Przejdź do zawartości

Henryk Borek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Borek
Ilustracja
Henryk Borek (w środku) wręcza indeksy studentom opolskiej WSP w 1970
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1929
Jędrysek

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1986
Opole

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia polska, literaturoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1960

Habilitacja

1967

Profesura

1973

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Henryk Borek (ur. 13 stycznia 1929 w Jędrysku, zm. 6 grudnia 1986 w Opolu) – polski filolog polski, specjalizujący się w językoznawstwie oraz historii kultury i języka polskiego, nauczyciel akademicki związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1929 w Jędrysku, wsi położonej w powiecie tarnogórskim. Ukończył Liceum Ogólnokształcące Męskie w Tarnowskich Górach, po czym studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Należał do uczniów prof. Stanisława Rosponda i Witolda Taszyckiego[1]. Po otrzymaniu tytułu magistra polonistyki zamieszkał w Opolu, gdzie podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego w liceum ogólnokształcącym. 1 września 1955 roku został zatrudniony w Katedrze Języka Polskiego opolskiej WSP. Na uczelni tej zrobił błyskotliwą karierę, będąc jej pierwszym doktorantem. Przeszedł tam ponadto przez wszystkie szczeble kariery zawodowej, w 1960 – uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych, w 1967 – habilitował się, w 1973 – Rada Państwa nadała Mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1982 – profesora zwyczajnego[2][3].

Był jednym z najwybitniejszych polskich onomastów. Był bardzo płodny naukowo oraz aktywny. Recenzował wiele prac, angażował się społecznie i należał do jednych z pierwszych osób, które podjęły starania o utworzenie w Opolu uniwersytetu. W kierowanej przez siebie katedrze skupił wielu zdolnych asystentów i adiunktów, doprowadzając do tego, iż opolska polonistyka stała się czołowym ośrodkiem językoznawczym w kraju. Zmarł niespodziewanie w Opolu w 1986 roku[3].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Do głównych jego publikacji należą[4]:

  • Język Adama Gdaciusa: przyczynek do dziejów polszczyzny śląskiej, wyd. Ossolineum, Wrocław 1962.
  • Zachodniosłowiańskie nazwy toponimiczne z formantem -ьn-, Wrocław, 1968.
  • Dwudziestolecie Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu 1950-1970. Księga pamiątkowa, wyd. PWN, Opole 1970.
  • Opolszczyzna w świetle nazw miejscowych, wyd. IŚ, Warszawa 1972.
  • Nazwiska mieszkańców Bytomia od końca XVI wieku do roku 1740. Studium nazewnicze i społeczno-narodowościowe, wyd. PWN, Warszawa 1976.
  • Hydronimia Odry : wykaz nazw w układzie hydrograficznym, wyd. Instytut Śląski w Opolu, Opole 1983 (redaktor).
  • Słownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska, wyd. PWN, Warszawa-Wrocław 1985.
  • Wśród śląskich nazw, wyd. Instytut Śląski w Opolu, Opole 1986.
  • Górny Śląsk w świetle nazw miejscowych, wyd. Instytut Śląski w Opolu, Opole 1988.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, Opole 2004, s. 168.
  2. Ewa Jakus-Borkowa Prof. dr hab. Henryk Borek (1929-1986)
  3. a b S. Nicieja, op. cit., s. 169.
  4. Wykaz książek Henryka Borka w katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie [on-line] [dostęp: 23.02.2012]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 114-115
  • Prof. dr hab. Henryk Borek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-02-24].
  • Stanisław Nicieja, Alma Mater Opoliensis, ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004.