Izrael (gramatyk)

Izrael (zm. ok. 970) – średniowieczny duchowny i uczony.

Niewiele wiadomo na temat jego życiorysu, nieznane są jego dokładne pochodzenie i rok urodzenia, zaś samo imię Izrael było bardzo rzadkie w średniowieczu. Prawdopodobnie był Bretończykiem. Po opuszczeniu ojczyzny na skutek niepokojów wewnętrznych około 930 roku udał się najprawdopodobniej na dwór króla angielskiego Athelstana, gdzie przebywał przez kilka lat^[1]. W późniejszym okresie został biskupem nieokreślonej bliżej diecezji; tylko jedno źródło odnotowuje pod rokiem 950 jakiegoś Izraela jako biskupa Aix. W 947 roku brał udział w synodzie w Verdun, co poświadczają kronikarze Flodoard z Reims i Richer z Saint-Remi. Nekrologi kilku klasztorów niemieckich odnotowały datę jego śmierci 26 (lub 24) kwietnia, jednak bez podania dokładnego roku. Z analizy informacji można jednak wywnioskować, że zmarł przed 970 rokiem.

Izrael należał do najlepiej wykształconych ludzi swoich czasów, znał bowiem grekę^[1]. Zgodnie z informacją zawartą w Grammaticorum mnicha Gautberta pobierał nauki u Ambrożego, przyjaciela biskupa Attona z Verceil. Sam był nauczycielem Brunona, późniejszego biskupa kolońskiego. W licznych kodeksach zachowały się marginalne glosy autorstwa Izraela, dotyczące m.in. zagadnień gramatycznych i filozoficznych. Glosował m.in. Isagoge Porfiriusza. Zachował się także jego 65-wierszowy poemat łaciński, dedykowany arcybiskupowi trewirskiemu Ratbertowi (931-956).

Przypisy

↑ ^a ^b Mechthild Gretsch: The Intellectual Foundations of the English Benedictine Reform. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 314-315. ISBN 0-511-03868-2.

Bibliografia

Jerzy Strzelczyk: Iroszkoci w kulturze średniowiecznej Europy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008. ISBN 978-83-7177-532-1.

[gretsch-1] Mechthild Gretsch: The Intellectual Foundations of the English Benedictine Reform. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 314-315. ISBN 0-511-03868-2.

[1]