Konstanty Mikołaj Radziwiłł (1793–1863)
Konstanty Mikołaj Stanisław Juliusz Franciszek | |
mal. Franciszek Ksawery Lampi, ok. 20. XIX w., zbiory prywatne | |
Trąby | |
Książę, hrabia szydłowiecki | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
1. Maria Grabowska |
Dzieci |
z Celestyną Sulistrowską: |
Rodzeństwo |
Maria Ludwika |
Konstanty Mikołaj Stanisław Juliusz Franciszek Radziwiłł herbu Trąby, lit. Motiejus Konstantinas (Maciej Konstanty) Radvila (ur. 5 kwietnia 1793 w Rzymie, zm. 6 kwietnia 1869 w Połoneczce) – polski arystokrata rodowy, książę, hrabia szydłowiecki w 1800–1802, następnie tytularnie do 1869.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako jedyny syn Macieja (1749–1800), kasztelana wileńskiego, i Elżbiety z Chodkiewiczów (1770–1804)[1]. Miał starszą siostrę Marię Ludwikę (1790–1853) wydaną za mąż za Stanisława Kazimierza Jurahę (1790–1951)[2]. 2 września 1800, wraz ze śmiercią ojca odziedziczył tytuł hrabiego na Szydłowcu. W imieniu małoletniego Konstantego dobrami tymi zarządzała matka jako kuratorka i Filip Pigłowski jako gubernator. Wobec znalezienia się dóbr w Nowej Galicji i braku możliwości pozostawania poddanymi kilku państw zaborczych w 1802 kuratorzy postanowili sprzedać hrabstwo, które wylicytowała Anna Jadwiga Sapieżyna[3].
W 1815 zawarł związek małżeński z Marią Aleksandrą Grabowską (1788–1826), córką Michała (1758–1822), koniuszego litewskiego, i Józefy Franciszki z Radziwiłłów (1762–przed 1810). Małżeństwo pozostało bezdzietne. Konstanty ponownie się ożenił w 1829 z Celestyną Celiną Sulistrowską (1805-1836), córką Józefa (1780–1815) i Karoliny z Przeuskich (1780–po 1812). Z tego związku pochodzi jedyna córka[1]:
- Jadwiga (1839–1863) ⚭ Edwin Cezary Drucki Lubecki (1859–1871), syn Hieronima (1779–1844) i Krystyny z Niemirowiczów-Szczyttów (1781–1844)[4].
Kolejny raz ożenił się w 1840 z Adelą Siestrzanek-Karnicką (1811–1883), córką Mikołaja (1772–1826) i Doroty z Niemirowiczów-Szczyttów (1780–1813)[4]. Trzecie małżeństwo Konstantego przyniosło ośmioro dzieci, trzy córki i pięciu synów:
- Mikołaj Antoni Gustaw (1841–1900), tytularny hrabia szydłowiecki w 1869–1900, ⚭ Helena Benisławska (1841–1918), córka Teofila (1800–1881) i Walerii (1810–1873);
- Maciej Józef Konstanty (1842–1907), tytularny hrabia szydłowiecki w 1900–1907, ⚭ Jadwiga Krasińska (1842–1913), córka Stanisława Kostki (1811–1849) i Doroty z Jabłonowskich (1820–1900);
- Celestyna Maria Filomena (1843–1921)
- Antonina Maria Teresa (1844–1924) ⚭ Zygmunt Dembowski (1823–1896), syn Ignacego Maurycego (1789–1861) i Eleonory ze Zboińskich (1797–1874);
- Michalina Maria Cecylia (1845–1879) ⚭ Piotr Stanisław Świętopełk-Zawadzki (1847–1899), syn Eugeniusza Roberta (1817–1880) i Teofili z Giedroyciów (1822–1851);
- Karol Wilhelm Michał (1848–1904) ⚭ Jadwiga Stefania Platerówna (1848–1929), córka Cezarego Augustyna (1810–1869) i Stefanii z Małachowskich (1819–1852);
- Konstanty Wincenty Maria (1850–1920) ⚭ Ludwika Antonina Blanc (1856–1911), córka François (1806–1887) i Marie Charlotte z Henselów (1833–1881);
- Dominik Maria Ignacy (1852–1938) ⚭ Dolores Maria de Agramonte (1854–1920), córka Francisco (1815–po 1854) i Marii Dolores de Zayas Zamudio (1829–1899).
Przodkowie
[edytuj | edytuj kod]4. Leon Michał Radziwiłł | ||||||
2. Maciej Radziwiłł | ||||||
5. Anna Ludwika Mycielska | ||||||
1. Konstanty Mikołaj Stanisław Radziwiłł | ||||||
6. Jan Mikołaj Chodkiewicz | ||||||
3. Elżbieta Chodkiewicz | ||||||
7. Ludwika Beydo-Rzewuska | ||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Marek Jerzy Minakowski , Elita Rzeczypospolitej, wyd. 4. uzup., t. 2: Dawne województwo wileńskie, Kraków: „Dr Minakowski”, 2011, s. 88–89, ISBN 978-83-63202-00-2 .
- ↑ Sławomir Górzyński i inni, Radziwiłłowie herbu Trąby, Warszawa: „DiG”, 1996, tabl. V, ISBN 83-85490-62-0 .
- ↑ Jerzy Piwek, Szydłowiec i dobra szydłowieckie w pierwszej połowie XIX wieku, Kielce: PŚk, 1996, s. 21–25 .
- ↑ a b Niemirowiczowie-Szczyttowie h. Jastrzębiec, [w:] Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, t. 4, Poznań: Jarosław Leitgeber, 1882, s. 365–367 .