Jerzy Makula
| Kraj | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 września 1952 | |
| Obecna seria | ||
| Numer startowy | ||
| Samolot | ||
| Sukcesy | ||
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Jerzy Makula (ur. 29 września 1952 w Rudzie[1]) – polski kapitan lotnictwa cywilnego, pilot szybowcowy, specjalizujący się w akrobacji, wielokrotny mistrz świata w akrobacji szybowcowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
W szkole podstawowej zajmował się modelarstwem lotniczym, w 1967 r. został wicemistrzem Polski seniorów w klasie modeli szybowców swobodnie latających F1A. W szkole średniej rozpoczął szkolenie szybowcowe w Aeroklubie Rybnickiego Okręgu Węglowego, gdzie w 1969 r. uzyskał uprawnienia pilota szybowcowego. W 1971 r. zdobył dwa pierwsze warunki do Złotej Odznaki Szybowcowej, trzeci warunek spełnił w maju 1972 r. Posiada Złotą Odznakę Szybowcową z trzema diamentami nr 1366 na świecie oraz nr 281 w Polsce[2]. W tym samym roku ukończył naukę w Technikum Górniczym oraz został członkiem kadry narodowej juniorów[3]. W 1973 roku uzyskał uprawnienia pilota samolotowego, od 1975 r. był etatowym pracownikiem Aeroklubu ROW. W okresie 16.02.1977–10.05.1978 pracował jako kierownik wyszkolenia w Aeroklubie Gliwickim.
Od 1979 do 29 września 2017 roku pracował zawodowo jako pilot PLL LOT na liniach międzynarodowych i międzykontynentalnych. Pilotował samoloty An-24, Tu-154M, Boeing 767 i Boeing 787[3]. Był pilotem podczas uprowadzenia samolotu PLL LOT do Berlina Zachodniego 22 listopada 1981[4].
7-krotny indywidualny mistrz świata w akrobacji szybowcowej – 1985 (I MŚ), 1987 (II MŚ), 1989 (III MŚ), 1991 (IV MŚ), 1993 (V MŚ), 1999 (VIII MŚ), 2011 (XIV MŚ), 4-krotny srebrny medalista Mistrzostw Świata w akrobacji szybowcowej – 1995 (VI MŚ), 2001 (IX MŚ), 2003 (X MŚ), 2005 (XI MŚ), 8-krotny mistrz świata w drużynie, 3-krotny indywidualny mistrz Europy (1994, 1998, 2004). W latach 1982–1984 był trenerem kadry narodowej szybowcowych pilotów akrobacyjnych. Występem na World Games 2017 we Wrocławiu (9 miejsce[5]) zakończył karierę szybowcową[6]. W latach dziewięćdziesiątych pracował w wytwórni szybowców Margański & Mysłowski Zakłady Lotnicze, gdzie był jednym z pilotów doświadczalnych[3].
W 2018 r. na IX Sprawozdawczo-Wyborczym Kongresie Aeroklubu Polskiego został wybrany prezesem[7].
Bohater dwóch filmów dokumentalnych: Wniebowzięty w reżyserii Ewy Świecińskiej (2000) oraz W chmurach w reżyserii Macieja Starczewskiego (2002).
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]
Za swoje osiągnięcia sportowe oraz za działalność na rzecz popularyzacji sportów lotniczych otrzymał Medal Stulecia FAI. W 1985 r. otrzymał złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[8]. W 1994 r. został odznaczony po raz drugi Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu lotniczego[9]. W 2017 r. został uhonorowany odznaczeniem Aeroklubu Polskiego, Złotym Medalem Aeroklubu Polskiego przyznawanym za wybitne zasługi dla polskiego lotnictwa sportowego[10].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Stefana, krewny Edwarda Makuli. Ma czterech synów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bartosz T. Wieliński, Opowieść o pilocie Jerzym Makule, „katowice.wyborcza.pl” [dostęp 2016-04-12].
- ↑ Polscy posiadacze Złotej Odznaki Szybowcowej z trzema diamentami. www.zabytkoweszybowce.olsztyn.pl. [dostęp 2019-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-20)]. (pol.).
- ↑ a b c Makula Jerzy. www.samoloty.pl/. [dostęp 2019-01-19]. (pol.).
- ↑ "Zomowiec otworzył ogień". Pilot Dreamlinera o porwaniu sprzed 30 lat [online], TVN24, 15 listopada 2012 [dostęp 2023-07-09] (pol.).
- ↑ Info System [online], worldgames2017.sportresult.com [dostęp 2019-12-30].
- ↑ TVP Sport: World Games – pierwsze złoto Polaków, Jerzy Makula zakończył karierę [2016-04-12].
- ↑ Jerzy Makula prezesem AP. dlapilota.pl. [dostęp 2018-06-13]. (pol.).
- ↑ Sport. Tak trzymać!. „Nowiny”. Nr 217, s. 2, 17 września 1985.
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 1, poz. 5.
- ↑ Złoty Medal AP dla Jerzego Makuli. plar.pl. [dostęp 2018-06-13]. (pol.).