Przejdź do zawartości

George Robertson (baron)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Robertson
Ilustracja
George Robertson (2020)
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1946
Port Ellen

Sekretarz generalny NATO
Okres

od 11 października 1999
do 5 stycznia 2004

Poprzednik

Javier Solana

Następca

Jaap de Hoop Scheffer

Minister obrony
Okres

od 3 maja 1997
do 11 października 1999

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Michael Portillo

Następca

Geoff Hoon

Odznaczenia
Order Ostu (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Wielki Order Króla Petara Krešimira IV (Chorwacja) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Komandor Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Order za Wybitne Zasługi (Słowenia) Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone) Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy

George Islay MacNeill Robertson, baron Robertson of Port Ellen (ur. 12 kwietnia 1946 w Port Ellen) – szkocki polityk, minister obrony, sekretarz generalny NATO, członek Partii Pracy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem policjanta, wykształcenie odebrał w Dunoon Grammar School oraz na uniwersytecie w Dundee, który ukończył w 1968 z tytułem magistra ekonomii. 1 czerwca 1970 poślubił swoją żonę Sandrę i ma z nią troje dzieci – Malcoma, Martina i Rachel. W latach 1968–1978 był urzędnikiem General, Municipal and Boilermakers' Union odpowiedzialnym za szkocką whisky.

W 1978 dostał się do Izby Gmin po wyborach uzupełniających w okręgu Hamilton. Od 1997 do 1999 reprezentował okręg wyborczy Hamilton South. W 1979 był krótko parlamentarnym prywatnym sekretarzem ministra służby socjalnej. Po dojściu konserwatystów do władzy w 1979 Robertson został mówcą opozycji najpierw ds. Szkocji, później obrony, a w latach 1982–1983 spraw zagranicznych. Później został głównym mówcą na tematy europejskie. W latach 1993–1997 był głównym mówcą opozycji ds. Szkocji.

Aleksander Kwaśniewski i George Robertson, 28 listopada 2000

Po zwycięstwie laburzystów w wyborach 1997 Robertson został ministrem obrony i członkiem Tajnej Rady. Pozostał na tym stanowisku do października 1999. W sierpniu tego roku został wybrany sekretarzem generalnym NATO. 24 sierpnia 1999 otrzymał dożywotni tytuł parowski „barona Robertson of Port Ellen”. Sekretarzem generalnym NATO był do stycznia 2004.

Robertson był również przewodniczącym Partii Pracy w Szkocji, wiceprzewodniczącym Westminsterskiej Fundacji na rzecz Demokracji, wiceprzewodniczącym Rady Brytyjskiego, wiceprzewodniczącym Centrum Brytyjsko-Rosyjskiego, członkiem Rady Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (obecnie jest jego przewodniczącym), członkiem Pilgrims Society, gubernatorem Ditchley Foundation, mężem zaufania 21st Century Trust i patronem British-American Project.

30 listopada 2004 został kawalerem Orderu Ostu. 12 listopada 2003 otrzymał prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone). Jest również kawalerem Krzyża Wielkiego holenderskiego Orderu Oranje Nassau (8 września 2003), Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego (2003), Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Rumunii (2000), Krzyża Wielkiego niemieckiego Orderu Zasługi (1991), Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2003)[1], słoweńskim Orderem za Wybitne Zasługi (2011)[2] oraz członkiem Królewskiego Towarzystwa Sztuk i Królewskiego Towarzystwa Edynburskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 2004 r. nr 11, poz. 172
  2. Odlikovanja [online], Predsednica Republike Slovenije [dostęp 2024-04-25] (słoweń.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]