Przejdź do zawartości

Harri Rovanperä

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harri Rovanperä
Ilustracja
Harri Rovanperä podczas Rajdu Finlandii 2001
Państwo

 Finlandia

Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1966
Jyväskylä

Sezon 1993-2006
Seria

Rajdowe mistrzostwa świata

Zespół

SEAT, Peugeot, Mitsubishi, Red Bull Škoda Team

Sukcesy
Multimedia w Wikimedia Commons

Harri Rovanperä (ur. 8 kwietnia 1966 w Jyväskyli) – fiński kierowca rajdowy. Był fabrycznym kierowcą zespołów SEAT, Peugeot, Mitsubishi i Red Bull Škoda Team. W swojej karierze jeździł z takimi pilotami jak: Risto Pietiläinen, Juha Repo czy Voitto Silander. Nosi przydomek "Rovis".

Swoją karierę rajdową Rovanperä rozpoczął 1989 roku, a jego pierwszym samochodem był Sunbeam Avenger. W sierpniu 1993 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata jadąc samochodem Opel Manta 2.0 E. Debiutanckiego Rajdu Finlandii jednak nie ukończył. W 1995 roku został mistrzem Finlandii w grupie A.

W 1997 roku Rovanperä został członkiem zespołu SEAT-a. W listopadzie 1999 roku podczas Rajdu Wielkiej Brytanii 1999 po raz pierwszy w karierze stanął na podium w rajdzie mistrzostw świata. Zajął wówczas trzecie miejsce. W latach 2001–2004 startował w zespole Peugeota. W lutym 2001 wygrał swój jedyny rajd w mistrzostwach świata, Rajd Szwecji 2001. W sezonie 2005 był członkiem zespołu Mitsubishi, a w sezonie 2006 zaliczył cztery starty w barwach zespołu Red Bull Škoda Team.

W swojej karierze Rovanperä wygrał jeden rajd w mistrzostwach świata, 15 razy stawał na podium, zdobył w nich 171 punktów i wygrał 77 odcinków specjalnych[1].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Rovanperä urodził się w mieście Jyväskylä, będącym od 1951 roku siedzibą Rajdu Finlandii. Dzięki bliskiej odległości tego rajdu od jego domu zaczął interesować się rajdami. Mając 10 lat nauczył się jeździć samochodem. Początkowo startował w lokalnych rajdach klasy B, a następnie w rajdach klasy A[2]. Jego pierwszym rajdowym samochodem był Sunbeam Avenger, którym rozpoczął starty w 1989 roku. W 1991 roku przesiadł się do Forda Escorta RS200, którym startował w mistrzostwach Finlandii[3]. W sierpniu 1993 roku Rovanperä zadebiutował w mistrzostwach świata. Pojechał Oplem Mantą 2.0 E w Rajdzie Finlandii. Rajdu jednak nie ukończył. Wycofał się na 16. odcinku specjalnym[4]. W 1994 roku Rovanperä przesiadł się do N-grupowego Mitsubishi Galanta VR-4. W swoim debiucie w Mitsubishi wygrał grupę N. W całym sezonie zajął ostatecznie czwartą pozycję w mistrzostwach Finlandii grupy N[3]. W sierpniu 1994 wystartował Galantem w Rajdzie Finlandii. Zajął w nim dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w grupie N[5].

W 1995 roku Rovanperä zmienił samochód. Rozpoczął starty Oplem Astrą GSI 16V. W mistrzostwach Finlandii w sezonie 1995 wygrał w pięciu rajdach, a w jednym przyjechał na drugiej pozycji. Dzięki takim wynikom wywalczył mistrzostwo Finlandii w grupie a. Wystartował także w swoim pierwszym zagranicznym rajdzie, angielskim Pirelli Rally, w którym zajął trzecią pozycję. W 1996 roku Rovanperä jeździł dwoma samochodami: Fordem Escortem RS Cosworth oraz Mitsubishi Lancerem Evo III. Jadąc tym drugim zwyciężył w Rajdzie Szkocji[3]. W tym samym roku wystartował Escortem w Rajdzie Finlandii, którego nie ukończył z powodu awarii skrzyni biegów[6]. W drugiej połowie roku podpisał kontrakt z zespołem SEAT-a. W listopadzie pojechał SEAT-em Ibizą GTI 16V w Rajdzie Wielkiej Brytanii i zajął nim ósme miejsce w klasyfikacji generalnej[7].

1997-2000: SEAT

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1997 Rovanperä pojechał w dziesięciu rajdach mistrzostw świata wraz z pilotem Voitto Silanderem. Sezon rozpoczął od udziału w styczniowym Rajdzie Monte Carlo, w którym dojechał na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej[8]. Dwóch kolejnych rajdów, w których brał udział, nie ukończył. W Rajdzie Portugalii awarii uległ silnik w SEACIE Rovanpery, a w Rajdzie Hiszpanii fiński kierowca uległ wypadkowi. Następnie Rovanperä był ósmy w Rajdzie Argentyny, a Rajdu Nowej Zelandii nie ukończył na skutek wypadku. Z kolei w sierpniu 1997 był dziesiąty w Rajdzie Finlandii[9]. We wrześniu 1997 Rovanperä osiągnął najlepszy wynik nie tylko w sezonie, ale i w dotychczasowej karierze. Rajd Indonezji ukończył na siódmej pozycji w klasyfikacji generalnej[10]. W ostatnich trzech rajdach sezonu 1997, Rajdzie Włoch, Rajdzie Australii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, Rovanperä dwukrotnie był dziesiąty i raz dziewiąty (w Wielkiej Brytanii)[9].

Sezon 1998 Rovanperä rozpoczął od startu w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. W rajdzie tym dojechał na jedenastej pozycji[11]. W lutym wystartował w Rajdzie Szwecji, jednak nie ukończył go na skutek awarii silnika[12]. Natomiast w swoim trzecim starcie w sezonie 1998, w Rajdzie Safari, Rovanperä zdobył swoje pierwsze punkty w karierze w mistrzostwach świata. Zdobył ich dwa za zajęcie piątego miejsca w klasyfikacji generalnej rajdu. W rajdzie tym startował już nowszą wersją SEAT-a Ibizy, Evo 2[13]. Przed marcowym Rajdem Portugalii Rovanperä zmienił pilota. Voitto Silandera zastąpił Risto Pietiläinen. Rovanperä nie ukończył jednak zarówno portugalskiego rajdu, jak i dwóch następnych: Rajdu Hiszpanii i Rajdu Argentyny. Przyczyna odpadnięcia w nich była taka sama – awaria silnika w SEACIE[9]. Ibizą Rovanperä wystartował jeszcze w dwóch imprezach: Rajdzie Grecji (piętnaste miejsce) i Rajdzie Nowej Zelandii (trzynaste miejsce)[14]. W sierpniu 1998 zespół SEATA zaprezentował nowy model, samochód WRC, SEAT Córdoba WRC. Rovanperä zadebiutował w nowym samochodzie w Rajdzie Finlandii i zajął w nim jedenastą pozycję[15]. Do końca sezonu Rovanperä pojechał Córdobą WRC jeszcze w trzech rajdach. W Rajdzie Sanremo uległ wypadkowi. W Rajdzie Australii był jedenasty, a w Rajdzie Wielkiej Brytanii – szósty, dzięki czemu zdobył swój trzeci punkt w mistrzostwach świata w sezonie[9].

W pierwszym rajdzie sezonu 1999, Rajdzie Monte Carlo Rovanperä zajął siódmą pozycję[16]. W kolejnym rajdzie, Rajdzie Szwecji, był szesnasty. Natomiast w lutym, w Rajdzie Safari, zdobył swój pierwszy punkt w sezonie 1999 poprzez zajęcie szóstej lokaty[14]. Następne sześć rajdów były dla Rovanpery nieudane. W marcowym Rajdzie Portugalii uległ wypadkowi i wycofał się z rajdu. W asfaltowych, Rajdzie Hiszpanii i Rajdzie Francji zajmował miejsca poza czołową dziesiątką – odpowiednio czternaste i trzynaste. Z kolei Rajdu Argentyny, Rajdu Grecji i Rajdu Nowej Zelandii nie ukończył[9]. W sierpniu 1999 SEAT zaprezentował nową wersję SEAT-a Córdoby WRC, Evolution 2. W nowym modelu dokonano wielu poprawek, w tym zamontowano nową turbosprężarkę, a także ulepszono zawieszenie i silnik[17]. Za kierownicą nowej Córdoby Rovanperä pojechał w Rajdzie Finlandii. Zajął w nim piąte miejsce, a szóste zajął jego partner z zespołu SEAT-a, Toni Gardemeister[18]. Także w kolejnym rajdzie, Rajdzie Chin, Rovanperä był piąty. W październiku, w Rajdzie Sanremo zajął szesnastą pozycję, a w listopadzie, w Rajdzie Australii był szósty[9]. W ostatnim rajdzie sezonu 1999, Rajdzie Wielkiej Brytanii, Rovanperä po raz pierwszy w karierze stanął na podium w mistrzostwach świata. Zajął trzecie miejsce i przegrał jedynie z Richardem Burnsem i Juhą Kankkunenem[19]. W całym sezonie 1999 Fin zdobył 10 punktów i zajął dziewiątą lokatę w klasyfikacji generalnej mistrzostw świata[20].

W sezonie 2000 Rovanperä wziął udział tylko w czterech rajdach mistrzostw świata. W lutym 2000 jadąc SEAT-em Córdobą był dwunasty w Rajdzie Szwecji[14]. W marcu 2000 wystartował w Rajdzie Portugalii za kierownicą prywatnej Toyoty Corolli WRC. Zajął w nim czwarte miejsce i przegrał tylko z trzema kierowcami zespołów fabrycznych: Richardem Burnsem, Marcusem Grönholmem i Carlosem Sainzem[21]. W sierpniowym Rajdzie Finlandii Rovanperä także pojechał Toyotą Corollą WRC. W zawodach tych stanął na podium, po raz drugi w karierze. Przegrał z Grönholmem o ponad minutę i z drugim Colinem McRae o 3,4 sekundy[22]. W 2000 roku Rovanperä pojechał jeszcze w Rajdzie Wielkiej Brytanii, w którym był dziesiąty[23].

2001-2004: Peugeot

[edytuj | edytuj kod]
Rovanperä w Peugeocie 206 WRC na odcinku specjalnym Rajdu Finlandii 2001.

W grudniu 2000 roku Rovanperä podpisał kontrakt z zespołem Peugeota. W sezonie 2001 miał być trzecim kierowcą obok Gilles'a Panizziego i startować jedynie w rajdach szutrowych, podczas gdy Francuz w asfaltowych. Partnerami Rovanpery w Peugeocie zostali rodak Marcus Grönholm i Francuz Didier Auriol[24]. Swój debiut w Peugeocie 206 WRC Rovanperä zaliczył w lutym 2001. W Rajdzie Szwecji odniósł swoje jedyne zwycięstwo w karierze. Wygrał o 27,9 sekundy ze Szwedem Thomasem Rådströmem i 37 sekund z Hiszpanem Carlosem Sainzem[25]. Trzech następnych rajdów Fin jednak nie ukończył. W marcowym Rajdzie Portugalii awarii uległ silnik, a z Rajdu Argentyny i Rajdu Cypru wyeliminowały go awarie zawieszenia[9]. W czerwcu 2001 Rovanperä po raz drugi w sezonie stanął na podium. Dojechał do mety na trzecim miejscu za Colinem McRae i Petterem Solbergiem[26]. Z kolei w lipcowym Rajdzie Safari przegrał jedynie z rodakiem Tommim Mäkinenem[27]. W sierpniu, w Rajdzie Finlandii Rovanperä zajął czwartą pozycję, a we wrześniu był trzeci w Rajdzie Nowej Zelandii. W następnych dwóch rajdach, asfaltowych, Rajdzie Włoch i Francji, pojechał Peugeotem 206 WRC, przygotowanym przez zespół HF Grifone. W obu tych rajdach nie zdobył punktów do mistrzostw świata zajmując kolejno jedenastą i siódmą pozycję[9]. Na początku listopada Rovanperä był czwarty w Rajdzie Australii[28]. W ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Wielkiej Brytanii, fińska dwójka kierowców Peugeota, Grönholm i Rovanperä, zajęli dwa pierwsze miejsca. Dzięki temu zespół Peugeota wywalczył mistrzostwo świata w klasyfikacji generalnej producentów[29]. W sezonie 2001 Rovanperä zdobył 36 punktów. Zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, najwyższe w swojej karierze[30].

W pierwszym rajdzie sezonu 2002, asfaltowym Rajdzie Monte Carlo, Rovanperä pojechał Peugeotem wynajętym od prywatnego zespołu Bozian Racing. Wycofał się jednak na 7. odcinku specjalnym z powodu awarii układu kierowniczego[31]. W lutym, w Rajdzie Szwecji, zajął drugie miejsce. Przegrał jedynie z partnerem z zespołu Peugeota, Marcusem Grönholmem[32]. W kolejnych dwóch rajdach, asfaltowych Rajdzie Francji (był jedenasty) i Hiszpanii (był siódmy) Rovanperä ponownie pojechał samochodem z Bozian Racing. W kwietniu 2002 Rovanperä był czwarty w Rajdzie Cypru, a w maju 2002 nie ukończył Rajdu Argentyny na skutek awarii silnika. W czerwcu zajął czwarte miejsce w Rajdzie Grecji, a w lipcu drugie w Rajdzie Safari[9]. Po kenijskich zawodach nowym pilotem Rovanpery został Voito Silander, gdyż Risto Pietiläinen musiał poddać się operacji tętniaka[33]. Jadąc z nowym pilotem Rovanperä nie ukończył pierwszych dwóch rajdów. W Rajdzie Finlandii stracił koło, a w Rajdzie Niemiec uległ wypadkowi[9]. We wrześniu 2002 po raz czwarty w sezonie pojechał Peugeotem z Bozian Racing i w asfaltowym Rajdzie Włoch był dziewiąty[34]. W październiku 2002 kierowcy Peugeota zajęli dwa pierwsze miejsca na podium. Wygrał Grönholm, który został mistrzem świata, a Rovanperä był drugi[35]. Na przełomie października i listopada fińska para kierowców z Peugeota znów zwyciężyła w rajdzie. Ponownie pierwszy był Grönholm, a Rovanperä zajął drugie miejsce[36]. W ostatnim rajdzie w sezonie 2002, Rajdzie Wielkiej Brytanii, Rovanperä pojechał z powracającym po rehabilitacji, Risto Pietiläinenem i w rajdzie tym zajął siódmą lokatę[37]. Sezon 2002 zakończył na siódmym miejscu w klasyfikacji generalnej z 30 zdobytymi punktami[38].

W sezonie 2003 Rovanperä zrezygnował ze startów w rajdach asfaltowych i pojechał tylko w rajdach szutrowych[14]. Pierwszych trzech rajdów w sezonie 2003, w których pojechał, nie ukończył. Na 8. odcinku specjalnym Rajdu Szwecji uległ wypadkowi. Z kolei z Rajdu Turcji wyeliminowała go awaria tylnej osi. Natomiast na 14. odcinku specjalnym Rajdu Nowej Zelandii Rovanperä na tyle uszkodził samochód, iż musiał wycofać się z rajdu[9]. Pierwszym ukończonym rajdem w sezonie 2003 przez Rovanperę był majowy Rajd Argentyny. Fin dojechał w nim na czwartej pozycji[39]. W czerwcu 2003 ukończył Rajd Grecji dojeżdżając do mety na szóstej pozycji[40]. W Rajdzie Cypru, także odbywającym się w czerwcu, Rovanperä, pomimo kłopotów ze skrzynią biegów, zajął drugie miejsce. Przegrał jedynie z Norwegiem Petterem Solbergiem[41]. Było to jedyne podium Rovanpery w sezonie 2003. Do końca sezonu pojechał jeszcze w trzech rajdach mistrzostw świata. Rajdu Finlandii nie ukończył z powodu wypadku. W Rajdzie Australii był siódmy, a z Rajdu Wielkiej Brytanii wypadł na skutek awarii skrzyni biegów[9]. We wrześniu 2003 Rovanperä wystąpił też we włoskim rajdzie Rally Costa Smeralda, odbywającym się w ramach mistrzostw Europy. Jadąc Peugeotem 206 WRC wygrał go. Przyjechał na metę przed Włochami, Andreą Navarrą i Gianluigim Gallim[42].

Rovanperä w Peugeocie 307 WRC na trasie shakedownu w Rajdu Cypru 2004.

Przed sezonem 2004 zespół Peugeota zaprezentował nowy samochód – Peugeota 307 WRC[43]. Swój debiut w nim Rovanperä zaliczył w marcu 2004, w Rajdzie Meksyku. Zajął w nim dziesiąte miejsce[44]. W kwietniu zdobył pierwsze punkty w sezonie 2004, dzięki zajęciu piątego miejsca w Rajdzie Nowej Zelandii[45]. W maju 2004 zajął piąte miejsce w Rajdzie Cypru, jednak kilka dni po rajdzie został zdyskwalifikowany za niezgodną z przepisami pompę wody. Z tego samego powodu z rajdu został również wykluczony partner Rovanpery z zespołu Peugeota i pierwotny zwycięzca wyścigu, Marcus Grönholm[46]. W czerwcu Rovanperä po raz pierwszy w sezonie stanął na podium. W Rajdzie Grecji był trzeci i przegrał jedynie z Petterem Solbergiem i Sébastienem Loebem[47]. Pod koniec czerwca Rovanperä nie ukończył Rajdu Turcji z powodu awarii skrzyni biegów. Następnie w Rajdzie Argentyny był piąty, a z Rajdu Finlandii wyeliminował go wypadek. W Rajdzie Japonii i Rajdzie Wielkiej Brytanii dwukrotnie z rzędu zajął szóstą pozycję. Z kolei z Rajdu Sardynii musiał wycofać się na skutek awarii układu elektrycznego[9]. W ostatnim rajdzie mistrzostw świata w sezonie 2004, Rajdzie Australii, Rovanperä był drugi. Stracił minutę i 55 sekund do zwycięzcy, Sébastiena Loeba[48]. W sezonie 2004 Rovanperä zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej. Zdobył 28 punktów[49].

2005: Mitsubishi

[edytuj | edytuj kod]
Rovanperä jadący Mitsubishi Lancerem WRC w Rajdzie Grecji 2005.

W grudniu 2004 roku Rovanperä podpisał kontrakt z zespołem Mitsubishi na starty Mitsubishi Lancerem WRC w sezonie 2005. Stał się kierowcą pierwszego samochodu Mitsubishi, podczas gdy w drugim w przeciągu całego sezonu mieli zasiadać Francuz Gilles Panizzi i Włoch Gianluigi Galli[50]. W zespole Mitsubishi Rovanperä zadebiutował w styczniu 2005 podczas Rajdu Monte Carlo. Zajął w nim siódme miejsce, podczas gdy jego partner z zespołu, Panizzi – trzecie[51]. W Rajdzie Szwecji ponownie zdobył punkty do klasyfikacji mistrzostw świata. Dojechał do mety na czwartym miejscu, a do trzeciego Toniego Gardemeistera stracił niespełna 12 sekund[52]. Z kolei w marcu, w Rajdzie Meksyku Rovanperä był piąty ze stratą 14,5 sekundy do podium (trzecie miejsce zajął Estończyk Markko Märtin)[53]. W dwóch kolejnych rajdach Rovanperä nie dojechał do mety z powodów technicznych. W Rajdzie Nowej Zelandii powodem była awaria opon, a w Rajdzie Włoch – awaria skrzyni biegów[9]. W majowym Rajdzie Cypru oraz czerwcowym Rajdzie Turcji Rovanperä ponownie miewał problemy techniczne z samochodem i ukończył obie imprezy dzięki systemowi SupeRally, odpowiednio na siódmej i dziesiątej pozycji[14]. W następnych trzech rajdach, Grecji, Argentyny i Finlandii, Rovanperä zdobywał punkty, dzięki szóstej, piątej i siódmej pozycji. Natomiast w sierpniu 2005, w Rajdzie Niemiec był dziesiąty[9]. We wrześniu ukończył Rajd Wielkiej Brytanii na czwartym miejscu i do trzeciego Sébastiena Loeba stracił 11,5 sekundy[54]. W Rajdzie Japonii zdobył cztery punkty do klasyfikacji mistrzostw świata za zajęcie piątego miejsca. Natomiast Rajd Korsyki i Rajd Katalonii kończył na dziesiątej pozycji[9]. W listopadowym, ostatnim rajdzie sezonu 2005, Rajdzie Australii Rovanperä stanął na podium. Zajął drugie miejsce i o 52,9 sekundy przegrał z Belgiem François Duvalem[55]. W mistrzostwach świata Rovanperä zdobył 39 punktów i zajął siódmą pozycję w klasyfikacji[56]. W grudniu 2005 roku zespół Mitsubishi wycofał się ze startów w rajdach w sezonie 2006, a Rovanperä nie podpisał kontraktu z żadnym z pozostałych fabrycznych zespołów[57].

2006: Red Bull Škoda Team

[edytuj | edytuj kod]
Rovanperä w Škodzie Fabii WRC podczas Rajdu Wielkiej Brytanii 2006.

W marcu 2006 roku Rovanperä został członkiem zespołu Red Bull Škoda Team. Podpisał kontrakt na siedem startów w sezonie 2006[58], jednak ostatecznie wystąpił w sześciu rajdach wycofując swój udział w Rajdzie Niemiec[59]. W zespole Red Bulla Rovanperä zastąpił Gilles'a Panizziego, który po zajęciu dziesiątego miejsca w Rajdzie Hiszpanii zrezygnował z występów Škodą Fabią WRC uzasadniając swoją decyzję tym, że samochód nie jest konkurencyjny wobec rywali[60]. Debiut Rovanpery w zespole Red Bulla przypadł na odbywający się w kwietniu Rajd Korsyki. W korsykańskim rajdzie Fin dojechał na dziewiątej pozycji i nie zdobył punktów do klasyfikacji mistrzostw świata[61]. Rajd Sardynii Rovanperä ukończył dzięki SupeRally na dwudziestej pozycji, a w Rajdzie Grecji był dwunasty. Wrześniowego Rajdu Cypru Fin nie ukończył wskutek awarii układu elektrycznego. W październiku pojechał w Rajdzie Turcji i był w nim jedenasty. Z kolei w swoim ostatnim, szóstym starcie w sezonie 2006, Rajdzie Wielkiej Brytanii Rovanperä zajął dziewiątą pozycję[9]. Po zakończeniu sezonu Rovanperä odszedł z zespołu Red Bulla. Nie podpisał jednak kontraktu z żadnym zespołem, pomimo wyrażenia chęci startów w kolejnych rajdach mistrzostw świata[62].

W lipcu 2009 pojechał Mitsubishi Lancerem Evo IX w Rally of Nations w Meksyku. Nie ukończył jednak tego rajdu[63].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Rovanperä jest żonaty z Tiiną. Ma z nią syna Kalle[3]. Gdy Kalle miał 8 lat, Rovanperä nauczył go jeździć samochodem rajdowym[64]. Rodzina Rovanperä mieszka w mieście Jyväskylä[65].

Rajdowymi idolami Harriego Rovanpery są rodacy Hannu Mikkola i Ari Vatanen[2].

Zwycięstwa w Mistrzostwach Świata

[edytuj | edytuj kod]
Nr Rajd Sezon Pilot Samochód
1 Szwecja Rajd Szwecji 2001 Risto Pietiläinen Peugeot 206 WRC

Starty w rajdach WRC

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Punkty Miejsce
1993 Harri Rovanperä Opel Manta 2.0 E Monako
 Szwecja
 Portugalia
 Kenia
 Francja
 Grecja
 Argentyna
 Nowa Zelandia
 Finlandia
NU 		Australia
 Włochy
 Hiszpania
 Wielka Brytania
 0 -
1994 Harri Rovanperä Mitsubishi Galant VR-4 Monako
 Portugalia
 Kenia
 Francja
 Grecja
 Argentyna
 Nowa Zelandia
 Finlandia
12 		Włochy
 Wielka Brytania
 0 -
1996 Promoracing ESTB Ford Escort RS Cosworth Szwecja
 Kenia
 Indonezja
 Grecja
 Argentyna
 Finlandia
NU 		Australia
 Włochy
 Hiszpania
 0 -
1997 SEAT Sport SEAT Ibiza GTI 16V Monako
14 		Szwecja
 Kenia
 Portugalia
NU 		Hiszpania
NU 		Francja
 Argentyna
8 		Grecja
 Nowa Zelandia
NU 		Finlandia
10 		Indonezja
7 		Włochy
10 		Australia
10 		Wielka Brytania
9 		0 -
1998 SEAT Sport SEAT Ibiza GTI 16V
SEAT Córdoba WRC[a] 		Monako
11 		Szwecja
NU 		Kenia
5 		Portugalia
NU 		Hiszpania
NU 		Francja
 Argentyna
NU 		Grecja
15 		Nowa Zelandia
13 		Finlandia
11 		Włochy
NU 		Australia
11 		Wielka Brytania
6 		3 15.
1999 SEAT Sport SEAT Córdoba WRC Monako
7 		Szwecja
16 		Kenia
6 		Portugalia
NU 		Hiszpania
14 		Francja
13 		Argentyna
NU 		Grecja
NU 		Nowa Zelandia
NU 		Finlandia
5
5 		Włochy
16 		Australia
6 		Wielka Brytania
3 		10 9.
2000 SEAT Sport
Harri Rovanperä		 SEAT Córdoba WRC[b]
Toyota Corolla WRC[c] 		Monako
 Szwecja
12 		Kenia
 Portugalia
4 		Hiszpania
 Argentyna
 Grecja
 Nowa Zelandia
 Finlandia
3 		Cypr
 Francja
 Włochy
 Australia
 Wielka Brytania
10 		7 9.
2001 Peugeot Total
HF Grifone[d]		 Peugeot 206 WRC Monako
 Szwecja
1 		Portugalia
NU 		Hiszpania
 Argentyna
NU 		Cypr
NU 		Grecja
3 		Kenia
2 		Finlandia
4 		Nowa Zelandia
3 		Włochy
11 		Francja
7 		Australia
4 		Wielka Brytania
2 		36 5.
2002 Peugeot Total
Bozian Racing[e]		 Peugeot 206 WRC Monako
NU 		Szwecja
2 		Francja
11 		Hiszpania
7 		Cypr
4 		Argentyna
NU 		Grecja
4 		Kenia
2 		Finlandia
NU 		Niemcy
NU 		Włochy
9 		Nowa Zelandia
2 		Australia
2 		Wielka Brytania
7 		30 7.
2003 Marlboro Peugeot Total Peugeot 206 WRC Monako
 Szwecja
NU 		Turcja
NU 		Nowa Zelandia
NU 		Argentyna
4 		Grecja
6 		Cypr
2 		Niemcy
 Finlandia
NU 		Australia
7 		Włochy
 Francja
 Hiszpania
 Wielka Brytania
NU 		18 11.
2004 Marlboro Peugeot Total Peugeot 307 WRC Monako
 Szwecja
 Meksyk
10 		Nowa Zelandia
5 		Cypr
DK 		Grecja
3 		Turcja
NU 		Argentyna
5 		Finlandia
NU 		Niemcy
 Japonia
6 		Wielka Brytania
6 		Włochy
NU 		Francja
 Hiszpania
 Australia
2 		28 8.
2005 Mitsubishi Motors Motorsports Mitsubishi Lancer WRC Monako
7 		Szwecja
4 		Meksyk
5 		Nowa Zelandia
NU 		Włochy
NU 		Cypr
7 		Turcja
10 		Grecja
6 		Argentyna
5 		Finlandia
7 		Niemcy
10 		Wielka Brytania
4 		Japonia
5 		Francja
10 		Hiszpania
10 		Australia
2 		39 7.
2006 Red Bull Škoda Team Škoda Fabia WRC Monako
 Szwecja
 Meksyk
 Hiszpania
 Francja
12 		Argentyna
 Włochy
20 		Grecja
12 		Niemcy
 Finlandia
 Japonia
 Cypr
NU 		Turcja
11 		Australia
 Nowa Zelandia
 Wielka Brytania
9 		0 -

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ SEAT-em Córdobą WRC startował w Rajdzie Finlandii, Włoch, Australii i Wielkiej Brytanii.
  2. ↑ SEAT-em Córdobą WRC startował w Rajdzie Szwecji i Wielkiej Brytanii.
  3. ↑ Toyotą Corollą WRC startował w Rajdzie Portugalii i Finlandii.
  4. ↑ Peugeotem 206 WRC w barwach zespołu HF Grifone startował w Rajdzie Włoch i Francji.
  5. ↑ Peugeotem 206 WRC w barwach zespołu Bozian Racing startował w Rajdzie Monte Carlo, Francji, Hiszpanii i Włoch.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Harri Rovanperä profile. juwra.com. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  2. ↑ a b Będę mistrzem świata w 2002 roku. Hoga.pl. [dostęp 2011-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-02)]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Harri Rovanperä profile. Rally Paradise. [dostęp 2011-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-25)]. (ang.).
  4. ↑ 43rd 1000 Lakes Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  5. ↑ 44th 1000 Lakes Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  6. ↑ 46th Neste 1000 Lakes Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  7. ↑ 52nd Network Q RAC Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  8. ↑ 65ème Rallye Automobile de Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Harri Rovanperä: profile. eWRC-results.com. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  10. ↑ 22nd Rally Indonesia: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
  11. ↑ 66ème Rallye Automobile de Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  12. ↑ 47th International Swedish Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  13. ↑ 46th Safari Rally Kenya: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  14. ↑ a b c d e Harri Rovanperä: profile. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  15. ↑ Seat Cordoba WRC Evo III. Rajdy.v10.pl. [dostęp 2011-12-21]. (pol.).
  16. ↑ 67ème Rallye Automobile de Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  17. ↑ The Seat Cordoba WRC. RallyCars.com. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  18. ↑ 49th Neste Rally Finland: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  19. ↑ RALLY: Network Q Rally of GB: Burns Wins. The Auto Channel. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  20. ↑ FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  21. ↑ 34º TAP Rallye de Portugal: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  22. ↑ Gronholm wins in Finland. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  23. ↑ 56th Network Q Rally of Great Britain: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  24. ↑ Peugeot signs Auriol. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  25. ↑ Rovanpera hits big time in Sweden. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  26. ↑ McRae clinches Acropolis win. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  27. ↑ Makinen wins Safari Rally. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  28. ↑ 14th Telstra Rally Australia: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  29. ↑ Peugeot retain title. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  30. ↑ 2001 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  31. ↑ 70ème Rallye Automobile de Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  32. ↑ Gronholm wins in Sweden. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  33. ↑ New co-driver for Rovanpera. Crash.net. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  34. ↑ 44º Rallye Sanremo - Rallye d'Italia: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  35. ↑ Gronholm wins second rally title. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  36. ↑ Gronholm continues his dominance. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  37. ↑ 58th Network Q Rally of Great Britain: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  38. ↑ 2002 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  39. ↑ 23º Rally Argentina: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  40. ↑ 50th Acropolis Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  41. ↑ Solberg claims Cyprus win. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  42. ↑ 22º Rally Costa Smeralda Terra Sarda: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  43. ↑ Peugeot 307 WRC. Rajdy.v10.pl. [dostęp 2011-12-21]. (pol.).
  44. ↑ 18º Corona Rally México: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  45. ↑ 34th Propecia Rally New Zealand: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  46. ↑ Cyprus Rally winner Grönholm disqualified. Helsingin Sanomat. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (ang.).
  47. ↑ Solberg clinches victory in Greece. CNN. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  48. ↑ Loeb equals rally victory record. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  49. ↑ World Rally 2004 standings. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  50. ↑ Rovanpera to head Mitsubishi team. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  51. ↑ 73ème Rallye Automobile Monte-Carlo: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  52. ↑ 54th Uddeholm Swedish Rally: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  53. ↑ 19º Corona Rally México: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  54. ↑ 61st Wales Rally GB: results. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  55. ↑ Duval holds on for Aussie victory. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  56. ↑ 2005 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  57. ↑ Pitstop: Mitsubishi quits world rally champs. NZ Herald News. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  58. ↑ Harri Rovanpera dołącza do teamu Red Bull Skoda. WRCRally.pl. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-10)]. (pol.).
  59. ↑ Harri will skip Rally Deutschland. inforally.ro. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-10)]. (ang.).
  60. ↑ Rovanpera in for Panizzi at Skoda. BBC Sport. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  61. ↑ Rovanpera finishes on Red Bull Skoda debut. Crash.net. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  62. ↑ Harri Rovanpera chce lepszego samochodu. WRCRally.pl. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-10)]. (pol.).
  63. ↑ Rally of Nations 2009. eWRC-results.com. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  64. ↑ Kalle Rovanpera follows in dad’s footsteps. Top Speed. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).
  65. ↑ Ten questions with Harri Rovanpera. Rallye-info.com. [dostęp 2011-12-21]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Harri_Rovanperä&oldid=68955145”