenia. Projekt zakładał, że za spowodowanie śmierci poczętego dziecka groziłaby kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5; jeżeli sprawca działałby nieumyślnie, podlegałby karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli śmierć dziecka spowodowałaby jego matka, sąd mógłby zastosować wobec niej nadzwyczajne złagodzenie kary lub odstąpić od jej wymierzenia[21]. W głosowaniu 23 września 2016 roku projekt został skierowany do dalszych prac w komisji[22]. 6 października 2016 roku projekt był ponownie głosowany w Sejmie. Większość posłów PiS, a także opozycji, odrzuciła obywatelski projekt ustawy. Za jego odrzuceniem głosowało 352 posłów, przy 58 głosach przeciwnych i 18 wstrzymujących[23].

Stop pedofilii 2019

[edytuj | edytuj kod]

W 2019 roku Fundacja zebrała ponad 260 tys. podpisów pod obywatelskim projektem ustawy „Stop pedofilii” zakładającym nowelizację art. 200b Kodeksu Karnego. Pierwsze czytanie projektu odbyło się 15.10.2019 r. Podczas głosowania w dniu 16.10.2019 r. projekt został skierowany do dalszych prac w komisji[24]. Ze względu na koniec kadencji Sejmu projekt musiał być rozpatrywany na nowo. W głosowaniu, w dniu 16.04.2020 r. Sejm zdecydował o skierowaniu projektu do dalszych prac w komisji. Proponowana przez projekt zmiana zakłada dodanie do istniejących zapisów Kodeksu Karnego zakazu:

  • publicznego propagowania lub pochwalania „podejmowania przez małoletniego obcowania płciowego” (§2);
  • propagowania lub pochwalania „podejmowania przez małoletniego obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej” w środowisku szkolnym lub w kontekście działań wychowawczo-dydaktycznych (§4), a zatem tam, gdzie dziecko pozostaje poza ochroną i poza bezpośrednim nadzorem rodziców[25][26].

Kampania „Stop Pedofilii”

[edytuj | edytuj kod]

Fundacja angażuje się w kampanię, o nazwie „Stop Pedofilii”, polegającą o umieszczaniu na jeżdżących po różnych miastach w Polsce furgonetkach plakatów i głośnym odtwarzaniu sloganów (opartych o podważane badania Marka Regnerusa i Paula Camerona), wskazujących, że homoseksualność jest powiązana z pedofilią[27]. Auta te zyskały w niektórych mediach przezwisko „homofobusy”[28][29][30][31][32][33]. Marcin Napiórkowski na łamach Krytyki Politycznej, opisał jak, jego zdaniem, Fundacja Pro na stronie internetowej kampanii manipuluje przekazem przez przywoływanie niepowiązanych informacji[34], podawanie danych nieistniejących w cytowanych badaniach lub z nimi sprzecznych[35], oraz „przepisuje sensacyjne doniesienia z innych prawicowych portali” bez weryfikowania ich źródeł[36][37]. Większość informacji przekazywanych przez Fundacje, została negatywnie zweryfikowana przez media[38][39] i środowisko naukowe m.in.: Polskie Towarzystwo Seksuologiczne[40] i Instytut Zdrowia Publicznego[41] i uznana za homofobiczną[42][43][44][45][46]. Na temat tej kampanii wypowiedział się również prof. Zbigniew Lew Starowicz, prezes Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego:

Przypisywanie osobom homoseksualnym szczególnej – w porównaniu do heteroseksualnych – skłonności do seksualnego wykorzystania dzieci stanowi nieuprawnione nadużycie, a rozpowszechnianie skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią jest domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych i sprzeciwiających się prawom obywatelskim tych osób. Podtrzymywanie społecznego przekonania o szczególnej skłonności osób homoseksualnych do seksualnego wykorzystywania dzieci jest krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa, przyczynia się do niezwykłej trwałości uprzedzeń wobec tych osób i utrudnia pełne funkcjonowanie psychologiczne homoseksualnych obywatelek i obywateli[33][47].

Fundacja wydała także publikację w formie poradnika Jak powstrzymać pedofila? Poradnik dla rodziców i nauczycieli, w której pedofilia jest łączona z homoseksualizmem, a edukacja seksualna jest traktowana jak deprawacja moralna[48]. Sprzeciw wobec prezentowanych w tej publikacji treści wyraziła Światowa Organizacja Zdrowia oraz polski Rzecznik Praw Obywatelskich[49].

Za Kampanię "Stop Pedofili" prezes fundacji został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku[50].

Rozprawy sądowe przeciwko fundacji

[edytuj | edytuj kod]

Łukasz Wróbel, były prezes Fundacji Pro – prawo do życia, odpowiadał na zarzut umieszczenia w miejscu publicznym nieprzyzwoitych treści w czterech rozprawach sądowych z art. 51 § 1 lub 141 Kodeksu Wykroczeń. Sprawy dotyczące zarzutów były rozpatrywane przez sądy w Lublinie, Białymstoku, Łodzi i Opolu.

Łukasz Wróbel nie przyznawał się do winy i żądał uniewinnienia, zaś od zapadłych wyroków skazujących wnosił apelacje. Uważał, że prawo nie zostało złamane, wystawa pokazywała prawdę i stanowiła głos w publicznej dyskusji na temat przerywania ciąży. Wyroki skazujące określił jako przejaw represji i cenzury światopoglądowej. Ostatecznie wszystkie sprawy skończyły się wyrokiem uniewinniającym[51].

Łódź

[edytuj | edytuj kod]

W Łodzi policja wystąpiła z wnioskiem o ukaranie autora wystawy, do której wpłynęły zawiadomienia od trojga Łodzian. Ich zdaniem zdjęcia były makabryczne i mogły mieć destrukcyjny wpływ na dzieci i dorosłych. We wrześniu 2005 łódzki sąd grodzki uznał, że Łukasz Wróbel jest winny wykroczenia i skazał go na miesiąc ograniczenia wolności w postaci 40 godzin nieodpłatnej pracy na cele społeczne. Wyrok zapadł na niejawnym posiedzeniu pod nieobecność oskarżonego i nie był prawomocny. Proces został wznowiony w styczniu 2006. W czasie trwania rozprawy 15 marca 2006 przed budynkiem Sądu Rejonowego odbyła się pikieta ok. 50 osób solidaryzujących się z oskarżonym. Po godzinie manifestanci rozeszli się na polecenie policji. W połowie sierpnia – przed ostatnią rozprawą – Prokuratura Okręgowa w Łodzi otrzymała z Ministerstwa Sprawiedliwości polecenie przystąpienia do tego postępowania, tym samym zastępując w procesie policję jako oskarżyciela publicznego. Prokuratura po przeanalizowaniu akt sprawy wniosła, podobnie jak i obrońca Wróbla, o uniewinnienie autora ekspozycji. Rozprawa zakończyła się 11 września 2006 wyrokiem uniewinniającym: sąd uznał, że wystawa nie była nieprzyzwoita ani nie wywołała powszechnego oburzenia społecznego.

Lublin

[edytuj | edytuj kod]

Sąd Rejonowy w Lublinie, XV Wydział Grodzki w Lublinie 1 czerwca 2006 uznał Łukasza Wróbla za winnego popełnienia wykroczenia z art. 51 § 1 Kodeksu Wykroczeń i wymierzył mu karę grzywny 2000 zł grzywny. Wyrok został uchylony 25 października 2006 przez V Wydział Odwoławczy, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. W dniu 10 stycznia 2007 zapadł wyrok uniewinniający.

Białystok

[edytuj | edytuj kod]

Sąd grodzki w Białymstoku, opierając się na opinii biegłego psychologa, uznał, że wystawa prezentowała treści drastyczne, które mogły u oglądających, zwłaszcza u dzieci, wywołać szok i zgorszenie. Sąd uznał oskarżonego winnym zarzutów 7 czerwca 2006, lecz na wniosek prokuratora odstąpił od wymierzenia kary, biorąc pod uwagę motywację organizatora. V Wydział Odwoławczy wyrokiem z 7 grudnia 2006 zmienił ten wyrok i uniewinnił Łukasza Wróbla.

Sprawę wystawy zgłosił na policję poseł Tomasz Garbowski[52]. Łukasz Wróbel stanął przed sądem pod zarzutem popełnienia wykroczenia polegającego na wywołaniu zgorszenia w miejscu publicznym; 26 marca 2008 zapadł wyrok uniewinniający.

Gdańsk

[edytuj | edytuj kod]

Działacze fundacji „Pro-Prawo do życia” zostali skazani prawomocnie przez Sąd Okręgowy w Gdańsku za zakłócanie „Pikniku Tęczowych Rodzin”[53] i za niezastosowanie się do polecenia rozejścia po rozwiązaniu zgromadzenia zorganizowanego przez działaczy fundacji „Pro-Prawo do życia”[54][55]. W „Pikniku Tęczowych Rodzin” uczestniczyły rodzin osób homoseksualnych, głównie par lesbijek ze swoimi dziećmi. Wydarzanie to było częścią corocznie odbywającego się w Trójmieście Festiwalu Tęczowych Rodzin. Jak donosiła trojmiasto.wyborcza.pl[55]:

Kiedy w klubie na plaży bawiło się ok. 40 małych dzieci z tęczowych rodzin, narodowcy otoczyli klub i zaczęli zagłuszać piknik obraźliwymi wyzwiskami i głośną muzyką puszczaną z głośników, m.in. utworem „Pochód degeneratów”. Mieli też ze sobą transparenty o treści: „Nigdy nie będziecie prawdziwą rodziną”. Były też okrzyki o „dewiacji” i „obrzydlistwach” oraz o tym, że „pedałów trzeba zap...ć”.

Sąd orzekł, że oskarżeni naruszyli przepisy prawa o zgromadzeniach (art. 52 § 3 pkt 3 Kodeksu wykroczeń) Osiem osób oskarżonych zostało ukaranych grzywną w wysokości 500 zł, a przewodniczący zgromadzenia Damian S. został ukarany grzywną w wysokości 1,5 tys. zł[55].

Drugi wyrok w Gdańsku

[edytuj | edytuj kod]

22 marca 2023 Sąd Rejonowy w Gdańsku, uznał Mariusza Dzierżawskiego (obecnego prezesa fundacji), winnego szerzeniu nienawiści i tym samym skazał go na rok pozbawienia wolności poprzez wykonywanie nie odpłatnych prac społecznych, oraz zobowiązał go do przeprosin osób LGBTQ+ oraz zobowiązał go do wpłaty 15 tys. zł nawiązki, na rzecz Polskiej Akcji Humanitarnej[50]. Sprawa dotyczy kampanii "Stop Pedofili"[56]. W uzasadnieniu wyroku Sędzia S.R. Małgorzata Uszacka, powtórzyła po raz kolejny:

"Badania Marka Regenerusa i Paula Camerona, na które konsekwentnie powołuje się fundacja w swojej kampanii wymierzonej w społeczność LGBTQIA+, nie przynależą do kanonu nauki, a hasła i cel kampanii mają charakter szkalujący, poniżający, i wymierzony w dobre imię - zarówno osób prywatnych, jak i queerowych organizacji. Działania Mariusza Dzierżawskiego w sposób rażący przekraczały też wolność słowa."[57]

W ocenie Sądu przekazy w ramach kampanii należy uznać za mowę nienawiści[57].

Incydenty

[edytuj | edytuj kod]

13 lutego 2013 Prokurator Rejonowy w Słubicach wszczął śledztwo „w sprawie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy Policji w Kostrzynie nad Odrą w dniu 2 sierpnia 2012, a polegającym na rozproszeniu przemocą legalnego zgromadzenia poprzez pozbawienie wolności uczestników zgromadzenia zorganizowanego przez Fundację Pro”. Policjanci żądali od pikietujących zezwolenia ze strony urzędu gminy, co w opinii Sądu Rejonowego w Słubicach było „absurdalne”[58].

17 grudnia 2020 roku Krakowski Sąd Rejonowy ogłosił wyrok w sprawie naruszenia nietykalności cielesnej działacza Fundacji Pro – prawo do życia przez Macieja Maleńczuka[59]. Zdarzenie miało miejsce w 2016 roku na Rynku Głównym w Krakowie. Sąd uznał oskarżonego winnym zarzucanego mu czynu. Artysta został skazany na sześć tysięcy złotych grzywny oraz tysiąc złotych zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego. Ma także pokryć koszty zastępstwa procesowego strony przeciwnej. Wyrok jest nieprawomocny[60].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ann/KAI/gosc.pl: Antyaborcyjna wystawa „Wybierz życie” budzi „zgorszenie i oburzenie”?. [dostęp 2015-11-10].
  2. Szpitale bez aborterów - rusza ogólnopolska akcja [online], www.gosc.pl [dostęp 2020-10-09].
  3. Jak powstrzymać pedofila? Pierwszy w Polsce poradnik dla rodziców [online], www.pch24.pl [dostęp 2020-10-09].
  4. Sejm odrzucił obywatelski projekt „Stop pedofilii” [online], www.radomaryja.pl, 12 września 2014 [dostęp 2020-10-10].
  5. Całkowity zakaz aborcji, kary więzienia. Co przewiduje kontrowersyjny projekt [online], www.tokfm.pl, 1 września 2015 [dostęp 2020-10-10].
  6. Feministki boją się badań nad psychicznymi skutkami aborcji? [online], www.stronazycia.pl [dostęp 2020-10-10].
  7. Wystawy "Wybierz życie" [online], www.stronazycia.pl [dostęp 2020-10-10].
  8. Media o akcji MW-u [online], www.mwlubelskie.pl [dostęp 2021-01-11].
  9. Wirtualna Polska Media S.A, Organizator wystawy antyaborcyjnej skazany za wywołanie zgorszenia [online], wiadomosci.wp.pl, 1 czerwca 2006 [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  10. a b Wirtualna Polska Media S.A, Hitler i krwawe szczątki ludzkich płodów w środku miasta [online], wiadomosci.wp.pl, 2 marca 2010 [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  11. Wstrząsająca wystawa przeciw aborcji [online], gazetapl [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  12. „Wybierz życie” zniszczone drugi raz [online], naszdziennik.pl, 14 listopada 2014 [dostęp 2020-10-10].
  13. Szokująca wystawa ze szczątkami płodów była legalna [online], www.rmf24.pl, 20 czerwca 2013 [dostęp 2020-10-10].
  14. "Wybierz życie" w Wodzisławiu [online], katowice.gosc.pl, 23 sierpnia 2012 [dostęp 2020-10-10].
  15. Marcin Musiał: Rusza inicjatywa ustawodawcza Stop Aborcji. 2013-03-22. [dostęp 2016-10-17].
  16. Równa ochrona prawna dla każdego dziecka [online], www.ordoiuris.pl [dostęp 2020-10-09]., str.13.
  17. Sejm przeciwko zakazowi aborcji eugenicznej. "Zabijanie dzieci" podzieliło posłów [online], naTemat.pl [dostęp 2020-10-14] (pol.).
  18. W Sejmie złożono projekt „Stop aborcji”. Radio Maryja, 2013. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
  19. Podsumowanie roku 2013. Fundacja Pro - prawo do życia, 2013. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
  20. Joanna Jureczko-Wilk: Obywatelski projekt ustawy antyaborcyjnej już w Sejmie. Teraz czas na posłów.. warszawa.gosc.pl, 2016. [dostęp 2020-12-30]. (pol.).
  21. Projekt całkowitego zakazu aborcji już w Sejmie. Prawie pół miliona podpisów. tvn24.pl, 2016. [dostęp 2020-12-30]. (pol.).
  22. Projekt komitetu "Stop aborcji" do dalszych prac w komisji. Projekt komitetu "Ratujmy kobiety" odrzucony.. wiadomosci.dziennik.pl, 2016. [dostęp 2020-12-30]. (pol.).
  23. Projekt "Stop aborcji" odrzucony. Opozycja: Kobiety wygrały ze złą zmianą. wnp.pl, 2016. [dostęp 2020-12-30]. (pol.).
  24. Obywatelska Inicjatywa Ustawodawcza ''Stop pedofilii'' [online], www.stronazycia.pl [dostęp 2020-10-10].
  25. Analiza projektu złożonego przez Komitet Inicjatywy Ustawodawczej „Stop pedofilii” [online], www.ordoiuris.pl [dostęp 2020-10-10].
  26. Projekt ustawy "Stop pedofilii" [online], www.stronazycia.pl [dostęp 2020-10-10].
  27. Emma Powys Maurice: Polish court rules campaign linking homosexuality and paedophilia is ‘informative and educational’. pinknews.co.uk, 2020-02-20. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
  28. Jacek Wierciński, Kierowca „homofobusa” przed sąd za zniesławienie i czyn chuligański. Chodzi m.in. o oskarżanie osób homoseksualnych o pedofilię [online], Dziennik Bałtycki, 9 lipca 2020 [dostęp 2020-09-04] (pol.).
  29. Agata Szczerbiak, Homofobusy jeżdżą po polskich miastach. Szokują i wykluczają [online], www.polityka.pl, 2020 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  30. Aktywiści znów blokowali "homofobus". Kierowca włączył silnik. Co na to policja? Aresztowała aktywistę [online], TOK FM [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  31. Mirela Mazurkiewicz, W Opolu homofobus został zatrzymany przez młodych aktywistów. Interweniowała policja [online], Opole Nasze Miasto, 1 września 2020 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  32. Blokada "homofobusa" w Warszawie. "Właśnie za takimi chuliganami opozycja biegała po komisariatach" [online], wiadomosci.dziennik.pl, 12 sierpnia 2020 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  33. a b Sprzeczna decyzja sądu w sprawie homofobusa. "Stowarzyszenie LGBT nie ma prawa występować w imieniu LGBT" [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2020-09-09].
  34. BKA-Kriminalstatistik zu Gewalt an Kindern: Vergewaltigung und Missbrauch in Deutschland an der Tagesordnung [online], rtl.de [dostęp 2020-09-09] (niem.).
  35. David Paton, Liam Wright, The effect of spending cuts on teen pregnancy, „Journal of Health Economics”, 54, 2017, s. 135–146, DOI10.1016/j.jhealeco.2017.05.002, ISSN 0167-6296 [dostęp 2020-09-09] (ang.).
  36. Marcin Napiórkowski: KATOLICKA ORGANIZACJA „WALCZY Z PEDOFILIĄ”, SZERZĄC PSEUDONAUKĘ. krytykapolityczna.pl, 2020-09-14. [dostęp 2020-05-08]. (pol.).
  37. Czy ustawa "Stop pedofilii" naprawdę nie dotyczy edukacji? [online], Mitologia współczesna, 11 września 2019 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  38. Dominika Sitnicka, Przedszkolaki zmuszane do masturbacji? Zobacz, co jest faktem, a co fantazją o Deklaracji LGBT [online], oko.press [dostęp 2020-08-21].
  39. Dominik Antosiewicz, Światowa Organizacja Zdrowia odkłamuje bzdury z „poradnika” prawicowej fundacji [online], Newsweek.pl [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  40. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks Karny (zawartej w druku sejmowym nr 3751) penalizującej działania z zakresu edukacji seksualnej. [online], pts-seksuologia.pl [dostęp 2020-08-22].
  41. Michał Zabdyr-Jamróz, 3 mity na temat ‘Standardów edukacji seksualnej’ WHO [online], Instytut Zdrowia Publicznego [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  42. Dominika Sitnicka, Homofobiczne furgonetki jeżdżą po Polsce. Jakim prawem? [online], oko.press [dostęp 2020-08-21].
  43. Furgonetka z homofobicznymi hasłami odholowana przez straż. Fundacja: "Na zlecenie Trzaskowskiego?" [online], metro.waw [dostęp 2020-08-24] (pol.).
  44. Redakcja, Działacze LGBT przegrali proces z fundacją „Pro – Prawo do Życia”! [online], ZycieStolicy.com.pl, 24 lipca 2020 [dostęp 2020-08-24] (pol.).
  45. Wyborcza.pl [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-24].
  46. Sąd nakazał Fundacji „PRO-Prawo do życia” usunięcie homofobicznych furgonetek i plakatów w całym kraju [online], oko.press [dostęp 2020-08-24].
  47. Stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie rozróżnienia dwóch odrębnych, lecz nagminnie mylonych pojęć: homoseksualizm i pedofilia z dnia 29.06.2017 [online], pts-seksuologia.pl [dostęp 2020-09-09].
  48. Katarzyna Zuchowicz: „Widzę histerię”. To on forsuje zakaz edukacji seksualnej, który tak bulwersuje Polaków. natemat.pl, 2019-10-18. [dostęp 2020-05-08]. (pol.).
  49. Marcin Antosiewicz: Światowa Organizacja Zdrowia odkłamuje bzdury z „poradnika” prawicowej fundacji. newsweek.pl, 2019-02-03. [dostęp 2020-04-27]. (pol.).
  50. a b Renata Kim, Kampania "Stop pedofilii". Prezes Fundacji Pro-Prawo do Życia skazany za tzw. "homofobusy" [online], Newsweek, 23 marca 2023 [dostęp 2023-03-23] (pol.).
  51. FINAŁ procesów organizatora wystawy „Wybierz życie”.
  52. Wyborcza.pl [online], opole.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-23].
  53. Joanna Wiśniowska, Prawica zakłóciła Piknik Tęczowych Rodzin. Wyzwiska, przekleństwa i głośna muzyka [online], trojmiasto.wyborcza.pl, 2 lipca 2017 [dostęp 2020-03-19].
  54. Zakłócili Piknik Tęczowych Rodzin w Sopocie. Wyrok w sprawie działaczy pro-life! [online], esopot.pl, 15 października 2019 [dostęp 2020-03-19] (pol.).
  55. a b c Maciej Sandecki, Działacze ultraprawicowej Fundacji „Pro-Prawo do życia” prawomocnie ukarani za zakłócanie pikniku LGBT [online], trojmiasto.wyborcza.pl, 13 października 2019 [dostęp 2020-03-19].
  56. Anton Ambroziak, Przełomowy wyrok karny ws. homofobusów. Twórca kampanii nienawiści wobec osób LGBT przegrywa [online], oko.press, 22 marca 2023 [dostęp 2023-03-23] (pol.).
  57. a b Sąd w Gdańsku skazał prezesa fundacji pro life. Ich furgonetki zniesławiły osoby LGBT [online], www.eska.pl [dostęp 2023-03-23].
  58. Prokuratura wszczyna śledztwo ws. przekroczenia uprawnień przez policjantów, którzy rozbili pikietę pro-life! | Fronda.pl [online], www.fronda.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  59. Maciej Maleńczuk winny napaści na działacza pro-life. polskieradio24.pl, 2020. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  60. Anna Skalik: Maciej Maleńczuk skazany. Artysta przegrał po półtorarocznym procesie. Radio ZET, 2020. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).