Przejdź do zawartości

Jan Górec-Rosiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Górec-Rosiński
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1920
Króglik

Data i miejsce śmierci

1 września 2012
Bydgoszcz

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Jan Górec Rosiński (ur. 6 stycznia 1920 w miejscowości Króglik na Wileńszczyźnie, zm. 1 września 2012 w Bydgoszczy) – polski poeta, prozaik, publicysta, redaktor Kwartalnika Literacko-Artystycznego „Metafora”, od 1964 członek Związku Literatów Polskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1937–40 uczęszczał do Gimnazjum im. Romualda Traugutta w Świsłoczy. Wywieziony na roboty przymusowe przez władze sowieckie w 1940 roku do Snowa. Od 1941 roku współpracował z ruchem oporu. Podczas hitlerowskiej okupacji przebywał na robotach przymusowych w III Rzeszy. W roku 1946 ukończył Średnią Szkołę w Wołkowysku. W latach 1945–46 i 1949–50 studiował na Wydziale Prawa UMK w Toruniu uzyskując tytuł magistra praw.

Praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Od 1945–57 był korespondentem PAP „Polpress” w Toruniu, sekretarzem PPS i Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych w Wąbrzeźnie 1945-1947), prezesem Zarządu Spółdzielni Spożywców "Społem" w Wąbrzeźnie (1947-1953), starszym redaktorem redakcji literackiej Polskiego Radia (1958), sekretarzem Redakcji „Pomorze” (1958), redaktor „Wiatraków” w Bydgoszczy, działał w październikowym ruchu wolnościowym jako przewodniczący Komisji Porozumiewawczej Środowisk Twórczych. W 1956 roku ogłosił fragment „Poematu Pedagogicznego” przeciwko stalinizmowi, totalitaryzmowi, braku suwerenności. Uznano go za wroga partii i narodu, publicznie potępiono, usunięto ze wszystkich funkcji i zdelegalizowano „Wiatraki”. Od 1958 roku p.o. red. nacz. „Faktów i Myśli”, które w 1972 roku połączono z „Pomorzem” i stworzono tygodnik społeczno-kulturalny „Fakty”, od 1989 roku red. nacz. Kwartalnika Literacko Artystycznego „Metafora”. Od 2004 roku wydawca i redaktor naczelny „Wiatraków”, niezależnego pisma poetów i pisarzy osobnych. Tłumacz poezji z francuskiego, rosyjskiego, jidysz, serbsko-chorwackiego oraz macedońskiego, publikowanej w „Faktach” i „Metaforze”. Wydał 36 książek w kraju, w Nowej Zelandii, Jugosławii, na Białorusi, w Indiach, Grecji, Rumunii, Czechosłowacji. Ukazało się też wydanie bibliofilskie eposu-dramatu poetycko-filozoficznego „Mesjasz zbuntowany” (2001), nagrodzonego Wielkim Laurem Międzynarodowego Festiwalu Poezji na Pogórzu. Do poematu „Apokalypsis” kompozytor Edward Bogusławski stworzył utwór muzyczny o tym samym tytule. Filharmonia Narodowa wykonała partyturę, Filharmonia Pomorska im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy wykonała „Impresje” Henryka Góreckiego do słów poety z poematu „Bluźnierstwo garncarza”; „Kredowy Bóg”, „Alef”. Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku z inicjatywy Jana Góreca-Rosińskiego przyznawana jest Nagroda IANICIUS im. Klemensa Janickiego[1].

W latach 1945–1948 członek PPS, od 1948 członek PZPR. W latach 1954–1957 kierownik sektora kultury Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy. W latach 1969–1981 członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy oraz przewodniczący Komisji Kultury KW (1969-1983). Członek Związku Literatów Polskich (1965-1983, także prezes Zarządu Oddziału Bydgoskiego 1970-1982) oraz reaktywowanego przez władze PRL w 1983 ZLP (prezes Oddziału Bydgoskiego i członek Zarządu Głównego od 1986). Członek Prezydium Zarządu Głównego Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej (1970-1973)[2].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość literacka

[edytuj | edytuj kod]

Poezja

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarmark arlekinów
  • Ucieczka z wieży Babel
  • Bluźnierstwo garncarza
  • Zaprzeszłe horyzonty
  • Wyspa realna
  • Czas odnajdywania
  • Żywa gałąź
  • W kamieniu
  • Ulica Sokratesa
  • Eroica
  • Sen Syzyfa
  • Czyje będzie królestwo
  • Kredowy Bóg
  • Krzyczeć będą kamienie
  • Czarnopis
  • Mesjasz zbuntowany
  • Z nie domkniętych okien
  • Mężczyzna i miłość

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Informacja o nagrodzie im. Klemensa Janickiego. [dostęp 2017-07-13].
  2. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 347
  3. M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 322.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]