Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pełne imię i nazwisko
Janusz Damian Sroka
Data i miejsce urodzenia
27 września 1954 Kraków
Wzrost
177 cm
Pozycja
napastnik /obrońca
Kariera juniorska
Kariera seniorska[a]
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Janusz Sroka (ur. 27 września 1954 w Krakowie ) – polski piłkarz , napastnik , młodzieżowy reprezentant Polski U-18 . W 1972 roku z kadrą U-18 zdobył 3. miejsce w mistrzostwach Europy U-18 w Hiszpanii .
Wychowanek Cracovii . W jej barwach jeden raz wystąpił w ekstraklasie (23 listopada 1969), stając się przy tym najmłodszym piłkarzem w jej historii[1] [1]
W karierze seniorskiej był graczem Szombierek Bytom . Ze względu na boiskową brutalność – jesienią 1978 roku w ciągu tygodnia złamał nogę Emilowi Szymurze (ROW Rybnik ) i Jerzemu Dworczykowi graczowi Zagłębia Sosnowiec – zwany był "Marchwickim " lub "wampirem z Dąbrowy"[2] sezonie 1979/80 [3] kolejnym sezonie drużyna Szombierek zajmując 3. miejsce w lidze zakwalifikowała się do rozgrywek o Puchar UEFA . 16 września 1981 w czasie meczu z Feyenoordem w Rotterdamie przy stanie 0:0 Sroka nie wykorzystał rzutu karnego (których był etatowym wykonawcą), ponieważ – według słów ówczesnego trenera klubu Huberta Kostki – został zdekoncentrowany przez Willema van Hanegema rzucającego mu pod nogi podczas rozbiegu fragment murawy boiska[4] sezonie 1982/83 rozegrał w Szombierkach 30 meczów zdobywając 2 gole[5]
