Jerzy Duca

Jerzy Duca

Jerzy Duca z ufundowaną przez siebie cerkwią monasteru Cetățuia
Hospodar Mołdawii jako Jerzy III
Okres	od 1665 do 1666
Poprzednik	Istrate Dabija
Następca	Eliasz Aleksander
Hospodar Mołdawii jako Jerzy III
Okres	od 1668 do 1672
Poprzednik	Eliasz Aleksander
Następca	Stefan Petriceicu
Hospodar Wołoszczyzny jako Jerzy II
Okres	od 1673 do 1678
Poprzednik	Grzegorz Jerzy Ghica
Następca	Șerban Kantakuzen
Hospodar Mołdawii jako Jerzy III
Okres	od 1678 do 1683
Poprzednik	Antoni Ruset
Następca	Stefan Petriceicu
Dane biograficzne
Data i miejsce śmierci	1685 Lwów

Jerzy Duca (rum. Gheorghe Duca; w niektórych tekstach polskich – Dukas, zm. 1685) – hospodar Mołdawii, w latach 1665–1666, 1668–1672 i 1678–1683, jako Jerzy III, oraz hospodar Wołoszczyzny, w latach 1673–1678, jako Jerzy II.

Biografia

Rumuńskie znaczki pocztowe z 1941 z podobizną Jerzego Duki i podpisem: „hospodar Mołdawii, hetman Ukrainy”

Pochodził z rodziny greckiej rodziny Ducasów. Kilkakrotnie obejmował rządy w Mołdawii i na Wołoszczyźnie, jednak na krótkie okresy, osadzany i odwoływany przez Turków.

W 1672 odsunięty od władzy pod zarzutem opóźnienia z posiłkami dla tureckiej wyprawy przeciwko Polsce (jej efektem było zdobycie Kamieńca Podolskiego). Władzę na Wołoszczyźnie objął w ramach porozumienia z rodem Cantacuzino – odwołany został, gdy doszło do konfliktu z nim.

W czasie swoich trzecich rządów w Mołdawii próbował realizować plan rozszerzenia znajdujących się pod kontrolą mołdawską terenów na północnym brzegu Dniestru (włączonych do Mołdawii przez Turków po zwycięstwie w 1672), tytułował się nawet hetmanem kozackim. Jego siedzibą miała być wtedy podolska Peczara. W 1683 wziął udział w wyprawie tureckiej na Wiedeń – po porażce w bitwie pod jego murami, wracając do kraju (gdzie wcześniej wybuchł bunt bojarów, oczekujących polskiej pomocy przeciw Turkom) został ujęty przez Polaków. Zmarł we Lwowie. Był ojcem hospodara Konstantyna Duki.

Był często przywoływany w Rumunii podczas drugiej wojny światowej z powodu swojego panowania na ziemiach za Dniestrem – w 1941 włączono w granice Rumunii tereny pomiędzy Dniestrem a Bohem (tzw. Transnistrię).

Bibliografia

• J. Demel: Historia Rumunii. Wrocław, 1970.