Przejdź do zawartości

Grabowiec (powiat hajnowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grabowiec
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

hajnowski

Gmina

Dubicze Cerkiewne

Liczba ludności (2011)

275[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-204[4]

Tablice rejestracyjne

BHA

SIMC

0027950[5]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Grabowiec”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Grabowiec”
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego
Mapa konturowa powiatu hajnowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Grabowiec”
Położenie na mapie gminy Dubicze Cerkiewne
Mapa konturowa gminy Dubicze Cerkiewne, po lewej znajduje się punkt z opisem „Grabowiec”
Ziemia52°38′18″N 23°24′44″E/52,638333 23,412222[1]
Prawosławne krzyże wotywne
Wiatrak koźlak

Grabowiecwieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Dubicze Cerkiewne[5][6]. Liczy 144 domy i jest największą wsią w gminie[7].

Wieś królewska starostwa kleszczelowskiego w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku[8]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 275 osób[9].

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Opieki Matki Bożej w Dubiczach Cerkiewnych, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii św. Zygmunta w Kleszczelach[10].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś została założona w XVI wieku. Około 1560 roku została osadzona na 60 włókach[7]. Wieś wzmiankowana jest w 1568 roku, kiedy to król Zygmunt August, przekazując miasto Kleszczele z przedmieściami w dzierżawę podkomorzemu drohickiemu Stanisławowi Chądzynskiemu, dołączył do dzierżawy 6 wsi starostwa bielskiego: Żarywiec (Dubicze Cerkiewne), Obychodnik (Grabowiec), Czochy (Czechy Orlańskie), Jelonkę, Suchą Wolę (Suchowolce) i Rudę (Rutkę). Te przyłączone wsie tworzyły wołoszcz kleszczelską.

Podczas potopu szwedzkiego wieś została zniszczona, po czym ponownie została zasiedlona. Od XVII wieku mieszkańcy wsi odrabiali pańszczyznę na folwarku Czechy. W 1790 roku wieś liczyła 68 domów[7].

W okresie międzywojennym wieś należała do gminy Orla. Według spisu ludności z 30 września 1921 roku w Grabowcu mieszkało 385 osób w 78 domach, 384 osób podało narodowość białoruską, 1 osoba podała narodowość polską[11]. 385 osób było wyznania prawosławnego. Nie było przedstawicieli innych religii[11]. W 1927 roku we wsi pojawili się baptyści, a w 1928 roku – zielonoświątkowcy.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Urodzeni w Grabowcu

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37478
  2. Wieś Grabowiec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-07], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 331 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. a b c Gmina Dubicze Cerkiewne :: Sołectwa :: Grabowiec
  8. Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795
  9. Wieś Grabowiec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-09-11], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  10. Opis parafii św. Zygmunta na stronie diecezji
  11. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 5, Województwo białostockie, 1924, s. 25.
  12. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]