Kuressaare
Widok ogólny Kuressaare. | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Prowincja | |||||
Burmistrz |
Madis Kallas | ||||
Powierzchnia |
14,95 km² | ||||
Wysokość |
44 m n.p.m. | ||||
Populacja (2004) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Kod pocztowy |
93813 | ||||
Tablice rejestracyjne |
K | ||||
Położenie na mapie Estonii | |||||
58°15′N 22°29′E/58,250000 22,483333 | |||||
Strona internetowa |
Kuressaare (hist. niem. Arensburg; w okresie Estońskiej SRR: Kingissepa) – estońskie miasto oraz gmina miejska na wyspie Sarema (Saaremaa), położone na brzegu Zatoki Ryskiej Morza Bałtyckiego, przepływa przez nie rzeka Põduste. Jest stolicą prowincji Saare.
W mieście znajdują się starówka i zamek biskupa. Początki miejscowości związane są z budową zamku biskupów ozylskich. Pierwsza wzmianka o powstałej przy nim osadzie kupieckiej pochodzi z 1424 r. W średniowieczu Arensburg pełnił funkcję ważnego centrum wymiany handlowej. W 1563 r. miejscowość uzyskała prawa miejskie oparte na wzorcu ryskim. Za sprawą m.in. zamulenia portu na początku XVII w. miasto straciło na znaczeniu handlowym. Odkrycie leczniczych właściwości wydobywanego w miejscowej zatoce błota morskiego na początku XIX w. przekształciło Arensburg w znaną miejscowość letniskową, jedną z najpopularniejszych w Estonii. W 1917 r. nastąpiło przemianowanie miasta na Kuressaare. W latach 1918−październik 1940 eksploatowano tramwaj parowy. 3 km na południowy wschód od miasta znajduje się Port lotniczy Kuressaare.
Zabytki Kuressaare
[edytuj | edytuj kod]Współpraca
[edytuj | edytuj kod]Miejscowości partnerskie:
- Ekenäs, Finlandia
- Kuurne, Belgia
- Maarianhamina, Wyspy Alandzkie
- Rønne, Dania
- Skövde, Szwecja
- Talsi, Łotwa
- Turku, Finlandia
- Vammala, Finlandia
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Swajdo i inni, Litwa, Łotwa, Estonia i obwód kaliningradzki, Bielsko-Biała: Pascal, 2000, s. 357–362, ISBN 83-88355-30-9, OCLC 830224638 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Arensburg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 48 .