Gyldenstolpia
| Gyldenstolpia | |||
| Pardiñas, D’Elía & Teta, 2009[1] | |||
 Szczurzec norowy (G. fronto) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Gyldenstolpia | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Scapteromys fronto Winge, 1887 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Gyldenstolpia – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Brazylii i Argentynie[2][3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 160–225 mm, długość ogona 75–118 mm, długość ucha 17,8–21 mm, długość tylnej stopy 25–43 mm; masa ciała 98–139 g[3][4].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 2009 roku zespół zoologów (Argentyńczycy Ulyses F.J. Pardiñas i Pablo Teta oraz Urugwajczyk Guillermo D’Elía) w artykule poświęconym wprowadzeniu do największych żyjących bawełniaków z rodzaju Kunsia, wraz z opisem nowego rodzaju, opublikowanym w czasopiśmie Arquivos do Museu Nacional, Rio de Janeiro[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) szczurzec norowy (G. fronto).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Gyldenstolpia: Nils Carl Gustaf Fersen Gyldenstolpe (1886–1961), szwedzki zoolog, kolekcjoner z Tajlandii (1911), tropikalnej Afryki (1921) i Nowej Gwinei (1951)[5].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[6][4][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[7] | Podgatunki[3][2][4] | Rozmieszczenie geograficzne[3][2][4] | Podstawowe wymiary[3][4][a] | Status IUCN[8] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Gyldenstolpia planaltensis | Avila-Pires, 1972 | gatunek monotypowy | endemit Brazylii (Mato Grosso i Dystrykt Federalny) | DC: 16–20 cm DO: 7,5–11,8 cm MC: 98–139 g |
NE | ||
|
Gyldenstolpia fronto | (Winge, 1887) | szczurzec norowy | gatunek monotypowy | endemit Argentyny (znany z pojedynczego miejsca w północno-wschodnim Chaco) | DC: około 22 cm DO: około 11 cm MC: brak danych |
CR |
Kategorie IUCN: CR – gatunek krytycznie zagrożony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pardiñas, D’Elía i Tata 2009 ↓, s. 552.
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 410. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 459–460. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 261. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Pardiñas, D’Elía i Tata 2009 ↓, s. 554.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Taxonomy: Gyldenstolpia – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- U.F.J. Pardiñas, G. D’Elía & P. Teta. Una introducción a los mayores sigmodontinos vivientes: revisión de Kunsia Hershkovitz, 1966 y descripción de un nuevo género Rodentia: Cricetidae). „Arquivos do Museu Nacional, Rio de Janeiro”. 66 (3–4), s. 509–594, 2009. (hiszp.).