Jacques Chailley

Jacques Chailley
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1910 ; Paryż
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1999 ; Montpellier
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog, kompozytor

Jacques Chailley (ur. 24 marca 1910 w Paryżu, zm. 21 stycznia 1999 w Montpellier^[1]) – francuski muzykolog i kompozytor.

Życiorys

Pochodził z rodziny muzycznej – jego ojciec był skrzypkiem, matka zaś pianistką^[2]. Studiował muzykologię u André Pirro (1930–1935), Yvonne Rokseth (1933–1937) i Alberta Smijersa (1935–1936), kompozycję u Nadii Boulanger (1925–1927) oraz Henri Büssera i Claude’a Delvincourta (1933–1935), a także dyrygenturę u Willema Mengelberga (1935–1936) i Pierre’a Monteux (1936–1937)^[2]. Uczęszczał na wykłady Gustave’a Cohena, poświęcone francuskiej literaturze średniowiecznej^[2]. W 1952 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie prac L’École musicale de Saint-Martial de Limoges jusqu’à la fin du XI^e siècle oraz Les chansons de Gautier de Coinci^[2]. Wykładał historię muzyki na Uniwersytecie Paryskim, gdzie był kierownikiem Katedry Muzykologii^[1]^[2]. Od 1963 roku był dyrektorem Schola Cantorum de Paris^[2]. Redaktor Revue Internationale de Musique^[1].

Twórczość

Popularyzował muzykę średniowieczną, której poświęcał rozprawy naukowe, a także zajmował się jej wykonawstwem^[2]. Założył zespół muzyki dawnej Psallette Notre-Dame^[1]. Publikował kompendia i podręczniki muzyczne^[2]. Opublikował takie prace jak m.in. Histoire musicale du Moyen Âge (1950) i Traité historique d’analyse musicale (1951)^[1].

W swojej twórczości wykorzystywał elementy chorału gregoriańskiego i francuskich pieśni ludowych^[2]. Skomponował m.in. Scherzetto na orkiestrę smyczkową (1941), Symfonię (1947), Cantabile na orkiestrę smyczkową (1971), Mors est Rolanz na instrumenty dęte blaszane (1973), kwartet smyczkowy (1939), Chant funèbre na wiolonczelę i fortepian (1948), Cantique du soleil na altówkę, fale Martenota i orkiestrę (1934), Plainte de Rachel na głosy solowe, chór i organy (1963), oratorium Symphonies mariales na głosy solowe i orkiestrę kameralną (1966), Missa solemnis na chór a capella (1946), operę Thyl de Flandre do libretta Josè Bruyra (1954), balet La dame à la licorne (1953)^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 146. ISBN 978-83-01-13410-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 80–81. ISBN 83-224-0223-6.

[chodkowski-1] Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 146. ISBN 978-83-01-13410-5.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 80–81. ISBN 83-224-0223-6.

[1]

[2]