Kazimierz Panuś

Kazimierz Panuś

Prałat
ks. Kazimierz Panuś
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1955 Myślenice
Prezes Polskiego Towarzystwa Teologicznego
Okres sprawowania	od 1996
Prorektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
Okres sprawowania	2006–2009
Wyznanie	Katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Archidiecezja krakowska
Prezbiterat	18 maja 1980

Kazimierz Panuś (ur. 5 lutego 1955 w Myślenicach) – polski duchowny katolicki, prałat, profesor doktor habilitowany, od 1996 prezes Polskiego Towarzystwa Teologicznego, w latach 2006–2009 prorektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 18 maja 1980 w Krakowie, w tym samym roku obronił pracę magisterską z patrologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W latach 1980–1986 pracował jako wikariusz w parafii Narodzenia NMP w Żywcu. W 1986 obronił licencjat z patrologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Homiletyki Wydziału Teologicznego PAT. W 1989 doktoryzował się z homiletyki na podstawie pracy Ideał chrześcijanina i metody jego realizacji w „Mowach” św. Leona Wielkiego napisanej pod kierunkiem Edwarda Stańka, od 1991 do 1997 pracował jako adiunkt, od 1997 jest kierownikiem Katedry Homiletyki WT PAT. W 1997 habilitował się na podstawie pracy „Uratować Naród!” – głos z ambony katedry wawelskiej okresu niewoli narodowej (1795–1918). W 2002 otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych.

W latach 1989–1993 był prefektem studiów, w latach 1993–1997 wicerektorem w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. W latach 1991–1996 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Teologicznego, od 1996 jest jego prezesem.

Wypromowani doktorzy

• Wzorce osobowe świętych polskich kanonizowanych przez Jana Pawła II. Studium kazań hagiograficznych, Lesław Juszczyszyn, 2001.
• Wstęp w teorii i praktyce kaznodziejskiej. Studium homiletyczno retoryczne, Witold Ostafiński, 2002.
• Recepcja posoborowego nauczania Kościoła o pojednaniu i pokucie w kaznodziejstwie polskim w latach 1985–2000, Marian Wróblewski, 2002.
• Koncepcja przepowiadania Noëla Quessona, Krzysztof Kida, 2003.
• Święte władczynie Kinga i Jadwiga w kaznodziejstwie polskim, Stanisław Bąk, 2003.
• Egzorta w kaznodziejstwie szkolnym, Zbigniew Kosik, 2004.
• Kapłan w nauczaniu arcybiskupa Jerzego Ablewicza, Andrzej Ślusarz, 2005.
• Kaznodziejstwo biskupa, arcybiskupa i kardynała Karola Wojtyły w katedrze na Wawelu, Maciej Radej, 2008.
• Teologia męczeństwa w przepowiadaniu św. Augustyna, Artur Seweryn, 2010.

Wybrane publikacje

• Kaznodziejstwo w katedrze krakowskiej, cz. I–II, Kraków 1995.
• Zarys historii kaznodziejstwa w Kościele katolickim, cz. I–III, Kraków 1999–2001.
• Uratować Naród! Głos z ambony Katedry Wawelskiej okresu niewoli narodowej 1975–1918, Kraków 1996.
• Wielcy mówcy Kościoła, Kraków 2004.
• Św. Marcin z Tours, Kraków 2003.
• Święty Patryk. Pisma i najdawniejsze żywoty, wstęp i oprac. Jerzy Strzelczyk; przekł. Kazimierz Panuś, Anna Strzelecka; Kraków 2003, ISBN 83-7354-029-6.
• Święty Patryk, Kraków 2004.
• Wielcy mówcy Kościoła w Polsce, Kraków 2005.
• Henryk Lacordaire, Kraków 2005.
• Św. Leon Wielki, Kraków 2005.
• Wielcy kaznodzieje Krakowa. Studia in honorem Eduardi Staniek, red. Kazimierz Panuś, Kraków 2006.
• Św. Jan Vianney, Kraków 2006 (wydanie II, Kraków 2009).
• Piotr Skarga, Kraków 2006.
• Św. Franciszek Salezy, Kraków 2006 (wydanie II, Kraków 2009).
• Wielcy mówcy katedry na Wawelu, Kraków 2008.
• Sztuka głoszenia kazań, Kraków 2008.
• Bł. Edmund Bojanowski, Kraków 2009.

Bibliografia

• Grzegorz Polak Kto jest kim w Kościele, wyd. KAI 1999
• Kazimierz Panuś, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-03-09] .
• Polskie Towarzystwo Teologiczne. ptt.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-24)].