Przejdź do zawartości

Izolacja (medycyna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izolacja w medycynie oznacza różne środki ochronne podejmowane, aby zapobiec przenoszeniu się biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących choroby zakaźne od osób chorych, zakażonych i podejrzanych o zakażenie na inne osoby, w tym na innych pacjentów, pracowników służby zdrowia i odwiedzających. Istnieją różne formy izolacji, od takich, w których dozwolony jest kontakt z innymi pacjentami i odwiedzającymi przy zachowaniu szczególnych środków ostrożności do całkowitego odosobnienia.

Izolacja jest stosowana najczęściej wobec osób chorych na choroby wywoływane przez wirusy[1]. Podczas kontaktu z osobami chorymi i zakażonymi stosuje się odzież ochronną. Należą do nich najczęściej kitle, kombinezony ochronne, maseczki ochronne i rękawiczki medyczne[2].

Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu chorób zakaźnych u ludzi, definiuje izolację jako: „odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby” (Dz.U. z 2023 r. poz. 1284+). Izolacja dotyczy osób chorych, zakażonych lub podejrzanych o zakażenie natomiast odosobnienie osób zdrowych, które były narażone na zakażenie nazywane jest kwarantanną.

Rodzaje izolacji

[edytuj | edytuj kod]

Izolacja ścisła

[edytuj | edytuj kod]

Izolacja ścisła stosowana przy zakażeniach szerzących się drogą oddechową lub w niektórych przypadkach drogą kontaktową[2]. Pacjenci są izolowani, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się szczególnie niebezpiecznych i zaraźliwych chorób[3]. Pacjenci znajdują się w specjalnie wyposażonym pomieszczeniu przeznaczonym do tego celu. Pomieszczenie jest wyposażone w specjalną toaletę i sprzęt jednorazowego użytku, personel medyczny używa kombinezonów ochronnych[1].

Izolacja przy zakażeniach szerzących się drogą kontaktową

[edytuj | edytuj kod]

Stosowana przy zakażeniach, przy kontakcie z pacjentem. Personel szpitalny powinien używać rękawiczek medycznych, a w niektórych przypadkach kombinezonów ochronnych.

Do izolacji kontaktowej stosowane jest pomieszczenie z węzłem sanitarnym i śluzą.

Izolacja przy zakażeniach szerzących się drogą oddechową

[edytuj | edytuj kod]

Stosowana przy chorobach rozprzestrzeniających się drogą oddechową[2]. Osoby narażone na kontakt z chorymi lub przebywające w tym samym pomieszczeniu co chorzy powinny nosić maseczkę ochronną.

Izolacja przy zakażeniach poprzez krew i inne płyny ustrojowe

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowym środkiem ochronnym są rękawiczki medyczne.

Izolacja ochronna

[edytuj | edytuj kod]

Izolacja ochronna stosowana aby zapobiec zakażeniu pacjenta przez inne osoby (np. w przypadku osób z upośledzeniem odporności).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Lawrence J, May D: Infection control in the community. Elsevier Health Sciences, 2003, s. 136. ISBN 978-0-443-06406-7. (ang.).
  2. a b c Uys LR: Fundamental nursing. Pearson South Africa, 1999, s. 249. ISBN 978-0-636-04208-7. (ang.).
  3. White L: Foundations of nursing. Cengage Learning, 2004, s. 757. ISBN 978-1-4018-2692-5. (ang.).