Krym (państwo nieuznawane)
| 18–21.03.2014 | |||||
| |||||
| Dewiza: Процветание в единстве Procwietanije w jedinstwie (Rozkwit w jedności) | |||||
| Hymn: Нивы и горы твои волшебны, Родина | |||||
| Stolica | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji |
21 marca 2014 | ||||
| Premier | |||||
| Powierzchnia |
27 160 km² | ||||
| Populacja (2013) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
86,6 os./km² | ||||
| Waluta |
hrywna, rubel rosyjski (UAH, RUB) | ||||
| Strefa czasowa |
UTC +3:00 | ||||
| Język urzędowy | |||||
| |||||
Położenie na mapie
| |||||
Krym (ukr. Крим, trb. Krym; ros. Крым, trb. Krym; krymskotat. Къырым, trb. Kyrym; oficjalnie: Republika Krymu; ukr. Республіка Крим, trb. Respublika Krym; ros. Республика Крым, trb. Riespublika Krym; krymskotat. Къырым Джумхуриети, trb. Kyrym Dżumchurieti) – dawne powszechnie nieuznawane na arenie międzynarodowej państwo (poza Rosją w dniach 18–21 marca 2014), które znajdowało się na terenie Półwyspu Krymskiego, na północnym wybrzeżu Morza Czarnego. Stolicą republiki był Symferopol.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]
Republika Krymu miała powierzchnię 27160 km². Teren ten obejmował niemal cały obszar Półwyspu Krymskiego (oprócz północnych fragmentów Mierzei Arabackiej).
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Republika Krymu składała się z 14 rejonów, 11 miast wydzielonych oraz 1 miasta o osobnym statusie. W skład rejonów wchodziło 56 osiedli typu miejskiego i 957 wsi.
- Rejon bakczysarajski
- rejon biłohirski
- rejon dżankojski
- rejon kirowski
- rejon krasnogwardijski
- rejon krasnoperekopski
- rejon leniński
- rejon niżniohirski
- rejon perwomajski
- Rejon rozdolnieński
- Rejon sacki
- rejon symferopolski
- rejon sowiecki
- rejon czornomorski
- m. Ałuszta
- m. Armiańsk
- m. Dżankoj
- m. Eupatoria
- m. Kercz
- m. Krasnoperekopsk
- m. Saki
- m. Symferopol
- m. Sudak
- m. Teodozja
- m. Jałta
- m. Sewastopol (miasto z osobnym statusem)
Miasta
[edytuj | edytuj kod]Głównymi miastami Republiki były: Symferopol, Sewastopol, Bakczysaraj (dawna rezydencja chanów tatarskich), Eupatoria, Bałakława, Jałta, Sudak, Kaffa (Teodozja) i Kercz z twierdzą Jenikale.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Historia do 2014
[edytuj | edytuj kod]Jednostronna próba oderwania się od Ukrainy nastąpiła 11 marca 2014, kiedy połączone zgromadzenie radnych Rady Najwyższej Republiki Autonomicznej Krymu i Rady Miejskiej Sewastopola przyjęło deklarację niepodległości Republiki Krymu. W deklaracji powołano się wprost na przypadek Kosowa i wyrok z 22 lipca 2010, w którym Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości uznał, że jednostronna deklaracja niepodległości Kosowa nie narusza prawa międzynarodowego[3].
17 marca 2014 Rada Najwyższa Republiki Autonomicznej Krymu przyjęła postanowienie o niepodległości Krymu. To konsekwencja referendum, w którym za przyłączeniem Krymu z Sewastopolem do Rosji zagłosowało 96,57 proc. uczestników przy frekwencji 84% (wyniki te oraz frekwencja są kwestionowane). Tego samego dnia Przewodniczący Rady Najwyższej Republiki Autonomicznej Krymu, przemianowanej na Radę Państwową Republiki Krymu, Wołodymyr Konstantinow oświadczył, że władze Krymu zapewnią całkowitą ochronę granicy państwowej. Dodał, że na przejściach granicznych w paszportach będą wbijane pieczątki „Republika Krym”.
17 marca 2014 niepodległość Krymu uznała Rosja[4]. 18 marca 2014 podpisano umowę między Rosją a Republiką Krymu i miastem wydzielonym Sewastopol o włączeniu Krymu do Rosji jako nowe podmioty federacji[5]. Umowa ta weszła w życie z dniem ratyfikacji[6], co nastąpiło 21 marca 2014 roku[7]. Tego samego dnia dokonano odpowiednich zmian w Konstytucji Rosji dopisując do niej dwa nowe podmioty federacji – Republikę Krymu i miasto federalnego znaczenia Sewastopol[8], które włączono do nowo utworzonego Krymskiego Okręgu Federalnego[9].
Republika Krymu jest przez społeczność międzynarodową uznawana za część Ukrainy, jako Republika Autonomiczna Krymu i miasto o osobnym statusie Sewastopol.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Population as of December 1, 2013
- ↑ Парламент Крыма принял постановление «О гарантиях восстановления прав крымскотатарского народа и его интеграции в крымское сообщество». Пресс-центр Верховного Совета АРК, 2014-03-11. [dostęp 2014-03-12]. (ros.).
- ↑ Рада Криму прийняла "декларацію про незалежність". Unian, 2014-03-11. [dostęp 2014-03-11].
- ↑ Подписан Указ о признании Республики Крым. Администрация Президента РФ., 2014-03-17. [dostęp 2014-03-17].
- ↑ Подписан Договор о принятии Республики Крым в Российскую Федерацию. Администрация Президента РФ.. [dostęp 2014-03-19].
- ↑ Договор между Российской Федерацией и Республикой Крым о принятии в Российскую Федерацию Республики Крым и образовании в составе Российской Федерации новых субъектов. Администрация Президента РФ.. [dostęp 2014-03-19].
- ↑ Федеральный закон «О ратификации Договора между Российской Федерацией и Республикой Крым о принятии в Российскую Федерацию Республики Крым и образовании в составе Российской Федерации новых субъектов», принятому Государственной Думой 20 марта 2014 года, одобренному Советом Федерации 21 марта 2014 года. Администрация Президента РФ, 2014-03-21. [dostęp 2014-03-21].
- ↑ Федеральный конституционный закон «О принятии в Российскую Федерацию Республики Крым и образовании в составе Российской Федерации новых субъектов – Республики Крым и города федерального значения Севастополя», одобренному Государственной Думой 20 марта 2014 года, Советом Федерации 21 марта 2014 года. Администрация Президента РФ, 2014-03-21. [dostęp 2014-03-21].
- ↑ Указ Президента Российской федерации «Об образовании Крымского федерального округа». Администрация Президента РФ, 2014-03-21. [dostęp 2014-03-21].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tekst deklaracji niepodległości z 11 marca 2014 roku na stronie Rady Najwyższej Republiki Autonomicznej Krymu: w wersji rosyjskiej i w wersji ukraińskiej
- Tekst postanowienia z 17 marca 2014 roku o przyjęciu niepodległości Krymu: w wersji rosyjskiej i w wersji ukraińskiej