Hełm vz. 32

Hełm vz. 32 (czes. Přílba vz. 32) – czechosłowacki wojskowy hełm stalowy skonstruowany w pierwszej połowie lat 30. XX wieku i oficjalnie przyjęty do wyposażenia armii czechosłowackiej w lipcu 1934.

Produkowany w kilku zakładach, przede wszystkim w Sandrik Dolné Hamré na terenie dzisiejszej Słowacji. Używany w jednostkach czechosłowackiej piechoty i kawalerii. Do 15 marca 1939 wyprodukowano 1 021 548 hełmów^[1]. Po wkroczeniu Niemców i utworzeniu przez nich 16 marca 1939 Protektoratu Czech i Moraw produkcję hełmów wstrzymano – część Niemcy sprzedali do Jugosławii, Finlandii i Chile. W czasie II wojny światowej hełmu vz. 32 używało czeskie kolaboracyjne Wojsko Rządowe, armia słowacka i członkowie Luftschutzu. Po roku 1945 hełmy vz. 32 sprzedawano do Egiptu, Algierii, Wietnamu i na Kubę.

Opis

Hełm jednoczęściowy, o symetrycznej sylwetce, bez daszka i nakarczka. Obrzeże czerepu obcięte, nie zawalcowane. Wyposażenie wewnętrzne składa się z pięciu podłużnych poduszek ze skóry i tkaniny, rozciętych płytko w górnej części, wypełnionych włosiem i związanych w szczycie sznurowadłem. Poduszki przytwierdzone są do krótkich blaszek, przymocowanych bezpośrednio do czerepu za pomocą rozginanych nitów, które mają duże półkoliste łby średnicy 10 milimetrów. Podpinka skórzana z rozcięciem na brodzie mocowana jest do uchwytów przynitowanych bezpośrednio do czerepu.

Hełm czechosłowacki vz. 32 produkowano w dwóch rozmiarach^[2]:

wysokość: 147 mm, szerokość: 236 mm, długość: 276 mm, waga: 1080–1180 g,
wysokość: 152 mm, szerokość: 246 mm, długość: 288 mm, waga: 1140–1250 g.

Hełm vz. 32 (wz. 32) w Ludowym Wojsku Polskim

Do początku lat 50. XX wieku w Ludowym Wojsku Polskim używano oprócz hełmów radzieckich SSz-40 także pewną liczbę kilku innych typów hełmów. Jednym z nich był hełm czechosłowacki wz. 32 który w LWP przemalowywano z oryginalnego koloru beżowego na khaki przy czym często ograniczano się do zewnętrznej części czerepu, wnętrze pozostawiając w kolorze beżowym. Białą farbą malowano polskiego orła typu wojskowego, ale nie było to regułą. Czechosłowackie podpinki, w wyniku szybkiego zużywania się wymieniane były na skórzane paski bez rozcięcia na brodzie, zaopatrzone w klamrę z bolcem.