Przejdź do zawartości

Krzysztof Szczerski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Szczerski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1973
Kraków

Profesor nauk społecznych
Specjalność: polityka europejska, współczesne systemy polityczne, administracja publiczna
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

2001 – politologia
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

2010 – politologia
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

2018

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

profesor nadzwyczajny

Sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
Okres spraw.

7 sierpnia 2015–13 lipca 2021

Szef Gabinetu Prezydenta RP
Okres spraw.

4 kwietnia 2017–4 stycznia 2021

Poprzednik

Adam Kwiatkowski

Następca

Paweł Szrot

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa „Bene Merito” Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Lwa Finlandii Order Jeźdźca z Madary (Bułgaria) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Order Tomáša Garrigue Masaryka II Klasy Wielki Krzyż Orderu Leopolda II (Belgia) Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order „100-lecie Służby Dyplomatycznej Republiki Azerbejdżanu (1919–2019)” Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Krzyż Kawalerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Krzysztof Maria Szczerski (ur. 15 kwietnia 1973 w Krakowie) – polski politolog, polityk, nauczyciel akademicki i dyplomata, profesor nauk społecznych. W 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2007–2008 podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, poseł na Sejm VII kadencji, w latach 2015–2021 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2017–2021 szef Gabinetu Prezydenta RP, w 2021 szef Biura Polityki Międzynarodowej w Kancelarii Prezydenta RP, stały przedstawiciel RP przy ONZ (od 2021).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. W okresie szkolnym był stypendystą Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci[1]. Absolwent politologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1997), ukończył też roczne seminarium dla młodych polityków i politologów w Robert Schuman Institute w Budapeszcie (1997) oraz Institute on Comparative Political and Economic Systems Amerykański prowadzony przez fundację The Fund for American Studies i Georgetown University (1996). W 2001 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Komitet Regionów Unii Europejskiej. Władze lokalne i regionalne w systemie politycznym Unii Europejskiej, której promotorem był Marian Grzybowski. W 2010 otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie dorobku naukowego i rozprawy zatytułowanej Dynamika systemu europejskiego[2]. Wypromował czworo doktorów, m.in. Jakuba Kumocha (2015)[2].

Prezydent RP Andrzej Duda w 2018 nadał mu tytuł naukowy profesora nauk społecznych[3][4].

Działalność zawodowa i społeczna

[edytuj | edytuj kod]

Został nauczycielem akademickim na macierzystej uczelni. Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Współczesnych Systemów Politycznych Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ[2]. W latach 2005–2007 oraz 2008–2010 pełnił funkcję wicedyrektora INPiSM UJ. Wykładał także m.in. w Wyższej Szkole Biznesu w Nowym Sączu[5].

1 stycznia 2013 został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Arcana”, zastępując na tym stanowisku Andrzeja Nowaka[6]. Pod koniec 2014 zrezygnował z tej funkcji, zastąpił go Andrzej Waśko[7]. W 2013 został członkiem honorowym Klubu Jagiellońskiego[8], a także członkiem rady Fundacji Dyplomacja i Polityka[9]. Również w 2013 rozpoczął stałą współpracę z miesięcznikiem „Wpis”, w którym prowadził rubrykę pt. Szczer(ski)e rozmowy[10]. W 2015, na podstawie prowadzonych w tym czasopiśmie rozmów z Leszkiem Sosnowskim, powstała książka Dialogi o naprawie Rzeczypospolitej, wydana przez wydawnictwo Biały Kruk.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Od 1998 do 2001 był współpracownikiem KPRM za czasów premiera Jerzego Buzka, przez rok był również doradcą minister zdrowia Franciszki Cegielskiej[11].

5 stycznia 2007 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 10 września 2007 odszedł z MSZ i objął stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, które zajmował do 15 stycznia 2008. Był także członkiem Rady Służby Cywilnej. W 2009 został powołany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego w skład Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.

Bez powodzenia ubiegał się o mandat europosła w wyborach w 2009, uzyskując 1625 głosów[12]. Został członkiem Krakowskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010[13].

Od 2010 pracował w Parlamencie Europejskim w ramach frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. W wyborach w 2011 z listy Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu podkrakowskim 4751 głosów[14]. W styczniu 2015 został przedstawicielem polskiego parlamentu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy, obejmując również funkcję zastępcy przewodniczącego frakcji partyjnej[15]. W 2014 tygodnik „Polityka” na podstawie rankingu przeprowadzonego wśród polskich dziennikarzy parlamentarnych wymienił go wśród 10 najlepszych posłów w tym roku, podkreślając specjalizację w sprawach Unii Europejskiej i polityki zagranicznej[16].

7 sierpnia 2015 prezydent Andrzej Duda powołał go na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP[17], w związku z czym doszło do wygaśnięcia jego mandatu poselskiego. Został powołany ze strony polskiej na stanowisko przewodniczącego Komitetu Konsultacyjnego Prezydentów Polski i Ukrainy[18]. 4 kwietnia 2017 został powołany na stanowisko szefa Gabinetu Prezydenta, zastępując Adama Kwiatkowskiego[19].

25 lipca 2019 premier Mateusz Morawiecki ogłosił, że Krzysztof Szczerski został polskim kandydatem na stanowisko komisarza UE w nowej Komisji Europejskiej[20]. Polityk zrezygnował z ubiegania się o tę funkcję w sierpniu 2019, gdy zaproponowano mu funkcję komisarza UE ds. rolnictwa; zaproponował wówczas kandydaturę Janusza Wojciechowskiego[21].

Decyzją prezydenta Andrzeja Dudy 4 stycznia 2021 został odwołany z funkcji szefa Gabinetu Prezydenta RP, jednocześnie otrzymał nominację na pełnomocnika do spraw utworzenia Biura Polityki Międzynarodowej Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[22]. 15 kwietnia tego samego roku został powołany na stanowisko szefa Biura Polityki Międzynarodowej Kancelarii Prezydenta RP[23].

8 czerwca 2021 został mianowany przez prezydenta stałym przedstawicielem RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku[24]. W związku z nominacją ambasadorską 13 lipca 2021 zakończył pełnienie funkcji w Kancelarii Prezydenta RP[25]. Stanowisko w Nowym Jorku objął 18 sierpnia 2021[26]. W ramach działalności w ONZ obejmował funkcje wiceprzewodniczącego biura rady zarządzającej Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci[27], przewodniczącego Komisji Rozwoju Społecznego ONZ[28] oraz wiceprzewodniczącego Rady Gospodarczej i Społecznej ONZ[29].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego bratem jest Andrzej Szczerski[41]. Włada językiem angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim[42].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Integracja europejska. Cywilizacja i polityka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2003.
  • Wybór Europy: katolik wobec polityki w Unii Europejskiej, Wydawnictwo WAM, Kraków 2003.
  • Porządki biurokratyczne, Księgarnia Akademicka, Kraków 2004.
  • Administracja publiczna w modelu zarządzania wielopasmowego, Centrum Europejskie Natolin, Warszawa 2005.
  • Dynamika systemu europejskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2008.
  • Oburzeni, Biały Kruk, Kraków 2013.
  • Kazania sejmowe (wprowadzenie), Biały Kruk, Kraków 2013.
  • Wygaszanie Polski (współautor), Biały Kruk, Kraków 2015.
  • Dialogi o naprawie Rzeczypospolitej, Biały Kruk, Kraków 2015.
  • Polskość jest przywilejem (współautor), Biały Kruk, Kraków 2016.
  • Utopia Europejska. Kryzys integracji i polska inicjatywa naprawy, Biały Kruk, 2017.
  • Chluba i zguba. Antologia najnowszej publicystyki patriotycznej (współautor), Biały Kruk, Kraków 2020.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Danuta Pawłowska: Tata jest strażakiem, mama urzędniczką. On prowadzi badania nad nicieniami, żeby pomóc rolnikom. Ma 19 lat. wyborcza.pl, 16 października 2019. [dostęp 2019-10-27].
  2. ↑ a b c Prof. dr hab. Krzysztof Szczerski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-05-08].
  3. ↑ Prezydent Andrzej Duda wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl, 14 listopada 2018. [dostęp 2018-11-15].
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 listopada 2018 r. nr 115.12.2018 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2018 r. poz. 1255).
  5. ↑ Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 408.
  6. ↑ Nasz wywiad: Krzysztof Szczerski, nowy red. nacz. dwumiesięcznika „Arcana”: „Ta zmiana to jest sztafeta pokoleń, a nie pokoleniowa rewolucja”. wpolityce.pl, 5 grudnia 2012. [dostęp 2015-06-04].
  7. ↑ „Arcanowa” zmiana warty. gosc.pl, 22 listopada 2014. [dostęp 2016-03-23].
  8. ↑ Marcin Kędzierski: Intelektualne hipsterstwo. jagiellonski24.pl, 17 października 2013. [dostęp 2019-11-15].
  9. ↑ Fundatorzy. dyplomacja.org. [dostęp 2015-06-04].
  10. ↑ 5/2015: W bieżącym numerze. e-wpis.pl. [dostęp 2016-03-23].
  11. ↑ Anna Dąbrowska: Dwa wcielenia Krzysztofa Szczerskiego, nowego szefa gabinetu prezydenta. Kosiarz. polityka.pl, 4 kwietnia 2017. [dostęp 2017-12-25].
  12. ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2015-06-04].
  13. ↑ Krakowski Społeczny Komitet Poparcia Jarosława Kaczyńskiego. jaroslawkaczynski.info, 9 maja 2010. [dostęp 2017-09-19].
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
  15. ↑ Mr Krzysztof Szczerski. pace.coe.int. [dostęp 2021-10-23]. (ang.).
  16. ↑ Janina Paradowska, Anna Dąbrowska: Biedroń, Kamiński, Olejniczak... Kogo jeszcze wyróżniliśmy za dobre posłowanie?. polityka.pl, 11 września 2014. [dostęp 2015-06-04].
  17. ↑ Prezydent powołał Szefa KPRP, Szefa BBN oraz Sekretarzy i Podsekretarzy Stanu. prezydent.pl, 7 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-07].
  18. ↑ Posiedzenie Komitetu Konsultacyjnego Prezydentów RP i Ukrainy. prezydent.pl, 4 marca 2016. [dostęp 2016-03-23].
  19. ↑ Krzysztof Szczerski Szefem Gabinetu Prezydenta RP. prezydent.pl, 4 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-04].
  20. ↑ Szczerski kandydatem na unijnego komisarza. „Zna doskonale realia Unii Europejskiej”. tvn24.pl, 25 lipca 2019. [dostęp 2019-08-21].
  21. ↑ Janusz Wojciechowski kandydatem Polski na komisarza Unii Europejskiej. tvp.info, 26 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-26].
  22. ↑ Nominacje w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 4 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-04].
  23. ↑ Inauguracja Biura Polityki Międzynarodowej. prezydent.pl, 15 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-15].
  24. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2021 r. nr 110.13.2021 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2021 r. poz. 598).
  25. ↑ a b Nowi ministrowie w Pałacu Prezydenckim. Krzysztof Szczerski odwołany. polsatnews.pl, 13 lipca 2021. [dostęp 2021-07-14].
  26. ↑ Nowy reprezentant Polski przy ONZ. Krzysztof Szczerski rozpoczął misję w Nowym Jorku. polskieradio24.pl, 20 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-23].
  27. ↑ Ambasador Szczerski wiceprzewodniczącym Biura Rady Zarządzającej UNICEF. pap.pl, 10 stycznia 2023. [dostęp 2024-03-07].
  28. ↑ ONZ: Ambasador Szczerski wybrany na przewodniczącego Komisji Rozwoju Społecznego. wnp.pl, 14 lutego 2024. [dostęp 2024-03-07].
  29. ↑ Andrzej Dobrowolski: Krzysztof Szczerski wiceprzewodniczącym ECOSOC. pap.pl, 26 lipca 2024. [dostęp 2024-07-29].
  30. ↑ M.P. z 2021 r. poz. 858
  31. ↑ Uroczystości z okazji Dnia Służby Zagranicznej. gov.pl, 16 listopada 2023. [dostęp 2023-11-16].
  32. ↑ Церемония в българското посолство за награждаване с орден „Мадарски конник” – І степен на високопоставени служители от администрацията на президента на Република Полша. mfa.bg, 5 maja 2017. [dostęp 2021-05-18]. (bułg.).
  33. ↑ Odznaczenie dla Krzysztofa Szczerskiego. prezydent.pl, 3 września 2019. [dostęp 2019-09-06].
  34. ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2019-09-12]. (lit.).
  35. ↑ Wysokie odznaczenia Państwa Litewskiego dla polskich polityków. wilnoteka.lt, 22 lutego 2019. [dostęp 2020-10-20].
  36. ↑ 100-lecie stosunków dyplomatycznych Polski i Rumunii. prezydent.pl, 1 października 2019. [dostęp 2019-10-03].
  37. ↑ Ordinul naţional „Steaua României”. presidency.ro. [dostęp 2020-01-24]. (rum.).
  38. ↑ Szef prezydenckiego gabinetu odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Węgierskiego. prezydent.pl, 15 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-21].
  39. ↑ a b c d Krzysztof Szczerski, Sekretarz Stanu – Szef Gabinetu Prezydenta RP. prezydent.pl. [dostęp 2019-09-30].
  40. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №274/2021 Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Конституції України. president.gov.ua, 28 czerwca 2021. [dostęp 2021-07-14]. (ukr.).
  41. ↑ Łukasz Gazur: Krzysztof i Andrzej Szczerscy, czyli o dwóch takich, co lubią być braćmi. dziennikpolski24.pl, 31 lipca 2015. [dostęp 2018-12-13].
  42. ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 46/. sejm.gov.pl, 12 maja 2021. [dostęp 2021-05-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Szefowie Gabinetu Prezydenta RP

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Szczerski&oldid=74437760”