Przejdź do zawartości

Jan Mikołaj Kossowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Mikołaj Kossowski
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1888
Wąwolnica

Data i miejsce śmierci

13 lub 14 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1905–1921, 1939–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski w Rosji

Jednostki

18 Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Jan Mikołaj Kossowski (ur. 5 grudnia 1888 w Wąwolnicy, zm. 13 lub 14 kwietnia 1940 w Katyniu) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 grudnia 1888 w Wąwolnicy, w ówczesnym powiecie nowoaleksandryjskim guberni lubelskiej, w rodzinie Karola i Michaliny z Dobraczyńskich[1][2]. Ukończył szkoły w Zwierzyńcu i Petersburgu. W latach 1905–1917 w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę podchorążych w Petersburgu, przydzielony do Izmaiłowskiego Pułku Lejb Gwardii. 11 lipca 1914 został zmobilizowany do 71 bielowskiego pułku piechoty w Puławach i wysłany na front[3]. Był trzykrotnie ranny[4]. W 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. Służył w 6. szwadronie 2 pułku ułanów[3].

W czasie wojny z Ukraińcami walczył w szeregach 3 pułku ułanów (30 grudnia 1918 przemianowanego na 7 pułk ułanów) na stanowisku dowódcy plutonu karabinów maszynowych. Wyróżnił się 16 stycznia 1919 w czasie wypadu na Żółkiew, w czasie którego został ciężko ranny w brzuch i rękę[5]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami walczył w 201 ochotniczym pułku szwoleżerów jako dowódca szwadronu karabinów maszynowych. Za bohaterstwo w boju został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[6]. 28 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[7]. W 1921 został przeniesiony do rezerwy[8]. Posiadał przydział w rezerwie do 3 pułku szwoleżerów[9][10][11]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 180. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy[12][13].

W latach 1926–1928 był funkcjonariuszem Straży Celnej w Zalesiu i Rajgrodzie, a następnie był aspirantem straży więziennej w Lublinie i Zamościu (lata 1929–1933). Po przejściu na emeryturę był prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w Wąwolnicy.

W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[14]. Z dniem 31 grudnia 1938 został przeniesiony do pospolitego ruszenia, pozostając w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Puławy[15].

W kampanii wrześniowej zmobilizowany do taborów 18 Dywizji Piechoty. Wzięty do niewoli radzieckiej w miejscowości Werba pod Włodzimierzem, osadzony w więzieniu kijowskim, a potem w Kozielsku. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[15]. 13 lub 14 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany (LW 022/2 z 9.4.1940 r., poz. 62)[15][16]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Jan Mikołaj Kossowski był żonaty z Teodozją z Sienkowskich, z którą miał ośmioro dzieci: Janinę (ur. 1920), Bogumiła (ur. 1922), Zdzisława (ur. 1924), Dobrosława (ur. 1926), Wojciecha (ur. 1928), Macieja (ur. 1931), Bartłomieja (ur. 1935) i Marię Magdalenę Blombergową (ur. 1936)[18].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 290, tu 6 grudnia 1888.
  3. a b Kolekcja ↓, s. 4.
  4. Polak (red.) 1991 ↓, s. 74.
  5. Laudyn 1931 ↓, s. 8.
  6. Gruszecki 1929 ↓, s. 30.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921 roku, s. 383, tu podano, że urodził się 29 listopada 1888.
  8. a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 290.
  9. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 134, tu podano, że urodził się 29 listopada 1888.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 600.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 541.
  12. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 697.
  13. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 619.
  14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 118, 863.
  15. a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 414.
  16. Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 145.
  17. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  18. Joanna Leszczyńska, Matura to nie bzdura. Wspomnienia [online], Dziennik Łódzki, 13 maja 2013 [dostęp 2022-04-02] (pol.).
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 8.
  20. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]