K9 Thunder
 Działo samobieżne K9 Thunder, w tle pojazd zaopatrzeniowy K10 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | |
| Załoga |
5 |
| Historia | |
| Prototypy |
1996 |
| Produkcja |
1999 – obecnie |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
MTU MT 881 Ka-500 chłodzony cieczą turbodiesel V8, 1000 KM |
| Transmisja |
S&T Dynamics X1100-5A3 |
| Długość |
12 m |
| Szerokość |
3,4 m |
| Wysokość |
2,73 m |
| Masa |
47 t |
| Moc jedn. |
21 KM/tonę |
| Osiągi | |
| Prędkość |
67 km/h |
| Zasięg pojazdu |
480 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| armata L52 kal. 155 mm. zasięg 40 km karabin maszynowy kal. 12,7 mm K6 HMG | |
| Użytkownicy | |
Aktualni użytkownicy AHS K9 Thunder: | |
K9 Thunder – południowokoreańskie działo samobieżne wyprodukowane przez Hanwha Defense (poprzednio Samsung Techwin) dla południowokoreańskich sił zbrojnych. Działo powstało w celu zastąpienia haubic K55. Nowe pojazdy operują razem z pojazdem zaopatrzenia K10.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W drugiej połowie lat 80. XX wieku Korea Południowa rozpoczęła poszukiwanie nowoczesnego samobieżnego systemu artyleryjskiego wyposażonego w armatohaubicę 155 mm długości 52 kalibrów dla zastąpienia amerykańskich M109. Rozważano zakup niemieckich Panzerhaubitze 2000 lub licencji brytyjskiej AS90, lecz ostatecznie zdecydowano opracować nowe działo samodzielnie w celu zmniejszenia zależności od zagranicznych producentów[1]. Zatwierdzenie wymagań przewidywano na 1988 rok, a właściwe rozpoczęcie prac nad systemem na 1991 rok[1]. W 1996 roku pierwszy pojazd trafił do testów, a 22 grudnia 1998 roku został podpisany kontrakt na dostawę nowych pojazdów. W tym roku działo otrzymało oznaczenie wojskowe K9[1]. Pierwsza dostawa dział K9 została odebrana w 1999 roku.
Działa K9 zostały pierwszy raz użyte bojowo w trakcie ostrzelania wyspy Yeonpeng przez Koreę Północną w listopadzie 2010 roku[2]. Cztery stacjonujące tam działa odpowiedziały ogniem na północnokoreański ostrzał, wystrzeliwując ok. 80 pocisków[3]. Ponownie doszło do tego 10 sierpnia 2011 roku w tej samej okolicy[3].
Podwozie K9 po polonizacji zaadaptowano w polskim projekcie armatohaubicy samobieżnej AHS Krab po tym, kiedy oryginalne podwozie okazało się niezadowalające. W 2014 roku podpisano umowę między Hutą Stalowa Wola a Hanwha Techwin na produkcję na podstawie licencji 120 podwozi do polskiej armatohaubicy[4].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]K9 posiada w pełni stalową konstrukcję odporną na ostrzał amunicją 14,5 mm, odłamki pocisków kal. 152 mm oraz wybuchy min przeciwpiechotnych. Główne uzbrojenie stanowi 155 milimetrowa armata o długości lufy 52 kalibrów, o maksymalnym zasięgu 40 kilometrów. Pojazd wykorzystuje silnik o mocy 1000 KM oraz zawieszenie hydropneumatyczne, konieczne ze względu na górzyste tereny Korei[5]. Wyposażony jest również w pełna ochronę ABC. K9 jest przystosowany do prowadzenia ostrzału w trybie MRSI – wystrzeliwuje 3 pociski w odstępie 5 sekund na różnych kątach podniesienia w taki sposób, by wszystkie jednocześnie uderzyły w cel.
K10
[edytuj | edytuj kod]K10 jest pojazdem zaopatrzeniowym dla działa samobieżnego K9 Thunder. Posiada takie samo podwozie i mobilność jak K9. Proces zaopatrywania odbywa się automatycznie przy pomocy mostu przenoszącego pociski od razu do haubicoarmaty, dzięki czemu załoga nie jest narażona na ostrzał. Maksymalna prędkość zaopatrywania wynosi 12 pocisków na minutę.
Użytkownicy
[edytuj | edytuj kod]
Korea Południowa – razem 1136 dział K9 i 179 wozów zaopatrzenia K10 ma otrzymać koreańska armia.
Turcja – Tureckie Siły Zbrojne otrzymają łącznie 350 sztuk haubic w wersji T-155 Fırtına.
Estonia – 18 dział, dostarczanych od 2020 roku[6].
Norwegia – 24 działa oznaczone K9 Vidar, dostarczane od 2019/20[7].
Polska – podwozia K9, zaadaptowane dla armatohaubicy Krab
Australia – Australia ma zbudować na koreańskiej licencji u siebie w kraju łącznie 45 pojazdów[8]
Indie – 100 dział w lokalnej wersji K9 Vajra-T, planowane są zamówienia kolejnych sztuk[9][10][11].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Polska
[edytuj | edytuj kod]Po rosyjskiej inwazji na Ukrainę, polskie Ministerstwo Obrony Narodowej ogłosiło w lipcu 2022 roku zamiar zakupu haubic K9 Thunder, w związku z niemożnością wyprodukowania dużej liczby haubic Krab w krótkim czasie przez Hutę Stalowa Wola[12]. Decyzja ta spotkała się z licznymi krytycznymi ocenami w prasie i portalach fachowych, z uwagi na fakt produkowania przez polski przemysł nowoczesnego spolonizowanego działa tej samej klasy[12]. 27 lipca 2022 roku Polska zawarła umowę ramową na dostarczenie 672 haubic K9A1/K9PL, z czego 26 sierpnia zamówiono pierwsze 212 sztuk za kwotę 2,4 mld USD, wraz z amunicją, pakietem szkoleniowym i logistycznym[13][14]. Haubice mają być zintegrowane z polskimi środkami łączności i systemem kierowania ogniem ZZKO Topaz oraz dostarczone do 2026 roku, z tego pierwsze 24 K9A1 w 2022 roku[13]. Dalsze 460 haubic w spolonizowanej wersji K9PL miało być produkowanych w Polsce i według planów, dysponować rozwiązaniami z haubicy K9A2, w tym automatem ładowania i 4-osobową załogą[13]. 1 grudnia 2023 roku została zawarta druga umowa wykonawcza na 152 działa K9, w tym sześć K9A1 i 146 w wersji częściowo spolonizowanej K9PL[14].
Do czerwca 2024 roku dostarczono 72 działa, które weszły na uzbrojenie trzech dywizjonów: w 1 Mazurskiej Brygadzie Artylerii, 14 dywizjonu (w 21 BSP) i w 18 Pułku Artylerii[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Nita 2023 ↓, s. 10-11.
- ↑ Nita 2023 ↓, s. 19.
- ↑ a b Wachowski 2024 ↓, s. 16.
- ↑ Jakub Palowski, Podwozia dla Kraba z Korei. Decyzja PGZ kończy kryzys pancernego programu [online], 17 grudnia 2014 [dostęp 2017-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
- ↑ K9 155mm self-propelled howitzer [online], Global Security [dostęp 2013-02-24] (ang.).
- ↑ Informacje. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 11/2020, s. 49. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x.
- ↑ Testy haubic K9 Vidar w Norwegii. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 02/2020, s. 52. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x.
- ↑ MBC NEWS, K-9 자주포 호주 수출 계약‥9천억 원 규모 [online] (kor.).
- ↑ Snehesh Alex Philip, China threat in mind, Army to order another 100 K9 Vajra howitzers from L&T, more to follow [online], ThePrint, 27 września 2022 [dostęp 2023-08-15] (ang.).
- ↑ First batch of K9 Vajra-T 155mm self-propelled howitzers delivered to Indian army | May 2018 Global Defense Security army news industry | Defense Security global news industry army 2018 | Archive News year [online], web.archive.org, 12 maja 2018 [dostęp 2023-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-12].
- ↑ K9 selected for Indian Army SPH requirement - IHS Jane's 360 [online], web.archive.org, 9 października 2015 [dostęp 2023-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-09].
- ↑ a b Jerzy Reszczyński, K9 dla Wojska Polskiego? Same pytania bez odpowiedzi [online], Defence24, 20 lipca 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ a b c Jakub Palowski, Polskie haubice K9A1 zaprezentowane [online], Defence24, 19 października 2022 [dostęp 2022-10-19].
- ↑ a b c Koreańskie dostawy w toku. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 7/2024, s. 4, lipiec 2024. Warszawa: Magnum X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michał Nita. Koreański grzmot – armatohaubica K9 kalibru 155 mm. „Nowa Technika Wojskowa”. 1/2023, s. 10-23, styczeń 2023. ISSN 1230-1655.
- Tomasz Wachowski. Armatohaubica K9 – największy sukces eksportowy Republiki Korei. „Wojsko i Technika”. Nr 5/2024, maj 2024. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych.